Recensie
Recensie Apple TV+-serie 'Ted Lasso' seizoen 3
De Mary Poppins van het voetbal had in het eerste seizoen al zijn doel behaald, dus goed dat deze serie nu afrondt.
Regie: Matt Lipsey, M.J. Delaney, Destiny Ekaragha, e.a. | Cast: Jason Sudeikis (Ted Lasso), Hannah Waddingham (Rebecca), Brett Goldstein (Roy Kent), Juno Temple (Keeley Jones), Phil Dunster (Jamie Tartt), e.a. | Afleveringen: 12 | Speelduur: 44-76 minuten | Jaar: 2023
Diverse streamingsdiensten hebben populaire series die allemaal deze week voorgoed eindigen. Eentje na vijf seizoenen, eentje na vier en Ted Lasso zelfs na drie. Bij die andere twee was het van tevoren aangekondigd, maar de voetbalkomedie van Apple TV+ liep er niet mee te koop. Het is even schrikken dat het doek is gevallen, maar dat maakt het waardevol. En sommige afleveringen duren twee keer zo lang als gebruikelijk, dus ruimschoots de tijd om afscheid te nemen van de goedgemutste snorremans en de mensen wiens leven hij heeft beïnvloed.
Met de overstap van Nate naar het aartsvijandteam West Ham United vaart Richmond er niet zo best bij. Dankzij Ted leren de voetballers om de negativiteit van zich af te laten glijden, maar dat levert geen doelpunten op. Totdat een legende besluit het elftal te komen versterken. Ted zelf leert dat zijn ex-vrouw een nieuwe relatie heeft en begint de pijn te voelen van hoe weinig hij zijn zoontje ziet. Keeley gaat een nieuw liefdesavontuur tegemoet, terwijl Rebecca in de romantiek haar draai probeert te vinden. Roy begint in te zien dat zijn starre houding hem in de weg zit.
Wat Richmond nodig had was samenhorigheid. Ted Lasso werd wellicht bewust ingehuurd om de ondergang te veroorzaken, maar hij bleek precies wat het team nodig had. Tegen het einde van het eerste seizoen zaten de sportmannen op één lijn en dat begon op het veld vruchten af te werpen. Klaar. Het was niet slechts een goede serie, maar ook een succes.
Dus volgde een tweede seizoen. Wat valt er te doen als het doel behaald is? De overwinning afpakken: Nate voelde zich opzij gezet toen Roy een medecoach mocht zijn en verliet uiteindelijk het team. Dit tweede seizoen werd verder gevuld met persoonlijke verhaallijntjes; de afleveringen waren kort maar moesten toch meer bieden dan alleen voetbal. Maar het was duidelijk dat de glans er een beetje van af begon te raken.
Het slimme besluit van de makers: brei er een eind aan. Ja, Ted Lasso blijft een populaire serie die nog steeds ontdekt wordt door nieuwe kijkers, maar om die reden blijven doorgaan maakt het een serie die het format van een doel behalen loslaat en verandert in een komische soap. Dat zou zonde zijn geweest, dus een schouderklop voor de makers dat ze kiezen voor kwaliteit boven geld.
Er valt nog veel te vertellen, vandaar dat de afleveringen nu een stuk langer zijn dan voorheen. Een paar zelfs meer dan een uur, maar nooit te lang. Er is er zelfs een die zich geheel in Amsterdam afspeelt. Een leuk detail, aangezien die erom draait dat Ted een voetbalstrategie bedenkt die al eerder door Nederlanders is bedacht. Er is een flauw moment waarop Rebecca niet begrijpt dat ze op een fietspad loopt en in de gracht dondert, maar op die manier ontmoet ze een man die tenminste door een echt Nederlandse acteur wordt gespeeld.
Aan Nate wordt niet enorm veel aandacht besteed. Hij boekt succes bij West Ham en heeft nog steeds een oogje op de uitdrukkingsloze dame die bij zijn favoriete Griekse restaurant werkt. Zijn baas Rupert, zoals altijd perfect gespeeld door Anthony Head wiens personage een wereld van verschil is vergeleken met Giles uit Buffy the Vampire Slayer, is nog altijd de slechterik en Nate gaat leren waarom.
Roy krijgt wel genoeg tijd, maar dat is niet zo verrassend: de acteur die hem speelt, Brett Goldstein, is een van de schrijvers. Roy heeft altijd een milde ontwikkeling getoond, maar het waren slechts een paar bakstenen die hij verwijderde uit de dikke muur om hem heen. In een van de afleveringen geeft Rebecca hem eens goed de wind van voren en dat komt aan.
Seizoen drie laat zien hoe de serie zou zijn als deze nog langer door zou gaan: losstaande liefdesverwikkelingen en dramatische momenten. Een speler heeft last van het groeiende racisme in Engeland, een andere speler kampt met uit de kast komen; allemaal leuk en aardig maar het zou in de toekomst een kwestie worden van welk issue het die week zou zijn.
Ted Lasso kwam naar Londen met het idee dat hij een voetbalteam onder handen moest nemen. Dat heeft hij gedaan. De leden zijn een eenheid. De mensen daaromheen hebben ook een ander leven dankzij hem. Toen Mary Poppins haar doel had bereikt ging ze er weer vandoor, dus ook Ted kan niet eeuwig blijven hangen. Op zich zou een spin-off niet onmogelijk zijn, maar dit verhaal is mooi afgerond. Te bedenken dat het allemaal begon met Jason Sudeikis die een typetje verzon voor reclamespotjes van American Football...
Ted Lasso is te zien bij AppleTV+.
Diverse streamingsdiensten hebben populaire series die allemaal deze week voorgoed eindigen. Eentje na vijf seizoenen, eentje na vier en Ted Lasso zelfs na drie. Bij die andere twee was het van tevoren aangekondigd, maar de voetbalkomedie van Apple TV+ liep er niet mee te koop. Het is even schrikken dat het doek is gevallen, maar dat maakt het waardevol. En sommige afleveringen duren twee keer zo lang als gebruikelijk, dus ruimschoots de tijd om afscheid te nemen van de goedgemutste snorremans en de mensen wiens leven hij heeft beïnvloed.
Met de overstap van Nate naar het aartsvijandteam West Ham United vaart Richmond er niet zo best bij. Dankzij Ted leren de voetballers om de negativiteit van zich af te laten glijden, maar dat levert geen doelpunten op. Totdat een legende besluit het elftal te komen versterken. Ted zelf leert dat zijn ex-vrouw een nieuwe relatie heeft en begint de pijn te voelen van hoe weinig hij zijn zoontje ziet. Keeley gaat een nieuw liefdesavontuur tegemoet, terwijl Rebecca in de romantiek haar draai probeert te vinden. Roy begint in te zien dat zijn starre houding hem in de weg zit.
Wat Richmond nodig had was samenhorigheid. Ted Lasso werd wellicht bewust ingehuurd om de ondergang te veroorzaken, maar hij bleek precies wat het team nodig had. Tegen het einde van het eerste seizoen zaten de sportmannen op één lijn en dat begon op het veld vruchten af te werpen. Klaar. Het was niet slechts een goede serie, maar ook een succes.
Dus volgde een tweede seizoen. Wat valt er te doen als het doel behaald is? De overwinning afpakken: Nate voelde zich opzij gezet toen Roy een medecoach mocht zijn en verliet uiteindelijk het team. Dit tweede seizoen werd verder gevuld met persoonlijke verhaallijntjes; de afleveringen waren kort maar moesten toch meer bieden dan alleen voetbal. Maar het was duidelijk dat de glans er een beetje van af begon te raken.
Het slimme besluit van de makers: brei er een eind aan. Ja, Ted Lasso blijft een populaire serie die nog steeds ontdekt wordt door nieuwe kijkers, maar om die reden blijven doorgaan maakt het een serie die het format van een doel behalen loslaat en verandert in een komische soap. Dat zou zonde zijn geweest, dus een schouderklop voor de makers dat ze kiezen voor kwaliteit boven geld.
Er valt nog veel te vertellen, vandaar dat de afleveringen nu een stuk langer zijn dan voorheen. Een paar zelfs meer dan een uur, maar nooit te lang. Er is er zelfs een die zich geheel in Amsterdam afspeelt. Een leuk detail, aangezien die erom draait dat Ted een voetbalstrategie bedenkt die al eerder door Nederlanders is bedacht. Er is een flauw moment waarop Rebecca niet begrijpt dat ze op een fietspad loopt en in de gracht dondert, maar op die manier ontmoet ze een man die tenminste door een echt Nederlandse acteur wordt gespeeld.
Aan Nate wordt niet enorm veel aandacht besteed. Hij boekt succes bij West Ham en heeft nog steeds een oogje op de uitdrukkingsloze dame die bij zijn favoriete Griekse restaurant werkt. Zijn baas Rupert, zoals altijd perfect gespeeld door Anthony Head wiens personage een wereld van verschil is vergeleken met Giles uit Buffy the Vampire Slayer, is nog altijd de slechterik en Nate gaat leren waarom.
Roy krijgt wel genoeg tijd, maar dat is niet zo verrassend: de acteur die hem speelt, Brett Goldstein, is een van de schrijvers. Roy heeft altijd een milde ontwikkeling getoond, maar het waren slechts een paar bakstenen die hij verwijderde uit de dikke muur om hem heen. In een van de afleveringen geeft Rebecca hem eens goed de wind van voren en dat komt aan.
Seizoen drie laat zien hoe de serie zou zijn als deze nog langer door zou gaan: losstaande liefdesverwikkelingen en dramatische momenten. Een speler heeft last van het groeiende racisme in Engeland, een andere speler kampt met uit de kast komen; allemaal leuk en aardig maar het zou in de toekomst een kwestie worden van welk issue het die week zou zijn.
Ted Lasso kwam naar Londen met het idee dat hij een voetbalteam onder handen moest nemen. Dat heeft hij gedaan. De leden zijn een eenheid. De mensen daaromheen hebben ook een ander leven dankzij hem. Toen Mary Poppins haar doel had bereikt ging ze er weer vandoor, dus ook Ted kan niet eeuwig blijven hangen. Op zich zou een spin-off niet onmogelijk zijn, maar dit verhaal is mooi afgerond. Te bedenken dat het allemaal begon met Jason Sudeikis die een typetje verzon voor reclamespotjes van American Football...
Ted Lasso is te zien bij AppleTV+.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
