Recensie
Recensie SkyShowtime-serie 'Yellowjackets' seizoen 2
Van occult tot een volwaardige cult, de mysteries in Yellowjackets blijven elke aflevering knagen.
Regie: Daisy von Scherler Mayer, Ben Semanoff, Anya Adams, e.a. | Cast: Melanie Lynskey (volwassen Shauna), Courtney Eaton (jonge Lottie), Jasmin Savoy Brown (jonge Taissa), Christina Ricci (volwassen Misty), Juliette Lewis (volwassen Natalie), e.a. | Afleveringen: 9 | Speelduur: 51-61 minuten | Jaar: 2023
Het verhaal van het in de wildernis gestrande voetbalteam gaat verder, met alleen maar meer vervreemdende scènes, cultmentaliteit en bovennatuurlijke invloeden dan voorheen. Wat het gedrag van de jonge voetbalsters beïnvloedt wordt ook in seizoen twee een mysterie gehouden. Perfect voor iedereen die houdt van overlevingsverhalen, nare taferelen en bovennatuurlijke mysteries.
Er is iets wat de meiden constant beïnvloedt, maar wat dat precies is weet niemand. Mogelijk een bovennatuurlijke kracht in het bos waar ze eerder zijn neergestort of misschien gewoon gelijktijdige hongerhallucinaties. Dit mysterie geeft de kijker een hoop vrijheid van interpretatie en houdt de boog constant gespannen. Ook zorgt het ervoor dat de serie lang na de laatste aflevering blijft knagen bij de kijker, want hoeveel van de afgrijselijke acties kunnen worden toegekend aan het bovennatuurlijke in plaats van de meisjes zelf?
Naast het deel dat zich in het verleden in het bos afspeelt, is er een deel dat het heden over de overlevers. Dit laat mooi zien hoe ieder haar eigen pad heeft bewandeld na het gedeelde trauma. Seizoen twee biedt een kijkje in het leven van Lottie, die op haar eigen houtje een commune heeft opgezet. Natuurlijk is niets wat het lijkt en blijkt de commune al snel een sekte te zijn die wordt gerund met vergelijkbare regels als die van het bos.
Hoewel ietwat deze verhaallijn redelijk voor de hand liggend is, zorgt deze extra laag voor alleen maar meer verdieping van het verhaal en begrip voor de handelingen van de personages. Tegelijkertijd wordt de geloofwaardigheid van de ontoerekeningsvatbaarheid van de personages hiermee constant bevraagd. Als het alleen maar krachten van buitenaf zouden zijn, wekt dat te makkelijk empathie op en de serie wil de kijker toch wat meer laten spartelen. Het zorgt voor wat ongemak wanneer de serie aan de kijker vraagt zich met de personages te identificeren.
Het enige jammere aan deze opsplitsing van het verhaal, is dat tussen beide delen een duidelijk kwaliteitsverschil zit. Dit komt voornamelijk door het ongenuanceerde acteerwerk bij de volwassen versies van de personages. Wanneer wordt ingezet op grote emotionele plotpunten zorgt de ongemakkelijke en vaak gehaaste opbouw van scènes voor weinig identificatie bij de kijker. Dus zelfs als er personages sterven wekt dat weinig emoties op, wat de serie helaas gedeeltelijk onderuithaalt.
Ondertussen zorgen de jongere actrices voor een prachtig en vooral menselijke interpretatie van hun personages. Hierdoor blijft de kijker constant schommelen tussen meeleven met het team en ze afstoten. Dit gebeurt met name bij het kannibalisme, dat meerdere keren expliciet in beeld komt. Deze scènes zijn totaal niet geschikt voor mensen met een zwakke maag, maar ze worden dusdanig artistiek in beeld gebracht dat ze meer hebben dan alleen de shockfactor. Het is een daadwerkelijke toevoeging aan de vaak absurdistische situaties waarin de groep zich bevindt, wat niet vaak gezegd wordt over kannibalisme.
Yellowjackets is te zien bij SkyShowtime.
Het verhaal van het in de wildernis gestrande voetbalteam gaat verder, met alleen maar meer vervreemdende scènes, cultmentaliteit en bovennatuurlijke invloeden dan voorheen. Wat het gedrag van de jonge voetbalsters beïnvloedt wordt ook in seizoen twee een mysterie gehouden. Perfect voor iedereen die houdt van overlevingsverhalen, nare taferelen en bovennatuurlijke mysteries.
Er is iets wat de meiden constant beïnvloedt, maar wat dat precies is weet niemand. Mogelijk een bovennatuurlijke kracht in het bos waar ze eerder zijn neergestort of misschien gewoon gelijktijdige hongerhallucinaties. Dit mysterie geeft de kijker een hoop vrijheid van interpretatie en houdt de boog constant gespannen. Ook zorgt het ervoor dat de serie lang na de laatste aflevering blijft knagen bij de kijker, want hoeveel van de afgrijselijke acties kunnen worden toegekend aan het bovennatuurlijke in plaats van de meisjes zelf?
Naast het deel dat zich in het verleden in het bos afspeelt, is er een deel dat het heden over de overlevers. Dit laat mooi zien hoe ieder haar eigen pad heeft bewandeld na het gedeelde trauma. Seizoen twee biedt een kijkje in het leven van Lottie, die op haar eigen houtje een commune heeft opgezet. Natuurlijk is niets wat het lijkt en blijkt de commune al snel een sekte te zijn die wordt gerund met vergelijkbare regels als die van het bos.
Hoewel ietwat deze verhaallijn redelijk voor de hand liggend is, zorgt deze extra laag voor alleen maar meer verdieping van het verhaal en begrip voor de handelingen van de personages. Tegelijkertijd wordt de geloofwaardigheid van de ontoerekeningsvatbaarheid van de personages hiermee constant bevraagd. Als het alleen maar krachten van buitenaf zouden zijn, wekt dat te makkelijk empathie op en de serie wil de kijker toch wat meer laten spartelen. Het zorgt voor wat ongemak wanneer de serie aan de kijker vraagt zich met de personages te identificeren.
Het enige jammere aan deze opsplitsing van het verhaal, is dat tussen beide delen een duidelijk kwaliteitsverschil zit. Dit komt voornamelijk door het ongenuanceerde acteerwerk bij de volwassen versies van de personages. Wanneer wordt ingezet op grote emotionele plotpunten zorgt de ongemakkelijke en vaak gehaaste opbouw van scènes voor weinig identificatie bij de kijker. Dus zelfs als er personages sterven wekt dat weinig emoties op, wat de serie helaas gedeeltelijk onderuithaalt.
Ondertussen zorgen de jongere actrices voor een prachtig en vooral menselijke interpretatie van hun personages. Hierdoor blijft de kijker constant schommelen tussen meeleven met het team en ze afstoten. Dit gebeurt met name bij het kannibalisme, dat meerdere keren expliciet in beeld komt. Deze scènes zijn totaal niet geschikt voor mensen met een zwakke maag, maar ze worden dusdanig artistiek in beeld gebracht dat ze meer hebben dan alleen de shockfactor. Het is een daadwerkelijke toevoeging aan de vaak absurdistische situaties waarin de groep zich bevindt, wat niet vaak gezegd wordt over kannibalisme.
Yellowjackets is te zien bij SkyShowtime.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
