Recensie
Recensie Netflix-serie 'Skull Island'
Zeg maar gerust Dull Island, want er valt niet erg veel te beleven.
Regie: Willis Bulliner, Daniel Araya, Amanda Sitareh B., e.a. | Cast (stemmen): Mae Whitman (Annie), Betty Gilpin (Irene), Benjamin Bratt (Cap), John DiMaggio (Crybaby Merc), Nicolas Cantu (Charlie), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 19-25 minuten | Jaar: 2023
In 1933 kwam er een film over een reuzenaap genaamd Kong. Maar in plaats van het daar bij te laten werd er een heel eiland verzonnen als woonplaats voor deze gigant, vol met andere enorme, bizarre wezens. Deze plaats is sindsdien de inspiratiebron geweest voor meerdere remakes en spin-offs. Omdat de nieuwe weergave van Skull Island in animatievorm is, zijn de makers van deze serie vrijwel ongelimiteerd in hoe exotisch ze het willen maken, maar die vrijheid wordt helaas niet gebruikt.
Charlie en Mike zijn met hun vaders op een schip op weg naar een geheime bestemming wanneer een van hen plots in zee een meisje ziet drijven. Kort daarna wordt hun schip aangevallen door een zeemonster, waarna beide jongens ontwaken op een eiland. Het is ze snel duidelijk dat hier de fauna boven ze staat in de voedselketen, maar ook dat de status quo er om onbekende reden verstoord is. Samen met het meisje, dat ook is aangespoeld, proberen ze uit te pluizen wat er aan de hand is. En te overleven.
Dat er in de eerste aflevering geen Skull Island te bekennen is, is alvast een waarschuwing dat dit een uitgerekt verhaal gaat worden. Zes afleveringen lang gebeurt er vrij weinig, de zevende vertelt een achtergrondverhaal en in de slotaflevering wordt het plot ineens met flinke vaart afgerond (inclusief cliffhanger om een volgend avontuur op te zetten).
Dit trage tempo zou geen ramp zijn geweest als de tekenaars een eiland hadden gecreëerd waar James Camerons Pandora een puntje aan kan zuigen. Op Skull Island kan immers alles. Voor deze serie wordt zelfs aangehaakt op het plot van Godzilla vs. Kong uit 2021, waarin onder het aardoppervlak nog een hele wereld bestaat vol prehistorische en onbekende levensvormen waar het eiland een verbinding toe heeft.
Waar de makers voor kiezen is een fantasieloze bekende weg. En dat is een smalle weg, want het aantal bijzondere beesten dat voorbijkomt is erg karig. In Peter Jacksons King Kong waren er zoveel dino's dat die zelfs over elkaar struikelden, in Skull Island blijft het voornamelijk bij praten over mogelijk gevaar dat elk moment om de hoek kan komen.
De animatie en de personages zijn in standaard Japanse stijl. De meeste getekende personen lijken niet echt een karakter te hebben en alle emoties liggen aan de oppervlakte. Alleen het mysterieuze meisje Annie valt op, maar uitsluitend omdat zij letterlijk wereldvreemd is. En zelfs daarin hebben de makers niet eens het middelste uit de kan gehaald, laat staan het onderste.
De ster van de show, King Kong, krijgt tenminste wel enige speciale aandacht. Hij verschijnt al vanaf de tweede aflevering, maar het duurt even voordat hij in vol ornaat in beeld komt. Met name in de zevende aflevering mag hij helemaal zijn ding doen. Dat is overigens bij uitstek de sterkste aflevering: weinig dialoog, toont de status quo van het eiland en hoe die verstoord werd, zet Kong neer als een bekwame vechter en wezen met gevoelens – met de kwaadaardige reuzenkameleons erbij heeft deze aflevering alles wat de hele serie had kunnen zijn.
In plaats daarvan is het gewoon een uitgerekte opzet naar een groots gevecht in de laatste aflevering. Het concept van Skull Island is inspiratieloos uitgevoerd en de paar bekende acteurs die de stemmen verzorgen hebben geen klank die erg herkenbaar is. Het voelt als weer een productie die enkel is gemaakt zodat Netflix wat kijkvoer kan aanbieden en een paar mensen snel en makkelijk hun zakken kunnen vullen.
Het probleem dat Peter Jackson had met de remake van King Kong uit 1976 was dat er geen liefde in zat, dat deze de romantiek van het avontuur miste en de mogelijkheden van de omgeving niet benutte. Deze kritiek mag ook worden geuit op Skull Island, wat vooral beschamend is omdat een animatieserie een wereldje kan laten zien dat we in onze wildste dromen niet hadden kunnen voorstellen. Maar in plaats daarvan is gekozen voor de makkelijkste uitweg.
Skull Island is te zien bij Netflix.
In 1933 kwam er een film over een reuzenaap genaamd Kong. Maar in plaats van het daar bij te laten werd er een heel eiland verzonnen als woonplaats voor deze gigant, vol met andere enorme, bizarre wezens. Deze plaats is sindsdien de inspiratiebron geweest voor meerdere remakes en spin-offs. Omdat de nieuwe weergave van Skull Island in animatievorm is, zijn de makers van deze serie vrijwel ongelimiteerd in hoe exotisch ze het willen maken, maar die vrijheid wordt helaas niet gebruikt.
Charlie en Mike zijn met hun vaders op een schip op weg naar een geheime bestemming wanneer een van hen plots in zee een meisje ziet drijven. Kort daarna wordt hun schip aangevallen door een zeemonster, waarna beide jongens ontwaken op een eiland. Het is ze snel duidelijk dat hier de fauna boven ze staat in de voedselketen, maar ook dat de status quo er om onbekende reden verstoord is. Samen met het meisje, dat ook is aangespoeld, proberen ze uit te pluizen wat er aan de hand is. En te overleven.
Dat er in de eerste aflevering geen Skull Island te bekennen is, is alvast een waarschuwing dat dit een uitgerekt verhaal gaat worden. Zes afleveringen lang gebeurt er vrij weinig, de zevende vertelt een achtergrondverhaal en in de slotaflevering wordt het plot ineens met flinke vaart afgerond (inclusief cliffhanger om een volgend avontuur op te zetten).
Dit trage tempo zou geen ramp zijn geweest als de tekenaars een eiland hadden gecreëerd waar James Camerons Pandora een puntje aan kan zuigen. Op Skull Island kan immers alles. Voor deze serie wordt zelfs aangehaakt op het plot van Godzilla vs. Kong uit 2021, waarin onder het aardoppervlak nog een hele wereld bestaat vol prehistorische en onbekende levensvormen waar het eiland een verbinding toe heeft.
Waar de makers voor kiezen is een fantasieloze bekende weg. En dat is een smalle weg, want het aantal bijzondere beesten dat voorbijkomt is erg karig. In Peter Jacksons King Kong waren er zoveel dino's dat die zelfs over elkaar struikelden, in Skull Island blijft het voornamelijk bij praten over mogelijk gevaar dat elk moment om de hoek kan komen.
De animatie en de personages zijn in standaard Japanse stijl. De meeste getekende personen lijken niet echt een karakter te hebben en alle emoties liggen aan de oppervlakte. Alleen het mysterieuze meisje Annie valt op, maar uitsluitend omdat zij letterlijk wereldvreemd is. En zelfs daarin hebben de makers niet eens het middelste uit de kan gehaald, laat staan het onderste.
De ster van de show, King Kong, krijgt tenminste wel enige speciale aandacht. Hij verschijnt al vanaf de tweede aflevering, maar het duurt even voordat hij in vol ornaat in beeld komt. Met name in de zevende aflevering mag hij helemaal zijn ding doen. Dat is overigens bij uitstek de sterkste aflevering: weinig dialoog, toont de status quo van het eiland en hoe die verstoord werd, zet Kong neer als een bekwame vechter en wezen met gevoelens – met de kwaadaardige reuzenkameleons erbij heeft deze aflevering alles wat de hele serie had kunnen zijn.
In plaats daarvan is het gewoon een uitgerekte opzet naar een groots gevecht in de laatste aflevering. Het concept van Skull Island is inspiratieloos uitgevoerd en de paar bekende acteurs die de stemmen verzorgen hebben geen klank die erg herkenbaar is. Het voelt als weer een productie die enkel is gemaakt zodat Netflix wat kijkvoer kan aanbieden en een paar mensen snel en makkelijk hun zakken kunnen vullen.
Het probleem dat Peter Jackson had met de remake van King Kong uit 1976 was dat er geen liefde in zat, dat deze de romantiek van het avontuur miste en de mogelijkheden van de omgeving niet benutte. Deze kritiek mag ook worden geuit op Skull Island, wat vooral beschamend is omdat een animatieserie een wereldje kan laten zien dat we in onze wildste dromen niet hadden kunnen voorstellen. Maar in plaats daarvan is gekozen voor de makkelijkste uitweg.
Skull Island is te zien bij Netflix.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
