Recensie
Recensie Netflix-serie 'Glamorous'
The Devil Wears Prada meets Sex and the City anno 2023.
Regie: Brennan Shroff, Rebecca Asher Todd Strauss-Schulson, e.a. | Cast: Kim Cattrall (Madolyn Addison), Miss Benny (Marco Mejia), Jade Payton (Venetia Kelaher), Zane Phillips (Chad Addison), Graham Parkhurst (Parker), Michael Hsu Rosen (Ben), Ayesha Harris (Britt), Diana-Maria Riva (Julia Mejia), e.a. | Afleveringen: 10 | Speelduur: 42-47 minuten | Jaar: 2023
Wie niet kan wachten op het nieuwe seizoen van Emily in Paris kan zich in de tussentijd vermaken met Marco in New York, oftewel Glamorous. Het is The Devil Wears Prada met Samantha uit Sex and the City als Miranda Priestly, maar moderner en inclusiever. Dat bijna alle hoofdpersonages queer zijn zorgt voor wat aangename verandering in het romkomgenre, maar helaas heeft de serie vooral glamour en niet veel diepgang.
Het plot is niets nieuws. Marco werkt als make-upverkoper en probeert carrière te maken als beauty-influencer, wanneer op een dag de topvrouw van het beautymerk Glamorous zijn winkel binnenkomt en hem een baan aanbiedt als haar tweede assistent. Marco is nog maar nauwelijks ingewerkt wanneer het bedrijf failliet dreigt te gaan. Aan hem en zijn nieuwe collega’s de taak dit te voorkomen. Ondertussen doet hij ontdekkingen over de datingscene van New York én zichzelf.
Qua personages is de serie wat baanbrekender. Zo is niet alleen het hoofdpersonage queer, maar ook al zijn collega's. Dit had kunnen zorgen voor een inclusieve kijkervaring, maar helaas wordt in de tien afleveringen weinig verteld. Het dunne plot had misschien gewerkt in een romkom van anderhalf uur, maar wordt al snel saai wanneer het tot een heel seizoen wordt uitgerekt. Waar Emily in Paris in iedere aflevering een andere kwestie behandelt, focust Glamorous vooral op het dreigende faillissement, wat voor maar weinig betrokkenheid zorgt.
De cast krijgt helaas ook niet de kans om te schitteren. De dialoog is een masterclass in LGBT+-vocabulaire, maar jammer genoeg zo geschreven dat deze onnatuurlijk overkomt. Aangezien de meeste personages geen achtergrondverhalen hebben voelen ze een beetje als karikaturen. Kim Cattralls personage heeft in vergelijking met haar rol in Sex and the City weinig karakter. Marco is de enige die echt een ontwikkeling doormaakt, maar later blijkt dat een cruciaal deel daarvan buiten beeld heeft plaatsgevonden. Zonde van zo’n diverse cast, die in tien afleveringen meer had kunnen betekenen voor queer representatie op televisie.
Glamorous was een goed idee dat helaas niet zo goed is uitgevoerd. De serie kan wel gebruikt worden als inspiratie voor producties die inclusiever én innovatiever willen zijn. Een voorbeeld is het gebruik van genderneutrale wc’s op het kantoor, wat voor een aantal interessante gesprekken zorgt die voorheen nooit hadden kunnen plaatsvinden. Een ander voorbeeld is een club waar je enkel halfnaakte mannen ziet dansen, terwijl meestal vooral vrouwen bloot moeten gaan voor de camera.
Wie meer wil leren over de LGBT+-gemeenschap kan Glamorous een kans geven, al is de serie vooral geschikt voor romkomliefhebbers met lage verwachtingen. Door de oppervlakkigheid is de representatie niet altijd even realistisch, ondanks de diverse cast, waarmee de serie het belang van een goed script aantoont. Voor diversiteit op televisie is Glamorous een stap in de goede richting, maar er moet nog veel gebeuren als deze serie wil tippen aan een icoon als Sex and the City.
Glamorous is te zien bij Netflix.
Wie niet kan wachten op het nieuwe seizoen van Emily in Paris kan zich in de tussentijd vermaken met Marco in New York, oftewel Glamorous. Het is The Devil Wears Prada met Samantha uit Sex and the City als Miranda Priestly, maar moderner en inclusiever. Dat bijna alle hoofdpersonages queer zijn zorgt voor wat aangename verandering in het romkomgenre, maar helaas heeft de serie vooral glamour en niet veel diepgang.
Het plot is niets nieuws. Marco werkt als make-upverkoper en probeert carrière te maken als beauty-influencer, wanneer op een dag de topvrouw van het beautymerk Glamorous zijn winkel binnenkomt en hem een baan aanbiedt als haar tweede assistent. Marco is nog maar nauwelijks ingewerkt wanneer het bedrijf failliet dreigt te gaan. Aan hem en zijn nieuwe collega’s de taak dit te voorkomen. Ondertussen doet hij ontdekkingen over de datingscene van New York én zichzelf.
Qua personages is de serie wat baanbrekender. Zo is niet alleen het hoofdpersonage queer, maar ook al zijn collega's. Dit had kunnen zorgen voor een inclusieve kijkervaring, maar helaas wordt in de tien afleveringen weinig verteld. Het dunne plot had misschien gewerkt in een romkom van anderhalf uur, maar wordt al snel saai wanneer het tot een heel seizoen wordt uitgerekt. Waar Emily in Paris in iedere aflevering een andere kwestie behandelt, focust Glamorous vooral op het dreigende faillissement, wat voor maar weinig betrokkenheid zorgt.
De cast krijgt helaas ook niet de kans om te schitteren. De dialoog is een masterclass in LGBT+-vocabulaire, maar jammer genoeg zo geschreven dat deze onnatuurlijk overkomt. Aangezien de meeste personages geen achtergrondverhalen hebben voelen ze een beetje als karikaturen. Kim Cattralls personage heeft in vergelijking met haar rol in Sex and the City weinig karakter. Marco is de enige die echt een ontwikkeling doormaakt, maar later blijkt dat een cruciaal deel daarvan buiten beeld heeft plaatsgevonden. Zonde van zo’n diverse cast, die in tien afleveringen meer had kunnen betekenen voor queer representatie op televisie.
Glamorous was een goed idee dat helaas niet zo goed is uitgevoerd. De serie kan wel gebruikt worden als inspiratie voor producties die inclusiever én innovatiever willen zijn. Een voorbeeld is het gebruik van genderneutrale wc’s op het kantoor, wat voor een aantal interessante gesprekken zorgt die voorheen nooit hadden kunnen plaatsvinden. Een ander voorbeeld is een club waar je enkel halfnaakte mannen ziet dansen, terwijl meestal vooral vrouwen bloot moeten gaan voor de camera.
Wie meer wil leren over de LGBT+-gemeenschap kan Glamorous een kans geven, al is de serie vooral geschikt voor romkomliefhebbers met lage verwachtingen. Door de oppervlakkigheid is de representatie niet altijd even realistisch, ondanks de diverse cast, waarmee de serie het belang van een goed script aantoont. Voor diversiteit op televisie is Glamorous een stap in de goede richting, maar er moet nog veel gebeuren als deze serie wil tippen aan een icoon als Sex and the City.
Glamorous is te zien bij Netflix.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
