Recensie
Recensie HBO Max-serie 'Last Call: When a Serial Killer Stalked Queer New York'
Traag doch respectvol inkijkje in de jacht op een seriemoordenaar tegen het schrijnende decor van een homofobe wereld.
Regie: Anthony Caronna | Afleveringen: 4 | Speelduur: 49-57 minuten | Jaar: 2023
Last Call: When a Serial Killer Stalked Queer New York gaat over de jacht op een seriemoordenaar die het begin jaren negentig voorzien had op homoseksuele mannen in New York. Als er al zo veel woorden nodig zijn om je documentaire een titel te geven, is het niet meer dan logisch dat de makers vier afleveringen nodig hebben om deze zoektocht uiteen te zetten. Toch komt de documentaire na een trage eerste en tweede aflevering op gang zodra duidelijk wordt wat de insteek is: een beeld schetsen van de manier waarop homodiscriminatie deze Last Call Killer faciliteerde.
De gruwelijke moordzaken, die eerst op zichzelf leken te staan maar uiteindelijk een patroon vormden dat op dezelfde dader wees, fungeren als rode draad. Elk slachtoffer wordt uitvoerig geïntroduceerd aan de hand van jeugdfoto's en liefdevolle verhalen van nabestaanden. Gemeenschappelijke deler: alle mannen waren homoseksueel, al dan niet uit de kast, en kwamen in de New Yorkse uitgaanswereld terecht waar zij ten prooi vielen aan een moordlustige maniak. Tussendoor zijn de verschillende rechercheurs aan het woord die destijds de zaken onderzochten. Steeds vanuit een ander district omdat de in stukken gehakte lichamen op verschillende plekken werden gevonden.
Een ander belangrijk element is de kijk van diverse woordvoerders van het nog steeds bestaande The Anti-Violence Project (AVP) op de gebeurtenissen van inmiddels dertig jaar geleden. Door middel van een omvangrijke collectie aan beeldmateriaal wordt de sfeer van de queerscene in die tijd goed gevangen. Het wordt niet gelijk duidelijk waarom het zo belangrijk is om deze kant van het verhaal te belichten. Daardoor lijken de bijdragen van de AVP-medewerkers de eerste twee afleveringen vooral nodeloos te vertragen.
Uiteindelijk zijn deze getuigenissen nodig om het grotere plaatje te schetsen: hoe de maatschappelijke positie van queer mensen een precedent schepte voor geweld. Van homoseksualiteit classificeren als psychiatrische aandoening tot wetgeving die het mogelijk maakte dat een moordenaar zich kon verschuilen achter de 'gay panic defense'. Homofobie was de norm en die beïnvloedde berichtgeving in de media over homo's, wat ervoor zorgde dat politiekorpsen anders omgingen met een moord op een homo. Noem het onwetendheid of een heersende machocultuur, maar dat het schrijnend was wordt wel bevestigd door het ongemak van bepaalde agenten tijdens de interviews.
Voor de jacht op de seriemoordenaar blijkt de invloed van de AVP onmisbaar. Na jarenlang druk uitoefenen op de media en de politiek, kwam er uiteindelijk een persconferentie met de burgemeester en politiechef van New York en werd een speciale eenheid opgericht waarin de diverse betrokken districten gingen samenwerken. Ondertussen flyerde de AVP in de queer-uitgaanswereld om te waarschuwen voor en te zoeken naar de moordenaar. Of deze gepakt en veroordeeld werd, blijkt in de laatste aflevering waarin de gebreken van het Amerikaanse rechtssysteem weer eens pijnlijk duidelijk worden.
Het lijkt misschien overbodig om een serie te maken over een dertig jaar oude reeks moorden, maar door deze in te bedden in een verhaal over de bittere noodzaak van homoacceptatie, juist in een tijd waarin geweld tegen met name transpersonen uit de LGBTQ-gemeenschap toeneemt, wordt de boodschap toch urgent. "We zijn er nog steeds niet," lijken de geestdriftige makers te willen zeggen. Hoe gruwelijk de daden van deze seriemoordenaar ook waren, wat Last Call: When a Serial Killer Stalked Queer New York achterlaat is een respectvolle nagedachtenis aan zijn slachtoffers en een noodkreet aan eenieder die wil luisteren.
Last Call: When a Serial Killer Stalked Queer New York is te zien bij HBO Max.
Last Call: When a Serial Killer Stalked Queer New York gaat over de jacht op een seriemoordenaar die het begin jaren negentig voorzien had op homoseksuele mannen in New York. Als er al zo veel woorden nodig zijn om je documentaire een titel te geven, is het niet meer dan logisch dat de makers vier afleveringen nodig hebben om deze zoektocht uiteen te zetten. Toch komt de documentaire na een trage eerste en tweede aflevering op gang zodra duidelijk wordt wat de insteek is: een beeld schetsen van de manier waarop homodiscriminatie deze Last Call Killer faciliteerde.
De gruwelijke moordzaken, die eerst op zichzelf leken te staan maar uiteindelijk een patroon vormden dat op dezelfde dader wees, fungeren als rode draad. Elk slachtoffer wordt uitvoerig geïntroduceerd aan de hand van jeugdfoto's en liefdevolle verhalen van nabestaanden. Gemeenschappelijke deler: alle mannen waren homoseksueel, al dan niet uit de kast, en kwamen in de New Yorkse uitgaanswereld terecht waar zij ten prooi vielen aan een moordlustige maniak. Tussendoor zijn de verschillende rechercheurs aan het woord die destijds de zaken onderzochten. Steeds vanuit een ander district omdat de in stukken gehakte lichamen op verschillende plekken werden gevonden.
Een ander belangrijk element is de kijk van diverse woordvoerders van het nog steeds bestaande The Anti-Violence Project (AVP) op de gebeurtenissen van inmiddels dertig jaar geleden. Door middel van een omvangrijke collectie aan beeldmateriaal wordt de sfeer van de queerscene in die tijd goed gevangen. Het wordt niet gelijk duidelijk waarom het zo belangrijk is om deze kant van het verhaal te belichten. Daardoor lijken de bijdragen van de AVP-medewerkers de eerste twee afleveringen vooral nodeloos te vertragen.
Uiteindelijk zijn deze getuigenissen nodig om het grotere plaatje te schetsen: hoe de maatschappelijke positie van queer mensen een precedent schepte voor geweld. Van homoseksualiteit classificeren als psychiatrische aandoening tot wetgeving die het mogelijk maakte dat een moordenaar zich kon verschuilen achter de 'gay panic defense'. Homofobie was de norm en die beïnvloedde berichtgeving in de media over homo's, wat ervoor zorgde dat politiekorpsen anders omgingen met een moord op een homo. Noem het onwetendheid of een heersende machocultuur, maar dat het schrijnend was wordt wel bevestigd door het ongemak van bepaalde agenten tijdens de interviews.
Voor de jacht op de seriemoordenaar blijkt de invloed van de AVP onmisbaar. Na jarenlang druk uitoefenen op de media en de politiek, kwam er uiteindelijk een persconferentie met de burgemeester en politiechef van New York en werd een speciale eenheid opgericht waarin de diverse betrokken districten gingen samenwerken. Ondertussen flyerde de AVP in de queer-uitgaanswereld om te waarschuwen voor en te zoeken naar de moordenaar. Of deze gepakt en veroordeeld werd, blijkt in de laatste aflevering waarin de gebreken van het Amerikaanse rechtssysteem weer eens pijnlijk duidelijk worden.
Het lijkt misschien overbodig om een serie te maken over een dertig jaar oude reeks moorden, maar door deze in te bedden in een verhaal over de bittere noodzaak van homoacceptatie, juist in een tijd waarin geweld tegen met name transpersonen uit de LGBTQ-gemeenschap toeneemt, wordt de boodschap toch urgent. "We zijn er nog steeds niet," lijken de geestdriftige makers te willen zeggen. Hoe gruwelijk de daden van deze seriemoordenaar ook waren, wat Last Call: When a Serial Killer Stalked Queer New York achterlaat is een respectvolle nagedachtenis aan zijn slachtoffers en een noodkreet aan eenieder die wil luisteren.
Last Call: When a Serial Killer Stalked Queer New York is te zien bij HBO Max.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
