Recensie
Recensie Disney+-serie 'High School Musical: The Muscial: The Series' seizoen 4
Een serie met een existentiële crisis, over existentiële crises bij middelbare scholieren.
Regie: Kimberly McCullough, Ann Marie Pace, Hisham Abed, e.a. | Cast: Sofia Wylie (Gina), Joshua Bassett (Rickey Bowen), Dara Reneé (Kourtney Greene), Frankie A. Rodriguez (Carlos Rodriguez), Julia Lester (Ashlyn), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 33-64 minuten | Jaar: 2023
Na twee seizoenen te hebben afgeweken van het originele concept van de serie grijpt seizoen vier van High School Musical: The Musical: The Series eindelijk terug op de filmreeks. Met een dubbele referentie naar zowel High School Musical 3 als fanfictie voor de niet-bestaande vierde film in de reeks probeert dit seizoen een lekker complex plot neer te zetten. En hoewel dit soms voor geïnspireerde momenten zorgt, is het toch vaak stijl zonder inhoud.
Voor kijkers die bekend zijn met de vorige drie seizoenen wordt het plot niet heel complex. Door telkens weer enorm vertrouwd te werk te gaan, heeft elk seizoen een vergelijkbare opbouw: de musical voor het seizoen wordt geïntroduceerd en men doet hier auditie voor. Zodra er is gecast beginnen de repetities, die gepaard gaan met het nodige drama. Dit mondt uit in een seizoensafsluiter van twee afleveringen waarin de musical wordt opgevoerd.
Toch probeert de serie zich complexer voor te doen dan zij eigenlijk is. Er wordt van alles gedaan om buiten de norm van Disney+-series voor tieners te vallen: van eindeloze referenties naar de originele filmtrilogie tot de mockumentarystijl die na drie seizoenen ineens wordt bevraagd. En hoewel dat noemenswaardig is, zorgt het toch vaker dan prettig is voor een verwarrende kijkervaring. Maar door de bekende structuur kan makkelijk worden geschakeld tussen de verschillende verhalen die tegelijkertijd spelen.
Het voornaamste punt van verwarring is dat de serie nooit duidelijk weet op welke doelgroep eigenlijk wordt gemikt. Dit zit voornamelijk in het script, dat constant een contrast in stand houdt. Zo heb je Gen Z-acteurs die middelbare scholieren spelen met een specifiek TikTok-jargon, maar tegelijkertijd zit het script vol referenties naar de originele High School Musical-trilogie die onderhand al bijna vijftien jaar oud is.
Dit zijn voornamelijk referenties die leuk zijn voor mensen die de films bekeken toen ze zelf tieners waren. Hierdoor voelt de serie gedecentraliseerd: deze probeert nieuwe fans te kweken in de generatie die te jong was voor de originele films, maar doet dit met een franchise die al langer bestaat. De originaliteit is hierdoor ver te zoeken, waarmee de serie eerder aanvoelt als een geval snel cashen dan als een product dat ook op zichzelf kan staan.
De serie probeert het hele seizoen de existentiële crises van middelbare scholieren in woorden te vatten. Waar moeten ze hun studententijd volbrengen, welke carrière moeten ze volgen, hoe kunnen ze hun geaardheid uitdragen zonder anderen te pijnigen? Hoewel dit vaker voorkomende thema's zijn in tienermedia, zorgt de verwarrende identiteit van de serie ervoor dat deze niet goed genoeg tot hun recht komen. Hierdoor voelt het alsof de serie haar eigen existentiële crisis wil verbloemen met de crises van jongeren.
Toch is er ook een uitermate positief punt: hoofdpersoon Gina speelt (zowel in de serie als de musical en de film) de sterren van de hemel. Haar driedubbele rol wordt integer en gelaagd gespeeld. Haar strijd tussen haar sociale leven en toekomstige carrière voelt op deze manier geleefd en realistisch. Door haar bewonderingswaardige prestatie lijmt zij een groot deel van de tekortkomingen van de serie netjes aan elkaar.
Dat Disney elke kans benut om gemarginaliseerde groepen aandacht te geven wordt vaak als iets positiefs gezien, maar komt in deze serie op sommige punten over als het afvinken van een checklist: alle geaardheden, huidskleuren en stereotypen komen langs. In de laatste aflevering krijgen de kijkers nog een über-Amerikaanse uitleg van de personages, handig voor iedereen die het hele seizoen niet heeft opgelet. Wat een tranentrekkerscène hoort te zijn, valt door de overdreven emoties in het water en zorgt jammer genoeg niet voor uitdieping van de personages.
Met dit seizoen eindigt de serie. Naast het feit dat de helft van de personages naar de universiteit gaat, is er voor de rest weinig ruimte om nog verder te ontwikkelen. Dit klinkt ironisch, aangezien ze pas aan het begin van hun volwassen leven staan, maar er is niet veel meer wat High School Musical: The Musical: The Series binnen de perken van een tienerserie kan presenteren. Misschien dat de toekomst een reünie brengt. Het blijft immers een Disney-serie...
High School Musical: The Musical: The Series is te zien bij Disney+.
Na twee seizoenen te hebben afgeweken van het originele concept van de serie grijpt seizoen vier van High School Musical: The Musical: The Series eindelijk terug op de filmreeks. Met een dubbele referentie naar zowel High School Musical 3 als fanfictie voor de niet-bestaande vierde film in de reeks probeert dit seizoen een lekker complex plot neer te zetten. En hoewel dit soms voor geïnspireerde momenten zorgt, is het toch vaak stijl zonder inhoud.
Voor kijkers die bekend zijn met de vorige drie seizoenen wordt het plot niet heel complex. Door telkens weer enorm vertrouwd te werk te gaan, heeft elk seizoen een vergelijkbare opbouw: de musical voor het seizoen wordt geïntroduceerd en men doet hier auditie voor. Zodra er is gecast beginnen de repetities, die gepaard gaan met het nodige drama. Dit mondt uit in een seizoensafsluiter van twee afleveringen waarin de musical wordt opgevoerd.
Toch probeert de serie zich complexer voor te doen dan zij eigenlijk is. Er wordt van alles gedaan om buiten de norm van Disney+-series voor tieners te vallen: van eindeloze referenties naar de originele filmtrilogie tot de mockumentarystijl die na drie seizoenen ineens wordt bevraagd. En hoewel dat noemenswaardig is, zorgt het toch vaker dan prettig is voor een verwarrende kijkervaring. Maar door de bekende structuur kan makkelijk worden geschakeld tussen de verschillende verhalen die tegelijkertijd spelen.
Het voornaamste punt van verwarring is dat de serie nooit duidelijk weet op welke doelgroep eigenlijk wordt gemikt. Dit zit voornamelijk in het script, dat constant een contrast in stand houdt. Zo heb je Gen Z-acteurs die middelbare scholieren spelen met een specifiek TikTok-jargon, maar tegelijkertijd zit het script vol referenties naar de originele High School Musical-trilogie die onderhand al bijna vijftien jaar oud is.
Dit zijn voornamelijk referenties die leuk zijn voor mensen die de films bekeken toen ze zelf tieners waren. Hierdoor voelt de serie gedecentraliseerd: deze probeert nieuwe fans te kweken in de generatie die te jong was voor de originele films, maar doet dit met een franchise die al langer bestaat. De originaliteit is hierdoor ver te zoeken, waarmee de serie eerder aanvoelt als een geval snel cashen dan als een product dat ook op zichzelf kan staan.
De serie probeert het hele seizoen de existentiële crises van middelbare scholieren in woorden te vatten. Waar moeten ze hun studententijd volbrengen, welke carrière moeten ze volgen, hoe kunnen ze hun geaardheid uitdragen zonder anderen te pijnigen? Hoewel dit vaker voorkomende thema's zijn in tienermedia, zorgt de verwarrende identiteit van de serie ervoor dat deze niet goed genoeg tot hun recht komen. Hierdoor voelt het alsof de serie haar eigen existentiële crisis wil verbloemen met de crises van jongeren.
Toch is er ook een uitermate positief punt: hoofdpersoon Gina speelt (zowel in de serie als de musical en de film) de sterren van de hemel. Haar driedubbele rol wordt integer en gelaagd gespeeld. Haar strijd tussen haar sociale leven en toekomstige carrière voelt op deze manier geleefd en realistisch. Door haar bewonderingswaardige prestatie lijmt zij een groot deel van de tekortkomingen van de serie netjes aan elkaar.
Dat Disney elke kans benut om gemarginaliseerde groepen aandacht te geven wordt vaak als iets positiefs gezien, maar komt in deze serie op sommige punten over als het afvinken van een checklist: alle geaardheden, huidskleuren en stereotypen komen langs. In de laatste aflevering krijgen de kijkers nog een über-Amerikaanse uitleg van de personages, handig voor iedereen die het hele seizoen niet heeft opgelet. Wat een tranentrekkerscène hoort te zijn, valt door de overdreven emoties in het water en zorgt jammer genoeg niet voor uitdieping van de personages.
Met dit seizoen eindigt de serie. Naast het feit dat de helft van de personages naar de universiteit gaat, is er voor de rest weinig ruimte om nog verder te ontwikkelen. Dit klinkt ironisch, aangezien ze pas aan het begin van hun volwassen leven staan, maar er is niet veel meer wat High School Musical: The Musical: The Series binnen de perken van een tienerserie kan presenteren. Misschien dat de toekomst een reünie brengt. Het blijft immers een Disney-serie...
High School Musical: The Musical: The Series is te zien bij Disney+.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
