Recensie
Recensie Apple TV+-serie 'The Afterparty' seizoen 2
Deze keer worden we niet slechts getrakteerd op genres, maar ook op de stijl van specifieke filmmakers.
Regie: Eric Appel, Anu Valia, Christopher Miller | Cast: Tiffany Haddish (Danner), Sam Richardson (Aniq), Zoe Chao (Zoë), Elizabeth Perkins (Isabel), Jack Whitehall (Sebastian), e.a. | Afleveringen: 10 | Speelduur: 31-60 minuten | Jaar: 2023
Hopelijk is The Afterparty als serie een lang leven beschoren: niet slechts een komisch moordmysterie maar ook een ode aan het visuele medium, door elke aflevering een liefdevolle parodie te bieden. Maar het kan wel last gaan krijgen van het “Jessica Fletcher”-effect: als er keer op keer een dode valt in aanwezigheid van de hoofdpersonages, dan zijn die juist misschien de briljante seriemoordenaars die op geniale wijze de schuld bij een ander weten te leggen. Aniq en Zoë zijn weer eens op een feestje, en er wordt een lijk gevonden.
Een korte uitleg van deze heerlijke serie: in elk seizoen is een groep personages bij elkaar op een afterparty als daar een lijk wordt aangetroffen. Een rechercheur ondervraagt in elke aflevering een verdachte, en haar of zijn verhaal wordt in beeld weergegeven als een specifiek genre. In het eerste seizoen waren er bijvoorbeeld een romantische komedie en een musical. In de laatste aflevering komt de ontknoping.
Deze keer komt het feest na een bruiloft van Zoë’s zus, en natuurlijk neemt ze Aniq mee want dat is sinds het einde van seizoen één haar partner. Tijdens het feest is het al duidelijk dat beide families elkaar niet mogen maar ook onderling wat wrijving lijken te hebben. Tijdens het naborrelen gedragen meerdere mensen zich dubieus. De volgende ochtend is iemand dood. Aniq roept de hulp in van rechercheur Danner, want die heeft zich al bewezen als meesterlijke speurneus.
Het aantal genres is gelimiteerd, zelfs wanneer het gaat om sub-genres. Ook al hebben makers Christopher Miller en Phil Lord (ook bekend van de verscheidene Lego Movies) er wederom een paar uitgekozen om hun verhaal mee te vertellen, ze maken in dit tweede seizoen tweemaal een uitstapje naar de stijl van visuele auteurs – op fantastische en eervolle wijze, natuurlijk.
Om als filmmaker herkend te worden moet de stijl natuurlijk extreem origineel zijn. Er is er eentje van onze tijd, en een legende die niet meer onder ons is (en helaas waarschijnlijk zijn handen niet kon thuishouden): Wes Anderson en Alfred Hitchcock. Beide heren worden tot in de puntjes perfect nagebootst zonder dat het plot of de typische humor van The Afterparty uit het oog wordt verloren. Voor de Hitchcockaflevering nog extra applaus voor de componist die de klanken van Bernard Hermann uitmuntend weet na te bootsen.
Verder zijn er onder andere twee thrillers, eentje in de vorm van een film noir in zwart-wit en eentje als erotische thriller. En meer, maar het is elke aflevering een leuke verrassing om te zien wat het is geworden. De enige aflevering die het helaas niet duidelijk weet over te brengen is die van John Cho. Het lijkt eerst een oorlogsfilm na te bootsen, maar al gauw blijkt het iets anders te zijn. Een hilarische scène op het strand lijkt te communiceren dat het een romantisch drama moet voorstellen, vanwege een herhalend en steeds dramatischer wordend muzikaal achtergronddeuntje.
Aniq en Zoë zijn de enige sterren uit het eerste seizoen, en omdat rechercheur Danner de moordenaar zo snel kon aanwijzen bellen ze haar direct op om te helpen met de moord – op die manier komt ook Tiffany Haddish weer terug. Daniel Craig is als zijn Benoit Blanc uit de Knives Out-films een briljante speurneus, maar Haddish is een stuk menselijker en heeft heerlijk droge humor.
De nieuwe cast voor dit tweede seizoen mag er wezen, heel wat bekende namen die ervaring hebben in komedie. Leuk feitje: Elizabeth Perkins (Weeds) speelt hier een rijke excentrieke weduwe, en is momenteel ook te zien in het tweede seizoen van Minx (vreemd genoeg niet meer een HBO-serie) als rijke excentrieke weduwe. Niemand springt er tussenuit, want iedereen is lekker op dreef. Zelfs Ken Jeong houdt zich wat meer aan het script in plaats van krampachtig improviseren.
Het algehele plot is zelfs een tikkeltje sterker dan in het vorige seizoen. Alle personages hebben een geheim, iedereen is een verdachte. Maar er kan er natuurlijk maar een de moordenaar zijn, wat in de conclusie weer soepel op z’n plek valt. Er gebeurt zo veel dat het eerlijk gezegd onmogelijk is om als kijker het wie en waarom te kunnen voorspellen. Dat is alleen maar goed, uiteraard.
The Afterparty lijkt misschien te veel, als een komisch moordmysterie vertelt via meerdere genres en filmstijlen. Maar het is een doordacht en correct uitgevoerd geheel. Het raadsel zit goed in elkaar, de grappen komen aan. Maar het is vooral allemaal met zo veel liefde gedaan. Kadrering, belichting, kleuren, muziek, dialogen, ga maar door. De crew kent alle filmtalen en spreekt ze vloeiend na.
The Afterparty is te zien bij Apple TV+.
Hopelijk is The Afterparty als serie een lang leven beschoren: niet slechts een komisch moordmysterie maar ook een ode aan het visuele medium, door elke aflevering een liefdevolle parodie te bieden. Maar het kan wel last gaan krijgen van het “Jessica Fletcher”-effect: als er keer op keer een dode valt in aanwezigheid van de hoofdpersonages, dan zijn die juist misschien de briljante seriemoordenaars die op geniale wijze de schuld bij een ander weten te leggen. Aniq en Zoë zijn weer eens op een feestje, en er wordt een lijk gevonden.
Een korte uitleg van deze heerlijke serie: in elk seizoen is een groep personages bij elkaar op een afterparty als daar een lijk wordt aangetroffen. Een rechercheur ondervraagt in elke aflevering een verdachte, en haar of zijn verhaal wordt in beeld weergegeven als een specifiek genre. In het eerste seizoen waren er bijvoorbeeld een romantische komedie en een musical. In de laatste aflevering komt de ontknoping.
Deze keer komt het feest na een bruiloft van Zoë’s zus, en natuurlijk neemt ze Aniq mee want dat is sinds het einde van seizoen één haar partner. Tijdens het feest is het al duidelijk dat beide families elkaar niet mogen maar ook onderling wat wrijving lijken te hebben. Tijdens het naborrelen gedragen meerdere mensen zich dubieus. De volgende ochtend is iemand dood. Aniq roept de hulp in van rechercheur Danner, want die heeft zich al bewezen als meesterlijke speurneus.
Het aantal genres is gelimiteerd, zelfs wanneer het gaat om sub-genres. Ook al hebben makers Christopher Miller en Phil Lord (ook bekend van de verscheidene Lego Movies) er wederom een paar uitgekozen om hun verhaal mee te vertellen, ze maken in dit tweede seizoen tweemaal een uitstapje naar de stijl van visuele auteurs – op fantastische en eervolle wijze, natuurlijk.
Om als filmmaker herkend te worden moet de stijl natuurlijk extreem origineel zijn. Er is er eentje van onze tijd, en een legende die niet meer onder ons is (en helaas waarschijnlijk zijn handen niet kon thuishouden): Wes Anderson en Alfred Hitchcock. Beide heren worden tot in de puntjes perfect nagebootst zonder dat het plot of de typische humor van The Afterparty uit het oog wordt verloren. Voor de Hitchcockaflevering nog extra applaus voor de componist die de klanken van Bernard Hermann uitmuntend weet na te bootsen.
Verder zijn er onder andere twee thrillers, eentje in de vorm van een film noir in zwart-wit en eentje als erotische thriller. En meer, maar het is elke aflevering een leuke verrassing om te zien wat het is geworden. De enige aflevering die het helaas niet duidelijk weet over te brengen is die van John Cho. Het lijkt eerst een oorlogsfilm na te bootsen, maar al gauw blijkt het iets anders te zijn. Een hilarische scène op het strand lijkt te communiceren dat het een romantisch drama moet voorstellen, vanwege een herhalend en steeds dramatischer wordend muzikaal achtergronddeuntje.
Aniq en Zoë zijn de enige sterren uit het eerste seizoen, en omdat rechercheur Danner de moordenaar zo snel kon aanwijzen bellen ze haar direct op om te helpen met de moord – op die manier komt ook Tiffany Haddish weer terug. Daniel Craig is als zijn Benoit Blanc uit de Knives Out-films een briljante speurneus, maar Haddish is een stuk menselijker en heeft heerlijk droge humor.
De nieuwe cast voor dit tweede seizoen mag er wezen, heel wat bekende namen die ervaring hebben in komedie. Leuk feitje: Elizabeth Perkins (Weeds) speelt hier een rijke excentrieke weduwe, en is momenteel ook te zien in het tweede seizoen van Minx (vreemd genoeg niet meer een HBO-serie) als rijke excentrieke weduwe. Niemand springt er tussenuit, want iedereen is lekker op dreef. Zelfs Ken Jeong houdt zich wat meer aan het script in plaats van krampachtig improviseren.
Het algehele plot is zelfs een tikkeltje sterker dan in het vorige seizoen. Alle personages hebben een geheim, iedereen is een verdachte. Maar er kan er natuurlijk maar een de moordenaar zijn, wat in de conclusie weer soepel op z’n plek valt. Er gebeurt zo veel dat het eerlijk gezegd onmogelijk is om als kijker het wie en waarom te kunnen voorspellen. Dat is alleen maar goed, uiteraard.
The Afterparty lijkt misschien te veel, als een komisch moordmysterie vertelt via meerdere genres en filmstijlen. Maar het is een doordacht en correct uitgevoerd geheel. Het raadsel zit goed in elkaar, de grappen komen aan. Maar het is vooral allemaal met zo veel liefde gedaan. Kadrering, belichting, kleuren, muziek, dialogen, ga maar door. De crew kent alle filmtalen en spreekt ze vloeiend na.
The Afterparty is te zien bij Apple TV+.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
