Recensie
Recensie Netflix-serie 'Who Killed Jill Dando?'
Degelijk en interessant, maar helaas toch een vrij algemene documentaire over een onopgeloste moordzaak.
Regie: Marcus Plowright | Afleveringen: 3 | Speelduur: 44-51 minuten | Jaar: 2023
Wanneer de charmante Britse televisiepersoonlijkheid Jill Dando in 1999 op de stoep van haar huis wordt neergeschoten staat heel Groot-Brittannië op z'n kop. Geliefd bij het grote publiek ontketent de moord een immense klopjacht op de mogelijke dader en houdt haar zinloze dood jarenlang de gemoederen bezig. Tot op heden tast de politie in het duister aangezien geen enkel onderzoek tot uitsluitsel heeft geleid. In de driedelige serie Who Killed Jill Dando? zien we hoe het vraagteken zelfs na vierentwintig jaar nog steeds niet kan worden uitgewist.
De zaak Dando vertoont enge gelijkenissen met de aanslag op misdaadverslaggever Peter R. de Vries, die in 2021 op verachtelijke wijze van het leven werd beroofd. Begonnen als schrijvend journalist maakte ook Dando de overstap naar televisie, waar ze als presentatrice van het programma Crimewatch haar steentje bijdroeg in het opsporen van delinquenten. Daarmee verkreeg zij een doelwit op haar rug, waardoor direct na haar dood bij iedereen dezelfde vraag in de mond lag: was deze meedogenloze moord het werk van een geschifte fan of ging het om een criminele afrekening?
Deze 'cold case' is omringd door vele theorieën, maar de schuldige zit nog altijd niet vast. Hoofdverdachte Barry George vertelt hoe hij ten onrechte in de bak eindigde en zweert dat hij Jill met geen vinger heeft aangeraakt. Maar George is niet helemaal honderd. En docu's over waargebeurde affaires gaan daar graag op een lullige manier mee aan de haal. Uitgebreid laten zien dat hij een glaasje melk drinkt en vervolgens een iets te lange stilte laten bijvoorbeeld. Makkelijk scoren. Want moordenaar of niet, het is een heel vervelend trucje om de kijker stiekempjes richting een mening te sturen.
Dando bevond zich op dezelfde hoogte als wijlen prinses Diana en dat brengen de makers treffend in beeld. Voor ons Nederlanders wellicht een ver-van-mijn-bedshow, maar vooral onze westerburen zullen het sentiment waarderen. Een sterk aspect is dat de serie heel bewust het verschil benadrukt tussen beide vrouwen, ondanks hun overeenkomstige status als publiekslieveling. Het land liep weg met de innemende prinses die lak had aan het koningshuis en sloot tegelijkertijd het lieve meisje van de nieuwszender in het hart. Vele Britten beamen: "Diana was our rose, but Jill was our sunflower."
Zoals de titel tipt blijft Who Killed Jill Dando? de zoveelste moordkwestie waar blijkbaar een televisieverhaal van moest komen. De frequentie waarmee dergelijke documentaires tegenwoordig verschijnen getuigt van paniekvoetbal om kijkcijfers te bemachtigen. Alsof men inspiratieloos ten Google trekt en kijkt welke criminele zaken nog niet van een verfilming zijn voorzien. Jammer genoeg is ook Jill Dando de dans niet ontsprongen, wat resulteert in een oppervlakkige schets van een beroemdheid en diens noodlottige slotscène op de kille tegels van haar huis in London.
Who Killed Jill Dando? is te zien bij Netflix.
Wanneer de charmante Britse televisiepersoonlijkheid Jill Dando in 1999 op de stoep van haar huis wordt neergeschoten staat heel Groot-Brittannië op z'n kop. Geliefd bij het grote publiek ontketent de moord een immense klopjacht op de mogelijke dader en houdt haar zinloze dood jarenlang de gemoederen bezig. Tot op heden tast de politie in het duister aangezien geen enkel onderzoek tot uitsluitsel heeft geleid. In de driedelige serie Who Killed Jill Dando? zien we hoe het vraagteken zelfs na vierentwintig jaar nog steeds niet kan worden uitgewist.
De zaak Dando vertoont enge gelijkenissen met de aanslag op misdaadverslaggever Peter R. de Vries, die in 2021 op verachtelijke wijze van het leven werd beroofd. Begonnen als schrijvend journalist maakte ook Dando de overstap naar televisie, waar ze als presentatrice van het programma Crimewatch haar steentje bijdroeg in het opsporen van delinquenten. Daarmee verkreeg zij een doelwit op haar rug, waardoor direct na haar dood bij iedereen dezelfde vraag in de mond lag: was deze meedogenloze moord het werk van een geschifte fan of ging het om een criminele afrekening?
Deze 'cold case' is omringd door vele theorieën, maar de schuldige zit nog altijd niet vast. Hoofdverdachte Barry George vertelt hoe hij ten onrechte in de bak eindigde en zweert dat hij Jill met geen vinger heeft aangeraakt. Maar George is niet helemaal honderd. En docu's over waargebeurde affaires gaan daar graag op een lullige manier mee aan de haal. Uitgebreid laten zien dat hij een glaasje melk drinkt en vervolgens een iets te lange stilte laten bijvoorbeeld. Makkelijk scoren. Want moordenaar of niet, het is een heel vervelend trucje om de kijker stiekempjes richting een mening te sturen.
Dando bevond zich op dezelfde hoogte als wijlen prinses Diana en dat brengen de makers treffend in beeld. Voor ons Nederlanders wellicht een ver-van-mijn-bedshow, maar vooral onze westerburen zullen het sentiment waarderen. Een sterk aspect is dat de serie heel bewust het verschil benadrukt tussen beide vrouwen, ondanks hun overeenkomstige status als publiekslieveling. Het land liep weg met de innemende prinses die lak had aan het koningshuis en sloot tegelijkertijd het lieve meisje van de nieuwszender in het hart. Vele Britten beamen: "Diana was our rose, but Jill was our sunflower."
Zoals de titel tipt blijft Who Killed Jill Dando? de zoveelste moordkwestie waar blijkbaar een televisieverhaal van moest komen. De frequentie waarmee dergelijke documentaires tegenwoordig verschijnen getuigt van paniekvoetbal om kijkcijfers te bemachtigen. Alsof men inspiratieloos ten Google trekt en kijkt welke criminele zaken nog niet van een verfilming zijn voorzien. Jammer genoeg is ook Jill Dando de dans niet ontsprongen, wat resulteert in een oppervlakkige schets van een beroemdheid en diens noodlottige slotscène op de kille tegels van haar huis in London.
Who Killed Jill Dando? is te zien bij Netflix.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
