Recensie
Recensie Netflix-serie 'I Woke Up a Vampire'
Iets te drukke jeugdserie over een eindejaarsmusical, vampiers en Rick Astley.
Regie: Tommy Lynch | Cast: Kaileen Angelic Chang (Carmie Henley), Niko Ceci (Kev Gardner), Zebastin Borjeau (Dylan Helsing), Ana Araujo (Leanna Timmons), Kefas Brand (Bell), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 23-29 minuten | Jaar: 2023
Terwijl de repetities voor de eindejaarsmusical plaatsvinden verandert Carmie langzaam in een vampier, waarmee haar droom om actrice te worden onder druk komt te staan. Gesteund door haar beste vriend Kev zoekt ze een manier om haar duistere krachten onder controle te krijgen, maar al gauw blijkt dat ze niet de enige met bovenmenselijke eigenschappen is.
I Woke Up a Vampire is ietwat onbedachtzaam in het aanspreken van het jeugdige publiek. Zo telt de eerste aflevering in klein halfuur welgeteld veertig kantelpunten in het plot, terwijl reguliere series er ongeveer een per twee minuten hanteren. De makers lijken ervan overtuigd dat jonge kijkers tegenwoordig zo'n korte aandachtspanne hebben dat ze om de paar seconden moeten worden opgeschrikt. Een misvatting van jewelste.
Op deze manier de jeugd benaderen lijkt al enige tijd het Amerikaanse model te zijn. Kijken we naar jeugdfilms- en series van eigen bodem, dan zien we een duidelijk verschil. Neem Gouden Kalf-winnaar Buladó, dat enkele jaren geleden ontzettend goed aansloeg bij een jong publiek. Het enorm lage tempo van deze film heeft een subliem effect op het magisch-realistische aspect. Het blijft gissen wat dit grote verschil in benadering heeft veroorzaakt, maar het is tenenkrommend om te zien hoe I Woke Up a Vampire en diverse andere Amerikaanse series hun publiek steevast niet serieus lijken te nemen.
Waar volwassenen kijkers vooral bezig zijn met het begrijpen van een verhaal, gaat het er voor jeugdige kijkers meer om wat voor emotioneel effect bepaalde scènes, personages of beelden hebben. Een groot voordeel voor makers met fantasierijke ideeën, want die hoeven zich daardoor niet al te druk te maken over hoe die creativiteit in het verhaal past. Ook I Woke Up a Vampire zit vol fantastische momenten die bij vlagen spannend of ontroerend uitpakken, maar niet per se het verhaal dienen.
De thematiek is wel vanaf het eerste moment glashelder: Carmie en haar mede-vampiers illustreren hoe het is om buitenbeentjes te zijn. De serie laat zien dat het oké is om je anders dan de rest te voelen. Een boodschap die goed naar voren komt in zo'n beetje iedere scène van de serie.
Aan het einde wil men duidelijk nog even een punt maken, door te laten zien dat ook beroemde mensen tot de outsiders behoren. Zo blijkt ook Rick Astley een vampier te zijn. Een interessante keuze om deze zanger op te voeren, aangezien hij zijn hoogdagen in de jaren tachtig beleefde. Ach, de gedachte erachter is duidelijk en dat kinderen hierdoor de muziek van Rick Astley zullen ontdekken is geen slechte zaak.
I Woke Up a Vampire is te zien bij Netflilx.
Terwijl de repetities voor de eindejaarsmusical plaatsvinden verandert Carmie langzaam in een vampier, waarmee haar droom om actrice te worden onder druk komt te staan. Gesteund door haar beste vriend Kev zoekt ze een manier om haar duistere krachten onder controle te krijgen, maar al gauw blijkt dat ze niet de enige met bovenmenselijke eigenschappen is.
I Woke Up a Vampire is ietwat onbedachtzaam in het aanspreken van het jeugdige publiek. Zo telt de eerste aflevering in klein halfuur welgeteld veertig kantelpunten in het plot, terwijl reguliere series er ongeveer een per twee minuten hanteren. De makers lijken ervan overtuigd dat jonge kijkers tegenwoordig zo'n korte aandachtspanne hebben dat ze om de paar seconden moeten worden opgeschrikt. Een misvatting van jewelste.
Op deze manier de jeugd benaderen lijkt al enige tijd het Amerikaanse model te zijn. Kijken we naar jeugdfilms- en series van eigen bodem, dan zien we een duidelijk verschil. Neem Gouden Kalf-winnaar Buladó, dat enkele jaren geleden ontzettend goed aansloeg bij een jong publiek. Het enorm lage tempo van deze film heeft een subliem effect op het magisch-realistische aspect. Het blijft gissen wat dit grote verschil in benadering heeft veroorzaakt, maar het is tenenkrommend om te zien hoe I Woke Up a Vampire en diverse andere Amerikaanse series hun publiek steevast niet serieus lijken te nemen.
Waar volwassenen kijkers vooral bezig zijn met het begrijpen van een verhaal, gaat het er voor jeugdige kijkers meer om wat voor emotioneel effect bepaalde scènes, personages of beelden hebben. Een groot voordeel voor makers met fantasierijke ideeën, want die hoeven zich daardoor niet al te druk te maken over hoe die creativiteit in het verhaal past. Ook I Woke Up a Vampire zit vol fantastische momenten die bij vlagen spannend of ontroerend uitpakken, maar niet per se het verhaal dienen.
De thematiek is wel vanaf het eerste moment glashelder: Carmie en haar mede-vampiers illustreren hoe het is om buitenbeentjes te zijn. De serie laat zien dat het oké is om je anders dan de rest te voelen. Een boodschap die goed naar voren komt in zo'n beetje iedere scène van de serie.
Aan het einde wil men duidelijk nog even een punt maken, door te laten zien dat ook beroemde mensen tot de outsiders behoren. Zo blijkt ook Rick Astley een vampier te zijn. Een interessante keuze om deze zanger op te voeren, aangezien hij zijn hoogdagen in de jaren tachtig beleefde. Ach, de gedachte erachter is duidelijk en dat kinderen hierdoor de muziek van Rick Astley zullen ontdekken is geen slechte zaak.
I Woke Up a Vampire is te zien bij Netflilx.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
