Recensie
Recensie Disney+-serie 'Nada'
Komische en gevoelige serie over een culinair recensent die voor veranderingen komt te staan. Met gastrol van Robert De Niro.
Regie: Mariano Cohn, Gastón Duprat, Jerónimo Carranza | Cast: Luis Barndoni (Manuel Tamayo Prats), Majo Cabrera (Antonia), Robert De Niro (Vincent Parisi), Silvia Kutika (Grace Figueroa), Belén Chavanne (Paloma), Enrique Piñeyro (Ignacio Virasoro), e.a. | Afleveringen: 5 | Speelduur: 29-36 minuten | Jaar: 2023
Manuel is een bejaarde restaurantcriticus met een dandylevensstijl en een venijnig gevoel voor humor. Van hem is de tekst: "Gastronomische recensies zijn vermakelijker als ze negatief zijn. De belediging is plezieriger voor de lezer en interessanter voor de schrijver." Manuel komt echter in de financiële problemen, vooral omdat hij zijn uitgever maar niet van nieuw materiaal kan voorzien.
Als zijn huishoudster/chauffeur/verzorger dan ook nog wegvalt, moet hij zich bezinnen op een andere manier van leven. Manuel vindt een nieuwe hulp in de jonge Antonia. Hij probeert haar precies naar zijn wensen te drillen, maar valt al snel voor haar kookkunst en plezierige inborst. Het onwaarschijnlijke duo maakt een reeks komische en gevoelige gebeurtenissen mee in een stijlvol Buenos Aires.
Nada volgt het vertrouwde stramien van een oude, vastgeroeste cynicus die ontdooit door toedoen van een jeugdige warmtebron. De serie laat op sympathieke wijze de kracht zien van verandering. Manuel is een beetje een mopperpot, maar geen uitgesproken zuurpruim. Hij is eerder ontzettend eigenwijs en soms te hard in zijn oordeel en gedrag. Vanaf het begin is al wel duidelijk dat Manuel tegelijkertijd een innemend en warm persoon kan zijn. Zijn hart is minimaal van zilver.
Elke aflevering begint met de uitleg van een Argentijns gezegde bij monde van Robert De Niro in de rol van een van Manuels beste vrienden. Deze Vincent spreekt wel een andere taal en woont op duizenden kilometers afstand in New York, maar dat maakt hun band niet minder sterk. Als de twee schrijvers elkaar uiteindelijk ontmoeten, zorgt dit voor heerlijke scènes, want naast de Amerikaanse steracteur staat Luis Brandoni zijn mannetje.
Brandoni, die al sinds 1963 als acteur actief is en acht jaar lang afgevaardigde was in het Argentijnse Lagerhuis, is geknipt voor de rol van de intellectuele, eigengereide dandy Manuel. Dit is een man die elke dag zijn snor kamt en met het air van een vorst verwacht overal gratis te kunnen eten, omdat hij een beroemd recensent is. Het maakt de deukjes in zijn bubbel en de gedwongen aanpassingen in zijn levensstijl des te vermakelijker. Niet omdat we Manuel gestraft willen zien worden, maar omdat we het hem gunnen dat hij zich openstelt voor de mensen om hem heen die ertoe doen.
Ook de casting van Majo Cabrera als de lieve, jonge huishoudster met haar eigen problemen is een schot in de roos. Antonia is zorgzaam, een tikje timide, maar niet slaafs. De baan in het huis van Manuel is voor haar als Paraguayaanse arbeidsimmigrant enorm belangrijk, maar ze weet de oude man op vriendelijke wijze te bespelen wanneer dat nodig is. Uiteindelijk heeft Manuel Antonia misschien nog wel meer nodig dan zij hem.
De bewoners van Buenos Aires worden Porteños genoemd: havenbewoners. Hoewel we in Nada vooral kennismaken met de elitaire kring rond Manuel, komen er ook andere kleurrijke personages voorbij. Samen met de prachtige architectuur en de warme tinten die door de camera worden gezocht en gevonden, vormt deze serie een reclamespot voor de stad van de gunstige winden. Oh, en dan is er ook nog al dat heerlijke eten. Een gepaneerde kotelet of gesneden korte ribbetjes (met chimichurri natuurlijk) zijn na het zien van Nada nooit meer hetzelfde.
Nada is te zien bij Disney+.
Manuel is een bejaarde restaurantcriticus met een dandylevensstijl en een venijnig gevoel voor humor. Van hem is de tekst: "Gastronomische recensies zijn vermakelijker als ze negatief zijn. De belediging is plezieriger voor de lezer en interessanter voor de schrijver." Manuel komt echter in de financiële problemen, vooral omdat hij zijn uitgever maar niet van nieuw materiaal kan voorzien.
Als zijn huishoudster/chauffeur/verzorger dan ook nog wegvalt, moet hij zich bezinnen op een andere manier van leven. Manuel vindt een nieuwe hulp in de jonge Antonia. Hij probeert haar precies naar zijn wensen te drillen, maar valt al snel voor haar kookkunst en plezierige inborst. Het onwaarschijnlijke duo maakt een reeks komische en gevoelige gebeurtenissen mee in een stijlvol Buenos Aires.
Nada volgt het vertrouwde stramien van een oude, vastgeroeste cynicus die ontdooit door toedoen van een jeugdige warmtebron. De serie laat op sympathieke wijze de kracht zien van verandering. Manuel is een beetje een mopperpot, maar geen uitgesproken zuurpruim. Hij is eerder ontzettend eigenwijs en soms te hard in zijn oordeel en gedrag. Vanaf het begin is al wel duidelijk dat Manuel tegelijkertijd een innemend en warm persoon kan zijn. Zijn hart is minimaal van zilver.
Elke aflevering begint met de uitleg van een Argentijns gezegde bij monde van Robert De Niro in de rol van een van Manuels beste vrienden. Deze Vincent spreekt wel een andere taal en woont op duizenden kilometers afstand in New York, maar dat maakt hun band niet minder sterk. Als de twee schrijvers elkaar uiteindelijk ontmoeten, zorgt dit voor heerlijke scènes, want naast de Amerikaanse steracteur staat Luis Brandoni zijn mannetje.
Brandoni, die al sinds 1963 als acteur actief is en acht jaar lang afgevaardigde was in het Argentijnse Lagerhuis, is geknipt voor de rol van de intellectuele, eigengereide dandy Manuel. Dit is een man die elke dag zijn snor kamt en met het air van een vorst verwacht overal gratis te kunnen eten, omdat hij een beroemd recensent is. Het maakt de deukjes in zijn bubbel en de gedwongen aanpassingen in zijn levensstijl des te vermakelijker. Niet omdat we Manuel gestraft willen zien worden, maar omdat we het hem gunnen dat hij zich openstelt voor de mensen om hem heen die ertoe doen.
Ook de casting van Majo Cabrera als de lieve, jonge huishoudster met haar eigen problemen is een schot in de roos. Antonia is zorgzaam, een tikje timide, maar niet slaafs. De baan in het huis van Manuel is voor haar als Paraguayaanse arbeidsimmigrant enorm belangrijk, maar ze weet de oude man op vriendelijke wijze te bespelen wanneer dat nodig is. Uiteindelijk heeft Manuel Antonia misschien nog wel meer nodig dan zij hem.
De bewoners van Buenos Aires worden Porteños genoemd: havenbewoners. Hoewel we in Nada vooral kennismaken met de elitaire kring rond Manuel, komen er ook andere kleurrijke personages voorbij. Samen met de prachtige architectuur en de warme tinten die door de camera worden gezocht en gevonden, vormt deze serie een reclamespot voor de stad van de gunstige winden. Oh, en dan is er ook nog al dat heerlijke eten. Een gepaneerde kotelet of gesneden korte ribbetjes (met chimichurri natuurlijk) zijn na het zien van Nada nooit meer hetzelfde.
Nada is te zien bij Disney+.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
