Recensie
Recensie Videoland-serie 'Caroline'
BBB-politicus Caroline van der Plas is open en eerlijk, maar dat is vooropgezet spel in deze kleffe docu.
Regie: Jaïr Ferwerda | Afleveringen: 2 | Speelduur: 47-49 minuten | Jaar: 2024
Vanaf het moment dat ze met haar tractor het Binnenhof opreed was Caroline van de Plas een verfrissende verschijning die authenticiteit en nuchterheid uitstraalde. Dat volop de spot gedreven werd met haar on-Haagse voorkomen wist ze met zelfspot niet alleen te pareren maar zelfs te ownen. Maar hoe authentiek is de voorvrouw van de BoerBurgerBeweging? Het antwoord op deze vraag gaat de kijker niet krijgen in het tweedelige portret dat politiek verslaggever Jaïr Ferwerda van haar maakte.
De olijke RTL-reporter begon met filmen toen het kabinet Rutte IV viel over de asielkwestie en stopte toen de BBB bij de verkiezingen zeven zetels in de Tweede Kamer won. De weg daarnaartoe was geplaveid met kleine relletjes over de wel-of-niet-premierskandidaat Mona Keijzer, een biografie die Van der Plas' privéleven erbij haalde, een stompzinnige uitspraak tijdens de Algemene Politieke Beschouwingen en een vocaal gastoptreden in Ahoy dat uiteindelijk geen doorgang vond.
Het zijn, op het uitspitten van haar verleden na, hobbeltjes die nauwelijks enige naam mogen hebben. Echte schandalen werden Van der Plas en de BBB bespaard. Maar dieper dan dat gaat Ferwerda ook niet. Bij documentaires als deze is het altijd de vraag of de makers echt overal bij mochten zijn en zo ja, of al het geschoten materiaal mocht worden gebruikt. Met een strategische montage kan je een persoonlijkheid maken of breken. Zeker als je Van der Plas' Ierse moeder en twee zoons interviewt.
De gewoonheid van Caroline van der Plas straalt ervan af, tot het niveau dat ze er al dan niet bewust mee koketteert. Als ze Keijzer en parlementaire overlopers van JA21en PVV thuis ontvangt, dan is dat in een Nederlandse verjaardagsetting in een rijtjeshuis in Deventer, in een kringetje met bij wijze van spreken een augurkje gerold in een plakje boterhamworst als snack. Caroline rijdt auto met een arm uit het raam en een sigaret op de lip. Sommigen zouden het ordinair noemen, maar Caroline doet het er haast om.
Maar waar liggen de wortels van de partij? Het antwoord weten we: bij het op de agrarische sector gerichte marketingbureau ReMarkAble van medeoprichter en Van der Plas politieke steun en toeverlaat Henk Vermeer. Waarom is er geen kritiek op de big-agrolobby die tijdens de huidige coalitieonderhandelingen aast op het ministerie van Landbouw? Het zijn vragen die op de lippen van de kijker zullen branden, maar die Ferwerda verzuimt te stellen.
Dat Van der Plas een keiharde werker is die met weinig slaap af kan, staat buiten kijf. Dat ze een sympathieke persoonlijkheid is die heilige huisjes omverschopt met haar o zo gewoonzijn eveneens. Dat haar nieuwe professie als politicus loodzwaar is en ze na het overlijden van haar tweede echtgenoot een arm om zich heen mist komt flink binnen in de huiskamer. Dat Van der Plas uit de (landbouw)journalistiek en -communicatie komt is geen wonder: ze weet exact hoe ze zichzelf moet neerzetten.
Dat Van der Plas op retorisch vlak regelmatig de plank flink misslaat en kan rekenen op hoongelach van haar mede-Kamerleden is een andere onderbelichte zaak. Ferwerda is meer gericht op het (budget)merk Caroline van der Plas dan op de gewiekste politicus die in de aanloop naar de verkiezingen niet uit de talkshows was weg te slaan. Caroline is dan ook een aaneenschakeling van gemiste kansen die elke kritische blik ontbeert.
Caroline is te zien bij Videoland.
Vanaf het moment dat ze met haar tractor het Binnenhof opreed was Caroline van de Plas een verfrissende verschijning die authenticiteit en nuchterheid uitstraalde. Dat volop de spot gedreven werd met haar on-Haagse voorkomen wist ze met zelfspot niet alleen te pareren maar zelfs te ownen. Maar hoe authentiek is de voorvrouw van de BoerBurgerBeweging? Het antwoord op deze vraag gaat de kijker niet krijgen in het tweedelige portret dat politiek verslaggever Jaïr Ferwerda van haar maakte.
De olijke RTL-reporter begon met filmen toen het kabinet Rutte IV viel over de asielkwestie en stopte toen de BBB bij de verkiezingen zeven zetels in de Tweede Kamer won. De weg daarnaartoe was geplaveid met kleine relletjes over de wel-of-niet-premierskandidaat Mona Keijzer, een biografie die Van der Plas' privéleven erbij haalde, een stompzinnige uitspraak tijdens de Algemene Politieke Beschouwingen en een vocaal gastoptreden in Ahoy dat uiteindelijk geen doorgang vond.
Het zijn, op het uitspitten van haar verleden na, hobbeltjes die nauwelijks enige naam mogen hebben. Echte schandalen werden Van der Plas en de BBB bespaard. Maar dieper dan dat gaat Ferwerda ook niet. Bij documentaires als deze is het altijd de vraag of de makers echt overal bij mochten zijn en zo ja, of al het geschoten materiaal mocht worden gebruikt. Met een strategische montage kan je een persoonlijkheid maken of breken. Zeker als je Van der Plas' Ierse moeder en twee zoons interviewt.
De gewoonheid van Caroline van der Plas straalt ervan af, tot het niveau dat ze er al dan niet bewust mee koketteert. Als ze Keijzer en parlementaire overlopers van JA21en PVV thuis ontvangt, dan is dat in een Nederlandse verjaardagsetting in een rijtjeshuis in Deventer, in een kringetje met bij wijze van spreken een augurkje gerold in een plakje boterhamworst als snack. Caroline rijdt auto met een arm uit het raam en een sigaret op de lip. Sommigen zouden het ordinair noemen, maar Caroline doet het er haast om.
Maar waar liggen de wortels van de partij? Het antwoord weten we: bij het op de agrarische sector gerichte marketingbureau ReMarkAble van medeoprichter en Van der Plas politieke steun en toeverlaat Henk Vermeer. Waarom is er geen kritiek op de big-agrolobby die tijdens de huidige coalitieonderhandelingen aast op het ministerie van Landbouw? Het zijn vragen die op de lippen van de kijker zullen branden, maar die Ferwerda verzuimt te stellen.
Dat Van der Plas een keiharde werker is die met weinig slaap af kan, staat buiten kijf. Dat ze een sympathieke persoonlijkheid is die heilige huisjes omverschopt met haar o zo gewoonzijn eveneens. Dat haar nieuwe professie als politicus loodzwaar is en ze na het overlijden van haar tweede echtgenoot een arm om zich heen mist komt flink binnen in de huiskamer. Dat Van der Plas uit de (landbouw)journalistiek en -communicatie komt is geen wonder: ze weet exact hoe ze zichzelf moet neerzetten.
Dat Van der Plas op retorisch vlak regelmatig de plank flink misslaat en kan rekenen op hoongelach van haar mede-Kamerleden is een andere onderbelichte zaak. Ferwerda is meer gericht op het (budget)merk Caroline van der Plas dan op de gewiekste politicus die in de aanloop naar de verkiezingen niet uit de talkshows was weg te slaan. Caroline is dan ook een aaneenschakeling van gemiste kansen die elke kritische blik ontbeert.
Caroline is te zien bij Videoland.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
