Recensie
Recensie Netflix-serie 'Welcome to Samdalri'
De romance tussen de twee hoofdpersonen is de minst interessante verhaallijn in dit K-drama.
Regie: Yeong-hoon Cha | Cast: Chang-wook Ji (Yong Pil Cho), Hye-sun Shin (Eun Hye/Sam Dal Cho), Mi-kyung Kim (Mi-ja Ko), Mi-na Kang (Hae-dal Jo), Dong-mi Shin (Jin-dal Jo), e.a. | Afleveringen: 16 | Speelduur: 61-76 minuten | Jaar: 2023
Welcome to Samdalri introduceert hoofdpersoon Samdal onmiddellijk als een pittige dame die niet met zich laat sollen: haar vreemdgaande vriend krijgt van haar een bak rot voedsel over zich uitgestort. Echter, wanneer een assistente haar glansrijke carrière als fotografe saboteert, vecht Samdal vreemd genoeg niet terug, maar vlucht ze liever met de staart tussen de benen naar geboortedorp Samdalri. En daar loopt ze klagend rond, te midden van diverse bijpersonages die eigenlijk veel interessanter zijn.
Bij haar terugkeer komt ze haar ex Yong Pil tegen, wat het begin is van een langdradige verzoening. Flashbacks laten zien wat er is misgegaan tussen dit tweetal. Het is ongetwijfeld de bedoeling daarmee de kijker stukje bij beetje te laten ontdekken wat hun breuk veroorzaakte, maar ze hebben eerder een verwarrend effect. Zo vond de breuk plaats in hun geboortedorp, maar waren Samdal en Yong Pil destijds al met hun vrienden naar Seoul verhuisd.
De tijdlijnen lijken dus niet te kloppen en het helpt niet dat de serie rare sprongen in de tijd maakt. Soms worden hele scènes opnieuw getoond, maar dan uitgebreider of vanuit een ander perspectief. Wie dan niet direct doorheeft naar een reeds behandeld verhaalonderdeel te kijken, zal op die momenten een verwarrend déjà vu ervaren.
Het onderliggende thema is de in Zuid-Korea welbekende angst voor gezichtsverlies, die vaker in K-drama wordt verkend. De druk om te vertrekken van het platteland om het te maken in de stad is groot, waarbij falen en naar huis moeten terugkeren het allerergste is wat kan gebeuren. De angst om te falen zal voor veel Nederlandse kijkers wat moeilijker te begrijpen zijn, met name hoe Samdal daar zo in doorslaat.
Dat Samdal niet vecht om haar carrière te redden is erg tegenstrijdig. Als haar baan kwijtraken zo gênant is, zou ze toch als een malle bezig moeten zijn om deze te behouden? Maar er zijn ook zaken waar Samdal zich zodanig voor schaamt dat de angst dat deze aan het licht komen haar juist ervan weerhoudt actie te ondernemen. Toch overheerst het gevoel dat het vreemd is dat deze powervrouw haar droomcarrière zo makkelijk opgeeft. Dat ze in een slachtofferrol kruipt maakt het nog wat moeilijker te begrijpen.
De verzoening tussen Samdal en Yong Pil verloopt traag en onnodig ingewikkeld. De kijker mag diverse afleveringen toekijken hoe die twee ruziemaken over wie van hen het einde van de relatie heeft geïnitieerd. Pas na eindeloos wachten gaan ze eindelijk zitten om uit te praten wat er nou precies is gebeurd.
Samdals schaamte over haar terugkeer en kwijtgeraakte baan weerhoudt haar ervan open en eerlijk met Yong Pil te communiceren, maar haar onwil om hier iets aan te doen is een groeiende ergernis. Vindt ze gezichtsverlies lijden echt zo erg of zit er meer achter? Even lijkt het daarop en is de kijker geneigd geduld op te brengen voor een verhelderende verklaring. Maar dit geduld wordt uiteindelijk niet beloond.
Liever ziet de kijker meer van de vele grappige of intrigerende bijpersonages, zoals Samdals moeder. Voor haar werk als haenyeo duikt zij naar zeevruchten, waarvoor ze geen zuurstofflessen gebruikt en dus haar adem lang in moet houden. Misschien een bekend fenomeen in Zuid-Korea, maar op de gemiddelde Nederlander zal deze vrouw behoorlijk indruk maken. Ze is een vrouw op leeftijd die elke dag op deze manier de zee trotseert, met alle gevolgen van dien.
Ook andere personages, zoals Samdals zussen of de vrienden van Samdal en Yong Pil, zijn interessanter en zouden een betere basis voor een verhaal vormen. Bijvoorbeeld een verhaal over drie zussen die elk verschillend zijn en toch op elkaar lijken, resulterend in een even onwaarschijnlijke als herkenbare zusterband. Of dat van een vriendengroep die worstelt met geld en hoe hun zoektocht naar werk in de grote stad hen verbindt maar uiteindelijk ook zal verscheuren.
Ook de droom of de druk om te slagen in de stad en het daarmee onlosmakelijk verbonden thema van falen in het geboortedorp is interessant, maar wordt net als vele plotpunten en personages onvoldoende uitgewerkt. Waren al deze elementen apart van elkaar als basis gebruikt, dan had dat voor drie of vier mooie series kunnen zorgen. Maar het heeft niet zo mogen zijn. Zelfs een haenyeo zou haar adem niet inhouden in afwachting van een tweede seizoen.
Welcome to Samdalri is te zien bij Netflix.
Welcome to Samdalri introduceert hoofdpersoon Samdal onmiddellijk als een pittige dame die niet met zich laat sollen: haar vreemdgaande vriend krijgt van haar een bak rot voedsel over zich uitgestort. Echter, wanneer een assistente haar glansrijke carrière als fotografe saboteert, vecht Samdal vreemd genoeg niet terug, maar vlucht ze liever met de staart tussen de benen naar geboortedorp Samdalri. En daar loopt ze klagend rond, te midden van diverse bijpersonages die eigenlijk veel interessanter zijn.
Bij haar terugkeer komt ze haar ex Yong Pil tegen, wat het begin is van een langdradige verzoening. Flashbacks laten zien wat er is misgegaan tussen dit tweetal. Het is ongetwijfeld de bedoeling daarmee de kijker stukje bij beetje te laten ontdekken wat hun breuk veroorzaakte, maar ze hebben eerder een verwarrend effect. Zo vond de breuk plaats in hun geboortedorp, maar waren Samdal en Yong Pil destijds al met hun vrienden naar Seoul verhuisd.
De tijdlijnen lijken dus niet te kloppen en het helpt niet dat de serie rare sprongen in de tijd maakt. Soms worden hele scènes opnieuw getoond, maar dan uitgebreider of vanuit een ander perspectief. Wie dan niet direct doorheeft naar een reeds behandeld verhaalonderdeel te kijken, zal op die momenten een verwarrend déjà vu ervaren.
Het onderliggende thema is de in Zuid-Korea welbekende angst voor gezichtsverlies, die vaker in K-drama wordt verkend. De druk om te vertrekken van het platteland om het te maken in de stad is groot, waarbij falen en naar huis moeten terugkeren het allerergste is wat kan gebeuren. De angst om te falen zal voor veel Nederlandse kijkers wat moeilijker te begrijpen zijn, met name hoe Samdal daar zo in doorslaat.
Dat Samdal niet vecht om haar carrière te redden is erg tegenstrijdig. Als haar baan kwijtraken zo gênant is, zou ze toch als een malle bezig moeten zijn om deze te behouden? Maar er zijn ook zaken waar Samdal zich zodanig voor schaamt dat de angst dat deze aan het licht komen haar juist ervan weerhoudt actie te ondernemen. Toch overheerst het gevoel dat het vreemd is dat deze powervrouw haar droomcarrière zo makkelijk opgeeft. Dat ze in een slachtofferrol kruipt maakt het nog wat moeilijker te begrijpen.
De verzoening tussen Samdal en Yong Pil verloopt traag en onnodig ingewikkeld. De kijker mag diverse afleveringen toekijken hoe die twee ruziemaken over wie van hen het einde van de relatie heeft geïnitieerd. Pas na eindeloos wachten gaan ze eindelijk zitten om uit te praten wat er nou precies is gebeurd.
Samdals schaamte over haar terugkeer en kwijtgeraakte baan weerhoudt haar ervan open en eerlijk met Yong Pil te communiceren, maar haar onwil om hier iets aan te doen is een groeiende ergernis. Vindt ze gezichtsverlies lijden echt zo erg of zit er meer achter? Even lijkt het daarop en is de kijker geneigd geduld op te brengen voor een verhelderende verklaring. Maar dit geduld wordt uiteindelijk niet beloond.
Liever ziet de kijker meer van de vele grappige of intrigerende bijpersonages, zoals Samdals moeder. Voor haar werk als haenyeo duikt zij naar zeevruchten, waarvoor ze geen zuurstofflessen gebruikt en dus haar adem lang in moet houden. Misschien een bekend fenomeen in Zuid-Korea, maar op de gemiddelde Nederlander zal deze vrouw behoorlijk indruk maken. Ze is een vrouw op leeftijd die elke dag op deze manier de zee trotseert, met alle gevolgen van dien.
Ook andere personages, zoals Samdals zussen of de vrienden van Samdal en Yong Pil, zijn interessanter en zouden een betere basis voor een verhaal vormen. Bijvoorbeeld een verhaal over drie zussen die elk verschillend zijn en toch op elkaar lijken, resulterend in een even onwaarschijnlijke als herkenbare zusterband. Of dat van een vriendengroep die worstelt met geld en hoe hun zoektocht naar werk in de grote stad hen verbindt maar uiteindelijk ook zal verscheuren.
Ook de droom of de druk om te slagen in de stad en het daarmee onlosmakelijk verbonden thema van falen in het geboortedorp is interessant, maar wordt net als vele plotpunten en personages onvoldoende uitgewerkt. Waren al deze elementen apart van elkaar als basis gebruikt, dan had dat voor drie of vier mooie series kunnen zorgen. Maar het heeft niet zo mogen zijn. Zelfs een haenyeo zou haar adem niet inhouden in afwachting van een tweede seizoen.
Welcome to Samdalri is te zien bij Netflix.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
