Recensie
Recensie Netflix-serie 'A Killer Paradox'
Origineel verhaal van een antiheld is tegelijkertijd luchtig en diepgaand.
Regie: Chang-hee Lee | Cast: Woo-sik Choi (Tang Lee), Suk-ku Son (Nan-gam Jang), Hee-joon Lee (Chon Song), Hao Feng (Gyeong-hwan), Aria Song (Jae-sun), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 45-63 minuten | Jaar: 2024
Tang is een doodnormale student met een saaie bijbaan in een winkel. Tijdens zijn dienst komen er twee dronken mannen binnen, die een grote bende achterlaten. Tang komt een van hen later weer tegen en in een moment van verstandsverbijstering doodt hij hem met een hamer. Een volhardende rechercheur bijt zich vast in de zaak.
Dat Tang enorm worstelt met wat hij heeft gedaan uit zich vooral in hallucinaties over de gedode man. Deze droomachtige scènes zijn even griezelig als aangrijpend. Aan de andere kant is er de calculerende detective die, ondanks het gebrek aan bewijs, de zaak maar niet los kan laten. Het boeiende kat-en-muisspel tussen de twee wordt alsmaar intenser.
Gedurende de serie verandert Tang enorm. Van angstige, onhandige tiener ontwikkelt hij zich naar een moreel lekker grijs personage, wat de nodige interessante vragen oproept over de aard en implicaties van zijn handelen. Alle facetten van deze transformatie brengt vertolker Woo-sik Choi perfect over. Op elk punt is hij geloofwaardig in zijn rol.
Halverwege gaat het roer compleet om, gelukkig zonder af te doen aan wat ervoor kwam. De tweede helft introduceert een element dat de situaties weliswaar minder geloofwaardig maakt, maar de mix van verschillende genres die ontstaat komt verrassend goed uit de verf. Fantasy, thriller en komedie gaan naadloos in elkaar over zonder dat het verhaal eronder lijdt.
De toon wordt door deze mix wat luchtiger dan gebruikelijk is bij misdaadthrillers, maar de diepgang gaat niet verloren. Waar het eerdergenoemde kat-en-muisspel voor een groot deel leunt op de interessante hoofdpersonages, introduceert de tweede helft een nieuw personage dat bijna de show steelt: Song Chon, een gestoorde seriemoordenaar, wiens gekte door zijn vertolker Hee-joon Lee subliem wordt neergezet.
De compleet andere tweede helft doet ook op cinematografisch vlak originele dingen. Zo gaan shots met leuke hoeken op een bijzondere manier in elkaar over, vooral degene waarbij de nare hallucinaties van Tang naadloos aansluiten op de echte momenten. Net als de tonale verandering een gedurfde zet die goed uitpakt.
Aan het einde van de rit, na enkele bijzonder effectieve plotwendingen, worden alle verhaallijnen afgerond en alle vragen beantwoord. De deur staat op een kier voor een volgend seizoen, maar het verhaal is eigenlijk al verteld. Luchtigheid met diepgang en een moreel grijze protagonist maken van A Killer Paradox een grote mengelmoes van genres, maar wel een bijzonder lekkere mengelmoes.
A Killer Paradox is te zien bij Netflix.
Tang is een doodnormale student met een saaie bijbaan in een winkel. Tijdens zijn dienst komen er twee dronken mannen binnen, die een grote bende achterlaten. Tang komt een van hen later weer tegen en in een moment van verstandsverbijstering doodt hij hem met een hamer. Een volhardende rechercheur bijt zich vast in de zaak.
Dat Tang enorm worstelt met wat hij heeft gedaan uit zich vooral in hallucinaties over de gedode man. Deze droomachtige scènes zijn even griezelig als aangrijpend. Aan de andere kant is er de calculerende detective die, ondanks het gebrek aan bewijs, de zaak maar niet los kan laten. Het boeiende kat-en-muisspel tussen de twee wordt alsmaar intenser.
Gedurende de serie verandert Tang enorm. Van angstige, onhandige tiener ontwikkelt hij zich naar een moreel lekker grijs personage, wat de nodige interessante vragen oproept over de aard en implicaties van zijn handelen. Alle facetten van deze transformatie brengt vertolker Woo-sik Choi perfect over. Op elk punt is hij geloofwaardig in zijn rol.
Halverwege gaat het roer compleet om, gelukkig zonder af te doen aan wat ervoor kwam. De tweede helft introduceert een element dat de situaties weliswaar minder geloofwaardig maakt, maar de mix van verschillende genres die ontstaat komt verrassend goed uit de verf. Fantasy, thriller en komedie gaan naadloos in elkaar over zonder dat het verhaal eronder lijdt.
De toon wordt door deze mix wat luchtiger dan gebruikelijk is bij misdaadthrillers, maar de diepgang gaat niet verloren. Waar het eerdergenoemde kat-en-muisspel voor een groot deel leunt op de interessante hoofdpersonages, introduceert de tweede helft een nieuw personage dat bijna de show steelt: Song Chon, een gestoorde seriemoordenaar, wiens gekte door zijn vertolker Hee-joon Lee subliem wordt neergezet.
De compleet andere tweede helft doet ook op cinematografisch vlak originele dingen. Zo gaan shots met leuke hoeken op een bijzondere manier in elkaar over, vooral degene waarbij de nare hallucinaties van Tang naadloos aansluiten op de echte momenten. Net als de tonale verandering een gedurfde zet die goed uitpakt.
Aan het einde van de rit, na enkele bijzonder effectieve plotwendingen, worden alle verhaallijnen afgerond en alle vragen beantwoord. De deur staat op een kier voor een volgend seizoen, maar het verhaal is eigenlijk al verteld. Luchtigheid met diepgang en een moreel grijze protagonist maken van A Killer Paradox een grote mengelmoes van genres, maar wel een bijzonder lekkere mengelmoes.
A Killer Paradox is te zien bij Netflix.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
