Recensie Netflix-serie 'Bom Dia, Verônica' seizoen 3

Regie: José Henrique Fonseca | Cast: Taniá Müller (Verônica Torres), Adriano Garib (Victor Prata), César Mello (Paulo), Alice Valverde (Lila), DJ Amorim (Rafa), e.a. | Afleveringen: 3 | Speelduur: 50-61 minuten | Jaar: 2024

Verônica gaat eruit met een klapper, wat te verwachten viel na haar transformatie van gevoelige semi-agente naar wraakzuchtige femme fatale. In het laatste seizoen van Bom Dia, Verônica is het geweld overdadig aanwezig en vertroebelt de focus op vraagstukken waar de kijker nieuwsgierig naar is gemaakt. Zal Verônica eindelijk het corrupte weeshuis ontmaskeren? Zal ze ontdekken wat er precies met haar ouders is gebeurd? Het antwoord is teleurstellend.

Het slotseizoen telt slechts drie afleveringen in plaats van de aangekondigde zes. Afgaand op de inhoud van de voorgaande seizoenen, die veel details en lagen bevatten, is dit veel te weinig. Arme Verônica krijgt nauwelijks de tijd om hordes foute mannen af te slachten. En dat is haar favoriete hobby, zo leerde de kijker al in seizoen twee.

En inderdaad, dat het hele plot in drie afleveringen is gepropt doet de serie geen goed. Het verhaal gaat veel te snel, springt van de hak op de tak en laat weinig ruimte voor de kijker om de gebeurtenissen te beoordelen. Bepaalde onderdelen zitten ongeïnspireerd en clichématig in elkaar. De aanvankelijke originaliteit van Bom Dia, Verônica is ditmaal ver te zoeken.

Dit is tenenkrommend goed merkbaar in bijvoorbeeld de romantische (of vooral seksuele) ontwikkeling tussen Verônica en Jerônimo, een Fabio-achtige gladjakker die met lang wapperend haar en dito overhemd tussen paarden rondrent. De kijker moet toekijken hoe de twee van het aaien van een paard op chemieloze wijze overgaan tot het aaien van elkaar, wat gelukkig net niet eindigt in een trio met het paard.

Ook de overige relaties zijn vooral seksueel van aard. Een herhaling van wat er in de voorgaande al seizoenen te zien viel en dus weinig verrassend. In een poging het verhaal toch nog shockerend te maken, zijn er bizarre relaties die nergens op gebaseerd zijn, nergens naartoe gaan en enkel lachwekkend zijn. Naast het ontbreken van verrassing ontbreekt ook de spanning, want het seizoen is te kort voor een goede opbouw.

Het meest storende moet nog komen. De makers hebben kiezen ervoor om vrouwenmishandeling te vergelijken met paardentemmen. Het idee dat een vrouw in korte tijd onderdanig kan worden gemaakt door haar te trainen als een dier, in plaats van jarenlang systematisch te bedreigen, gaslighten en brainwashen, is natuurlijk zwaar beledigend voor slachtoffers van mishandeling. En waarschijnlijk ook voor paardentemmers. En paarden.

Het ongedaan maken van de getemde mentale status van de slachtoffers gebeurt ook weer in een oogwenk. Volledig uit het niets en zonder onderbouwing slaat de sfeer van onderdanigheid plotseling om naar heftige vechtlust. Dit steekt flink af tegenover het langzame proces van de gevoelige Janete in het eerste seizoen, voor wie de kijker aflevering na aflevering zat te duimen dat ze eindelijk de moed zou vinden om bij die rotzak Claudio weg te gaan. Maar, voor zo'n gevoelig, realistisch proces is nu eenmaal geen tijd.

Hopelijk is er wel tijd voor waar de kijker al vanaf het begin op zit te wachten: de waarheid over wat er precies is gebeurd met Verônica's ouders. Dat ze zijn vermoord omdat ze te veel wisten is duidelijk, maar een verhelderende flashback naar die ene fatale dag gevolgd door een huilende Verônica die nu eindelijk de details van de zaak verneemt zou er toch wel in moeten zitten? Helaas.

Hoewel er nieuwe informatie aan het licht komt over de ouders van Verônica, geeft die geen duidelijkheid. Even lijkt het erop dat deze feiten zullen leiden naar het verlossende antwoord, maar het schept juist verwarring. En de langverwachte emotionele afsluiting die actieheldinnen behoren te krijgen wordt Verônica helaas onthouden. Doorgaan met ongecontroleerd geweld dan maar.

Verônica krijgt niet het eervolle afscheid dat ze verdient, maar er zullen ongetwijfeld kijkers zijn die meer houden van een aantrekkelijke wraakengel en bloederige actie dan van iets met inhoud. Dat het verhaal van Verônica al lang niet meer gaat over huiselijk geweld, mishandeling en femicide is de makers zelf helaas ontgaan: nog steeds eindigt elke aflevering met de vermelding van een website voor slachtoffers van huiselijk geweld.

Die vermelding was in seizoen één sympathiek, in seizoen twee misplaatst en in seizoen drie zelfs ronduit beledigend. Zeker wanneer deze volgt op een met bloed bespatte glimlach van Verônica die net met genoegen een slechte man te lijf is gegaan. Net als de vergelijking van mishandeling met paardentemmen is dit een flinke misser. De realistische thema's waar Bom Dia, Verônica oorspronkelijk op gebaseerd waren zijn compleet verwaterd. Tijd om afscheid te nemen: boa noite, Verônica.



Bom Dia, Verônica is te zien bij Netflix.