Recensie
Recensie Apple TV+-serie 'The Completely Made-Up Adventures of Dick Turpin'
Het is de Britten weer eens gelukt om een briljante komische serie te maken.
Regie: Ben Palmer | Cast: Noel Fielding (Dick Turpin), Ellie White (Nell), Hugh Bonneville (Jonathan Wilde), Marc Wootton (Moose), Duayne Boachi (Honesty), Kiri Flaherty (Little Karen), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 27-34 minuten | Jaar: 2024
Komedie wordt meestal op twee manieren gespeeld: flink aangedikt of kurkdroog. Die tweede is altijd een succes, die eerste hangt af van of het personage je aanstaat. De cast van The Completely Made-Up Adventures of Dick Turpin neemt geen risico en zegt de meest belachelijke dingen met een stalen gezicht en dat werkt weer eens fantastisch op de lachspieren. Behalve dan Asim Chaudhry, die extra lollig probeert te zijn. Gelukkig heeft hij maar een bijrol.
Dick Turpins vader had de hoop al opgegeven dat zijn zoon hem zou opvolgen als slager, maar nu Dick aangeeft veganistisch te zijn is hij er helemaal klaar mee. Dick kiest zijn eigen nieuwe carrière: struikrover! Voor anderen is Dick nogal een lachertje, maar hij blijkt de juiste charme en intelligentie te bezitten om zowaar een populaire crimineel te worden.
Dick Turpin bestond echt, net als de romantisering van zijn criminele capriolen. De makers van deze serie zagen daarmee in zijn levensverhaal een perfecte basis voor een zwaar gefictionaliseerde komedie. Een geslaagde, want de kwaliteit van de grappen is net zo hoog als de kwantiteit. Veel is te danken aan de persoonlijkheid van Dick Turpin zoals Noel Fielding hem speelt. Ergens is hij een beetje een modern bètamannetje met zijn veganisme en interesse in mode, maar tegelijkertijd is hij erg aandoenlijk en vernuft. Dat personage in deze onrealistische historische setting is goud.
Dick wordt bijvoorbeeld op de voet gevolgd door een pamfletschrijfster die een soort Instagramheld van hem maakt (en de nieuwste uitgave al gedrukt heeft binnen een minuut nadat Dick zijn meest recente avontuur heeft afgerond). Popcultuur uit de eenentwintigste eeuw bestaat hier al en magie ook. Het volk voelt zich vereerd om door een bekendheid te worden beroofd.
Dick staat er niet alleen voor. Niet als struikrover - hij heeft onder andere Nell die haar collega's er steeds aan moet herinneren dat ze een vrouw is - en niet als figuur die de kijker aan het lachen krijgt. Het meest serieuze personage is de corrupte politiechef gespeeld door Hugh Bonneville, maar zelfs daar schiet de humor niet tekort. Deze man wordt namelijk steevast onderbroken door zijn zoontje wanneer hij een dreigende toespraak houdt.
Het helpt ook dat van de serie afstraalt dat iedereen er met plezier aan heeft gewerkt en het ongetwijfeld dolle pret was op de set. Niemand lijkt krampachtig te proberen om al improviserend de grootste lolbroek te zijn; de scripts waren al sterk genoeg. Een bos ergens in Engeland was voldoende om als overtuigende locatie te dienen voor het merendeel van de scènes.
Afleveringen hebben een perfecte balans tussen een losstaand plot en een doorlopend verhaal. Er gebeurt steeds eenmalig iets, maar dat heeft wel een effect op hoe de personages zich intern en extern ontwikkelen. Er is bijvoorbeeld de 'onberoofbare koets', maar wat Dick daarmee voor elkaar krijgt geeft hem vanaf dat moment aanhoudende roem bij het volk. Het seizoen bouwt toe naar twee climactische afleveringen waarin het zowaar spannend wordt, ondanks dat dit maar een onzinnige komedie is. Tegen die tijd zijn niet alleen de inwoners van Essex aanhanger geworden van Dick, maar ook de kijker.
Diep raken doet de serie niet, maar wel meeslepen. Er is geen boodschap waarmee je constant om de oren wordt gemept, hooguit een milde suggestie dat het de moeite niet loont om van bepaalde zaken een punt te maken. Dick is veganistisch en gunt het anderen om rond te lopen in kleding waar ze zich prettig in voelen. Prima toch? Ze vallen er niemand mee lastig.
Zes keer een halfuur vliegt voorbij. Gelukkig tonen de makers dat ze zin hebben in meer. De setting en de personages zijn breed genoeg om nog jarenlang uit te kunnen putten. En vergeleken met Apple-series als Foundation zij Dick Turpins belevenissen voor een prikkie te produceren, dus hopelijk trekt men niet te snel de stekker eruit als de kijkcijfers niet geweldig zijn. De avonturen zijn wellicht compleet verzonnen, maar het zijn tenminste hoogst amusante leugentjes.
The Completely Made-Up Adventures of Dick Turpin is te zien bij Apple TV+.
Komedie wordt meestal op twee manieren gespeeld: flink aangedikt of kurkdroog. Die tweede is altijd een succes, die eerste hangt af van of het personage je aanstaat. De cast van The Completely Made-Up Adventures of Dick Turpin neemt geen risico en zegt de meest belachelijke dingen met een stalen gezicht en dat werkt weer eens fantastisch op de lachspieren. Behalve dan Asim Chaudhry, die extra lollig probeert te zijn. Gelukkig heeft hij maar een bijrol.
Dick Turpins vader had de hoop al opgegeven dat zijn zoon hem zou opvolgen als slager, maar nu Dick aangeeft veganistisch te zijn is hij er helemaal klaar mee. Dick kiest zijn eigen nieuwe carrière: struikrover! Voor anderen is Dick nogal een lachertje, maar hij blijkt de juiste charme en intelligentie te bezitten om zowaar een populaire crimineel te worden.
Dick Turpin bestond echt, net als de romantisering van zijn criminele capriolen. De makers van deze serie zagen daarmee in zijn levensverhaal een perfecte basis voor een zwaar gefictionaliseerde komedie. Een geslaagde, want de kwaliteit van de grappen is net zo hoog als de kwantiteit. Veel is te danken aan de persoonlijkheid van Dick Turpin zoals Noel Fielding hem speelt. Ergens is hij een beetje een modern bètamannetje met zijn veganisme en interesse in mode, maar tegelijkertijd is hij erg aandoenlijk en vernuft. Dat personage in deze onrealistische historische setting is goud.
Dick wordt bijvoorbeeld op de voet gevolgd door een pamfletschrijfster die een soort Instagramheld van hem maakt (en de nieuwste uitgave al gedrukt heeft binnen een minuut nadat Dick zijn meest recente avontuur heeft afgerond). Popcultuur uit de eenentwintigste eeuw bestaat hier al en magie ook. Het volk voelt zich vereerd om door een bekendheid te worden beroofd.
Dick staat er niet alleen voor. Niet als struikrover - hij heeft onder andere Nell die haar collega's er steeds aan moet herinneren dat ze een vrouw is - en niet als figuur die de kijker aan het lachen krijgt. Het meest serieuze personage is de corrupte politiechef gespeeld door Hugh Bonneville, maar zelfs daar schiet de humor niet tekort. Deze man wordt namelijk steevast onderbroken door zijn zoontje wanneer hij een dreigende toespraak houdt.
Het helpt ook dat van de serie afstraalt dat iedereen er met plezier aan heeft gewerkt en het ongetwijfeld dolle pret was op de set. Niemand lijkt krampachtig te proberen om al improviserend de grootste lolbroek te zijn; de scripts waren al sterk genoeg. Een bos ergens in Engeland was voldoende om als overtuigende locatie te dienen voor het merendeel van de scènes.
Afleveringen hebben een perfecte balans tussen een losstaand plot en een doorlopend verhaal. Er gebeurt steeds eenmalig iets, maar dat heeft wel een effect op hoe de personages zich intern en extern ontwikkelen. Er is bijvoorbeeld de 'onberoofbare koets', maar wat Dick daarmee voor elkaar krijgt geeft hem vanaf dat moment aanhoudende roem bij het volk. Het seizoen bouwt toe naar twee climactische afleveringen waarin het zowaar spannend wordt, ondanks dat dit maar een onzinnige komedie is. Tegen die tijd zijn niet alleen de inwoners van Essex aanhanger geworden van Dick, maar ook de kijker.
Diep raken doet de serie niet, maar wel meeslepen. Er is geen boodschap waarmee je constant om de oren wordt gemept, hooguit een milde suggestie dat het de moeite niet loont om van bepaalde zaken een punt te maken. Dick is veganistisch en gunt het anderen om rond te lopen in kleding waar ze zich prettig in voelen. Prima toch? Ze vallen er niemand mee lastig.
Zes keer een halfuur vliegt voorbij. Gelukkig tonen de makers dat ze zin hebben in meer. De setting en de personages zijn breed genoeg om nog jarenlang uit te kunnen putten. En vergeleken met Apple-series als Foundation zij Dick Turpins belevenissen voor een prikkie te produceren, dus hopelijk trekt men niet te snel de stekker eruit als de kijkcijfers niet geweldig zijn. De avonturen zijn wellicht compleet verzonnen, maar het zijn tenminste hoogst amusante leugentjes.
The Completely Made-Up Adventures of Dick Turpin is te zien bij Apple TV+.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
