Recensie
'Pandore': politiek drama legt de verschillende puzzelstukjes op het juiste tempo
Belgisch drama over machtsmisbruik en corruptie met een feministisch sausje.
Regie: Savina Dellicour, Vania Leturcq | Cast: Anne Coesens (Claire), Yoann Blanc (Mark), Myriem Akheddiou (Krystel), Salomé Richard (Ludivine), Mélissa Diarra (Sasha), e.a. | Afleveringen: 10 | Speelduur: 44-54 minuten | Jaar: 2022
Claire Delval is als vooraanstaande rechter op zoek naar de daders van een weerzinwekkende verkrachting. De zaak laat haar maar niet los en ze krijgt last van paniekaanvallen. Ondertussen wordt duidelijk dat er sprake is van romantiek tussen haar en Mark Van Dyck, een politicus die als plaatsvervanger fungeert van haar corrupte vader en er opmerkelijke manieren op nahoudt om hogerop te komen binnen de regering.
In de eerste afleveringen van Pandore is het de grote vraag wie het meisje heeft verkracht, maar al redelijk snel blijkt dat de serie daar helemaal niet om draait. Langzaamaan worden de verbanden tussen de verschillende hoofdpersonen duidelijk, waardoor de zaak steeds mysterieuzer wordt en de verkrachting naar de achtergrond verdwijnt. Wat lijkt te beginnen als een reguliere misdaadserie verandert haast ongemerkt in een waar politiek drama.
Door Van Dyck aanvankelijk neer te zetten als een ware held – hij is degene die het verkrachte meisje naar het ziekenhuis brengt – wordt niet alleen Delval maar ook de kijker vanaf de eerste aflevering op het verkeerde been gezet. Yoann Blanc slaagt erin om Van Dyck geleidelijk te transformeren van sympathieke held tot gluiperige politicus. Vanaf de achtste aflevering haalt de kennis van de kijker die van Delval in en wordt de ware aard van Van Dyck duidelijk.
De makers van Pandore weten precies op het juiste tempo de verschillende puzzelstukjes te leggen. Het verhaal valt nooit stil en de continue stroom van nieuwe informatie houdt de kijker scherp. Ook inhoudelijk heeft de serie het nodige te bieden, door wereldwijd actuele onderwerpen als vrouwenrechten en politiek machtsmisbruik aan te snijden. Zo blijkt het verkrachte meisje het met Van Dyck op een akkoordje te hebben gegooid om haar feministische stem te kunnen laten horen. Wanneer zij zich tegen Van Dyck keert, blijkt maar weer dat hij tot alles in staat is om zijn eigen politieke hachje te redden.
Pandore weet tot het einde te boeien met interessante onderwerpen, onverwachte wendingen en personages die steeds verder worden uitgediept. Alleen met het lege en nietszeggende slot slaan de makers de plank een beetje mis. De kijker zal mogelijk een groots en meeslepend einde verwachten, maar blijft helaas achter met veel onbeantwoorde vragen. Hopelijk worden die beantwoord in het reeds aangekondigde tweede seizoen.
Pandore is te zien bij NPO Start.
Claire Delval is als vooraanstaande rechter op zoek naar de daders van een weerzinwekkende verkrachting. De zaak laat haar maar niet los en ze krijgt last van paniekaanvallen. Ondertussen wordt duidelijk dat er sprake is van romantiek tussen haar en Mark Van Dyck, een politicus die als plaatsvervanger fungeert van haar corrupte vader en er opmerkelijke manieren op nahoudt om hogerop te komen binnen de regering.
In de eerste afleveringen van Pandore is het de grote vraag wie het meisje heeft verkracht, maar al redelijk snel blijkt dat de serie daar helemaal niet om draait. Langzaamaan worden de verbanden tussen de verschillende hoofdpersonen duidelijk, waardoor de zaak steeds mysterieuzer wordt en de verkrachting naar de achtergrond verdwijnt. Wat lijkt te beginnen als een reguliere misdaadserie verandert haast ongemerkt in een waar politiek drama.
Door Van Dyck aanvankelijk neer te zetten als een ware held – hij is degene die het verkrachte meisje naar het ziekenhuis brengt – wordt niet alleen Delval maar ook de kijker vanaf de eerste aflevering op het verkeerde been gezet. Yoann Blanc slaagt erin om Van Dyck geleidelijk te transformeren van sympathieke held tot gluiperige politicus. Vanaf de achtste aflevering haalt de kennis van de kijker die van Delval in en wordt de ware aard van Van Dyck duidelijk.
De makers van Pandore weten precies op het juiste tempo de verschillende puzzelstukjes te leggen. Het verhaal valt nooit stil en de continue stroom van nieuwe informatie houdt de kijker scherp. Ook inhoudelijk heeft de serie het nodige te bieden, door wereldwijd actuele onderwerpen als vrouwenrechten en politiek machtsmisbruik aan te snijden. Zo blijkt het verkrachte meisje het met Van Dyck op een akkoordje te hebben gegooid om haar feministische stem te kunnen laten horen. Wanneer zij zich tegen Van Dyck keert, blijkt maar weer dat hij tot alles in staat is om zijn eigen politieke hachje te redden.
Pandore weet tot het einde te boeien met interessante onderwerpen, onverwachte wendingen en personages die steeds verder worden uitgediept. Alleen met het lege en nietszeggende slot slaan de makers de plank een beetje mis. De kijker zal mogelijk een groots en meeslepend einde verwachten, maar blijft helaas achter met veel onbeantwoorde vragen. Hopelijk worden die beantwoord in het reeds aangekondigde tweede seizoen.
Pandore is te zien bij NPO Start.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
Ben jij van plan om Pandore te gaan kijken?
-
Ja
-
Nee
