Recensie
'Fallout': we zijn weer een uitstekende gameverfilming rijker
Ook zonder gamecontroller slaat het post-apocalyptische avontuur in als een bom.
Regie: Jonathan Nolan, Clare Killner, Frederick E.O. Toye, e.a. | Cast: Ella Purnell (Lucy), Walton Goggins (The Ghoul), Aaron Moten (Maximus), Moises Arias (Norm), Kyle MacLachlan (Hank) e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 45-74 minuten | Jaar: 2024
Gameverfilmingen zijn een nieuwe goudmijn voor Hollywood en dus zet Prime Video hoog in op Fallout, de verfilming van de enorm succesvolle videogamereeks. Gelijk naar het gelijknamige bronmateriaal biedt de serie een post-apocalyptische avontuur vol bizarre verhalen, extreem geweld en bijtende satire over de Amerikaanse samenleving. En net als bij de videogames is die combinatie onweerstaanbaar.
Het verhaal speelt zich af in de toekomst, maar wel een van een afwijkende aarde. Hier is de Verenigde Staten blijven hangen in een futuristische jarenvijftigsamenleving, inclusief muziek, kledingstijl en politieke opvattingen. Er zijn dus robots maar ook nog steeds zwart-wittelevisie. Mensen luisteren naar stokoude muziek via krakende opnames en iedereen is als de dood voor communisten die het land willen overnemen.
De VS is dan ook al jaren verwikkeld in een oorlog met China. Op een gegeven moment hebben de wereldmachten op de rode knop gedrukt, waardoor een nucleaire holocaust alle beschaving wegvaagde. Nou ja, bijna alle beschaving. Sommige Amerikanen kochten een plekje in een ondergrondse Vault en tweehonderd jaar later bestaan deze zelfvoorzienende, kleine samenlevingen nog steeds. De overlevenden boven de grond hebben zich echter ook ontwikkeld.
De Vault-bewoners zijn door hun knusse leventje hopeloos naïef en verstoppen zich achter brede grijnzen. Boven de grond wordt de wereld vooral bevolkt door halve gekken die alleen begaan zijn met hun eigen lot. De iconische Vault Boy, het gezicht van de Fallout-franchise, is overal te zien op reclameborden; met zijn duimpje omhoog alsof alles uiteindelijk wel goedkomt.
De eerste hoofdpersoon, Lucy, is in een Vault opgegroeid. Bij haar eerste stappen in de bovenwereld ontdekt ze vooral dood en verderf, in de vorm van bandieten, mutanten en zelfs ridders. Het tweede hoofdpersonage, Maximus, is in opleiding om zo'n ridder te worden. Bij deze Brotherhood of Steel moet je denken aan torenhoge robotharnassen, waarin de bestuurders zich oppermachtig voelen. Dat is ook wel nodig, want de monsters in de Wasteland moet je niet onderschatten.
Het derde hoofdpersonage is er zo een. Walton Goggins steelt de meeste van zijn scènes als The Ghoul, een neusloze premiejager die in een zombie is veranderd. Door zijn lange leven heeft hij een legendarische status verworven en hij kan schieten als de beste. De paden van de drie helden kruisen elkaar regelmatig, vaak met bloederige gevolgen.
Hoewel Fallout een bijzonder akelige setting heeft, blijft de serie redelijk licht. Net als in de games herbergt de wereld een hoop bijtende humor, met name over het zogenaamde Amerikaanse exceptionalisme. Daarmee heeft de serie bij momenten wel wat weg van Paul Verhoevens satirische sciencefictionfilms RoboCop en Starship Troopers. Dat komt ook door het extreme geweld dat zo dik is aangezet dat het lachwekkend wordt. De visuele effecten zien er meestal ook fantastisch uit.
Fans van de games kunnen rustig ademhalen: alles ziet er precies uit zoals zou moeten. Veel van de personages zijn bedacht voor de serie, maar juist de wereld van Fallout was altijd de grootste attractie. De games nodigden de speler uit om deze open wereld te verkennen en de serie weet datzelfde gevoel knap over te brengen. Dat zie je ook terug in het verhaal, dat zich in alle richtingen beweegt en het ene bizarre avontuur na het andere voorschotelt.
Het overkoepelende mysterie voor dit eerste seizoen belooft een hoop, maar valt uiteindelijk een tikkeltje tegen. Richting het einde klikken de personages in de rails van een vrij voorspelbare slotaflevering. Maar laat dat je niet tegenhouden om de serie een kans te geven, want we zijn met Fallout weer een uitstekende gameverfilming rijker.
Fallout is te zien bij Prime Video.
Gameverfilmingen zijn een nieuwe goudmijn voor Hollywood en dus zet Prime Video hoog in op Fallout, de verfilming van de enorm succesvolle videogamereeks. Gelijk naar het gelijknamige bronmateriaal biedt de serie een post-apocalyptische avontuur vol bizarre verhalen, extreem geweld en bijtende satire over de Amerikaanse samenleving. En net als bij de videogames is die combinatie onweerstaanbaar.
Het verhaal speelt zich af in de toekomst, maar wel een van een afwijkende aarde. Hier is de Verenigde Staten blijven hangen in een futuristische jarenvijftigsamenleving, inclusief muziek, kledingstijl en politieke opvattingen. Er zijn dus robots maar ook nog steeds zwart-wittelevisie. Mensen luisteren naar stokoude muziek via krakende opnames en iedereen is als de dood voor communisten die het land willen overnemen.
De VS is dan ook al jaren verwikkeld in een oorlog met China. Op een gegeven moment hebben de wereldmachten op de rode knop gedrukt, waardoor een nucleaire holocaust alle beschaving wegvaagde. Nou ja, bijna alle beschaving. Sommige Amerikanen kochten een plekje in een ondergrondse Vault en tweehonderd jaar later bestaan deze zelfvoorzienende, kleine samenlevingen nog steeds. De overlevenden boven de grond hebben zich echter ook ontwikkeld.
De Vault-bewoners zijn door hun knusse leventje hopeloos naïef en verstoppen zich achter brede grijnzen. Boven de grond wordt de wereld vooral bevolkt door halve gekken die alleen begaan zijn met hun eigen lot. De iconische Vault Boy, het gezicht van de Fallout-franchise, is overal te zien op reclameborden; met zijn duimpje omhoog alsof alles uiteindelijk wel goedkomt.
De eerste hoofdpersoon, Lucy, is in een Vault opgegroeid. Bij haar eerste stappen in de bovenwereld ontdekt ze vooral dood en verderf, in de vorm van bandieten, mutanten en zelfs ridders. Het tweede hoofdpersonage, Maximus, is in opleiding om zo'n ridder te worden. Bij deze Brotherhood of Steel moet je denken aan torenhoge robotharnassen, waarin de bestuurders zich oppermachtig voelen. Dat is ook wel nodig, want de monsters in de Wasteland moet je niet onderschatten.
Het derde hoofdpersonage is er zo een. Walton Goggins steelt de meeste van zijn scènes als The Ghoul, een neusloze premiejager die in een zombie is veranderd. Door zijn lange leven heeft hij een legendarische status verworven en hij kan schieten als de beste. De paden van de drie helden kruisen elkaar regelmatig, vaak met bloederige gevolgen.
Hoewel Fallout een bijzonder akelige setting heeft, blijft de serie redelijk licht. Net als in de games herbergt de wereld een hoop bijtende humor, met name over het zogenaamde Amerikaanse exceptionalisme. Daarmee heeft de serie bij momenten wel wat weg van Paul Verhoevens satirische sciencefictionfilms RoboCop en Starship Troopers. Dat komt ook door het extreme geweld dat zo dik is aangezet dat het lachwekkend wordt. De visuele effecten zien er meestal ook fantastisch uit.
Fans van de games kunnen rustig ademhalen: alles ziet er precies uit zoals zou moeten. Veel van de personages zijn bedacht voor de serie, maar juist de wereld van Fallout was altijd de grootste attractie. De games nodigden de speler uit om deze open wereld te verkennen en de serie weet datzelfde gevoel knap over te brengen. Dat zie je ook terug in het verhaal, dat zich in alle richtingen beweegt en het ene bizarre avontuur na het andere voorschotelt.
Het overkoepelende mysterie voor dit eerste seizoen belooft een hoop, maar valt uiteindelijk een tikkeltje tegen. Richting het einde klikken de personages in de rails van een vrij voorspelbare slotaflevering. Maar laat dat je niet tegenhouden om de serie een kans te geven, want we zijn met Fallout weer een uitstekende gameverfilming rijker.
Fallout is te zien bij Prime Video.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
Ben jij van plan om Fallout te gaan kijken?
-
Ja
-
Nee
