Recensie
'De Pudding Club': groot scheet- en kotsfestijn
Stephan Miras en Flip van der Kuil weten bewonderenswaardig slechte televisie te maken.
Regie: Stephan Miras, Flip van der Kuil, David-Jan Bronsgeest, e.a. | Cast: Loes Schnepper (Ingeborg), Jelka van Houten (Nicole), Ruben van der Meer (Gerard), Gijs Naber (Apeman), Mert Ugurdiken (Abdel), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 15-23 minuten | Jaar: 2024
Wat krijg je als je een groep komieken en cabaretiers in een gek pakje bij elkaar zet en ze de meest vulgaire grappen laat vertellen? Precies: een typische creatie van Stephan Miras en Flip van der Kuil. De typische stijl van deze heren komt in De Pudding Club misschien wel beter dan ooit naar voren. De stront, kots en piemels vliegen je om de oren. Je moet ervan houden...
De Pudding Club draait om een kringgesprek van vijf psychiatrische patiënten en hun therapeut. In elke aflevering vertelt een van de patiënten hoe de afgelopen week eruitzag. Die blijkt gevuld met de meest hilarische (of belachelijke; het is maar net hoe je het bekijkt) gebeurtenissen, al blijft het de vraag of die echt hebben plaatsgevonden of zich slechts in hun hoofd hebben afgespeeld. Het antwoord daarop is overigens totaal irrelevant, want de beschreven gebeurtenissen zijn zo absurd dat ze haast niet verder van de realiteit zouden kunnen staan.
Van kinderen die bestaan uit een grote hoop stront tot een moord om een balpen; je kunt het zo gek niet bedenken of het komt voorbij. Aan creativiteit dus geen gebrek en de makers hebben geen greintje rekening gehouden met wat je anno 2024 wel of niet publiekelijk kunt roepen. Ergens ook wel een verademing in een wereld waarin alles wordt afgewogen. Net wanneer je denkt "Dit kan je écht niet maken", komt daar gewoon weer een keiharde, politiek volkomen incorrecte grap bovenop.
En daar moet je van houden. Voor wie dit soort humor kan waarderen is De Pudding Club een garantie voor de slappe lach, maar voor ieder ander geldt: vooral vermijden deze serie. Slechtere televisie wordt er niet gemaakt. Er zit geen logische verhaallijn of onderliggende boodschap in, de productie en montage is klungelig en goedkoop en het acteerwerk is één grote improvisatieshow. Er wordt niet eens moeite gedaan om kleine foutjes te verbergen.
De cast bestaat niet uit de minste namen. Jelka van Houten, Ruben van der Meer, Gijs Naber en Loes Schnepper nemen enkele van de hoofdrollen op zich, terwijl kleinere rollen zijn weggelegd voor onder anderen Henry van Loon, Tygo Gernandt en Huub Smit. De betrokkenen lijken aan alles vooral zelf erg veel plezier te hebben beleefd. Eenieder die het leuk vindt daarvan mee te genieten moet dat lekker doen. Wie dit soort onderbroekenlol en ranzige grappen niet kan waarderen laat deze serie beter links liggen. De Pudding Club is zo slecht, basaal en goor dat het bewonderenswaardig is.
De Pudding Club is te zien bij Prime Video.
Wat krijg je als je een groep komieken en cabaretiers in een gek pakje bij elkaar zet en ze de meest vulgaire grappen laat vertellen? Precies: een typische creatie van Stephan Miras en Flip van der Kuil. De typische stijl van deze heren komt in De Pudding Club misschien wel beter dan ooit naar voren. De stront, kots en piemels vliegen je om de oren. Je moet ervan houden...
De Pudding Club draait om een kringgesprek van vijf psychiatrische patiënten en hun therapeut. In elke aflevering vertelt een van de patiënten hoe de afgelopen week eruitzag. Die blijkt gevuld met de meest hilarische (of belachelijke; het is maar net hoe je het bekijkt) gebeurtenissen, al blijft het de vraag of die echt hebben plaatsgevonden of zich slechts in hun hoofd hebben afgespeeld. Het antwoord daarop is overigens totaal irrelevant, want de beschreven gebeurtenissen zijn zo absurd dat ze haast niet verder van de realiteit zouden kunnen staan.
Van kinderen die bestaan uit een grote hoop stront tot een moord om een balpen; je kunt het zo gek niet bedenken of het komt voorbij. Aan creativiteit dus geen gebrek en de makers hebben geen greintje rekening gehouden met wat je anno 2024 wel of niet publiekelijk kunt roepen. Ergens ook wel een verademing in een wereld waarin alles wordt afgewogen. Net wanneer je denkt "Dit kan je écht niet maken", komt daar gewoon weer een keiharde, politiek volkomen incorrecte grap bovenop.
En daar moet je van houden. Voor wie dit soort humor kan waarderen is De Pudding Club een garantie voor de slappe lach, maar voor ieder ander geldt: vooral vermijden deze serie. Slechtere televisie wordt er niet gemaakt. Er zit geen logische verhaallijn of onderliggende boodschap in, de productie en montage is klungelig en goedkoop en het acteerwerk is één grote improvisatieshow. Er wordt niet eens moeite gedaan om kleine foutjes te verbergen.
De cast bestaat niet uit de minste namen. Jelka van Houten, Ruben van der Meer, Gijs Naber en Loes Schnepper nemen enkele van de hoofdrollen op zich, terwijl kleinere rollen zijn weggelegd voor onder anderen Henry van Loon, Tygo Gernandt en Huub Smit. De betrokkenen lijken aan alles vooral zelf erg veel plezier te hebben beleefd. Eenieder die het leuk vindt daarvan mee te genieten moet dat lekker doen. Wie dit soort onderbroekenlol en ranzige grappen niet kan waarderen laat deze serie beter links liggen. De Pudding Club is zo slecht, basaal en goor dat het bewonderenswaardig is.
De Pudding Club is te zien bij Prime Video.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
Ben jij van plan om De Pudding Club te gaan kijken?
-
Ja
-
Nee
