Recensie
'Shardlake': mooie sets en sterke cast, alleen jammer van het droge moordmysterie
Een whodunit waarbij uiteindelijk een oninteressante aap uit de mouw komt.
Regie: Justin Chadwick | Cast: Arthur Hughes (Matthew Shardlake), Anthony Boyle (John Barak), Ruby Ashbourne Serkis (Alice), Joe Barber (Simon Whelplay), Sean Bean (Thomas Cromwell), e.a. | Afleveringen: 4 | Speelduur: 49-56 minuten | Jaar: 2024
Toen Patrick Stewart eind jaren tachtig de hoofdrol van Star Trek: The Next Generation op zich nam, had hij nog nooit een aflevering van de originele serie gezien. In plaats van een beetje speels de baas van een ruimteschip spelen, koos hij voor een behoorlijk militaire aanpak. Stewarts kapitein Picard was de baas en als topacteur straalde hij dat uit. De hoofdrolspeler uit Shardlake krijgt dat ook voor elkaar. Tenminste, in de eerste twee afleveringen waarin hij daadkrachtig is. De titelrol is niet geschreven om die kracht tot aan het einde intact te houden. Best jammer.
Het is de zestiende eeuw en de koning van Engeland heeft besloten dat alle kloosters moeten sluiten. Advocaat Matthew Shardlake wordt naar een van de kloosters gestuurd om te zoeken naar een reden om alle monniken op straat te zetten, maar wanneer daar een moord blijkt te zijn gepleegd wil hij uitzoeken wie de dader is. Het blijkt niet het eerste lijk en het zal ook niet het laatste zijn.
Of nou het de regisseur is of de cameraman: een van die twee heeft een voorkeur voor de camera laag te laten beginnen en dan omhoog te bewegen. Zodra opvalt hoe vaak een dergelijk shot wordt toegepast, wordt het nogal een storend trucje. In de eerste paar minuten is het zelfs overbodig. De serie opent met een shot van een bos en even later wordt een prachtig klooster in de verte getoond. Enkele minuten later volgt dit shot weer, alleen nu is het dag in plaats van nacht.
En dat terwijl we verder op visueel gebied in goede handen lijken te zijn. De sets bevatten veel details en er komt een hoop in beeld zonder de indruk te wekken dat er bewust zo veel mogelijk wordt getoond omdat al die decoratie anders voor niets is neergezet. Bovendien accentueert dit het tijdsbeeld; op sommige momenten wekken de beelden van modder en verlepte groenten zelfs geuren op.
Het moordmysterie wordt uiterst mysterieus gepresenteerd, maar de lange dialoogscènes en onderbrekingen voor een subplot of karakterontwikkeling zorgen ervoor dat het nooit erg spannend wordt. Wanneer de vierde aflevering uitlegt hoe alles in elkaar zit, komt die onthulling niet aan als een harde klap of een smeuïge verrassing. Het is gewoon wat het is.
Dit seizoen is de eerste verfilming van een reeks boeken met het personage Matthew Shardlake als hoofdfiguur. Geen idee of dat in de boeken ook een man is met een bochel en een onderontwikkelde hand, maar vertolker Arthur Hughes heeft die in ieder geval wel. Dit heeft een acteercarrière niet in de weg gestaan en gelukkig maar, want hij heeft er het talent voor.
Echter, als hij de scripts voor alle afleveringen in handen had voordat de opnames van start gingen, dan had hij zijn rol wel wat consistenter mogen neerzetten. De Shardlake uit de tweede helft van de serie is namelijk een stuk kwetsbaarder en kleiner. Dat een sterke man ook emoties heeft is prima, maar Shardlake wordt een slachtoffer en gedraagt zich daar meer naar dan je zou verwachten van de man die we in de eerste helft hebben gezien.
Maar mogelijk ligt de schuld hiervoor bij regisseur Justin Chadwick. Aangezien hij verantwoordelijk is voor alle vier de afleveringen, heeft hij definitief het hele verhaal in handen gehad voordat hij op de set stond. Hughes is ook niet de enige met talent. Deze serie heeft een spreektaal die met een minder sterke cast al snel had kunnen aanvoelen als een toneelstuk waarin iedereen loopt te schmieren. Maar in deze serie praat iedereen op een alledaagse toon, wat flink bijdraagt aan de geloofwaardigheid.
Sean Bean doet zijn fans een groot plezier. De man sterft in zowat alles waar hij in zit, maar met zijn kleine rol in Shardlake overleeft hij het een keer. Of de serie zelf ook meer leven wordt gegund, is even afwachten. Dit seizoen is er helaas alweer een met een open einde. Ook lullig: de schrijver van de boeken overleed afgelopen maand, nét voordat de serie verscheen.
Shardlake is te zien bij Disney+.
Toen Patrick Stewart eind jaren tachtig de hoofdrol van Star Trek: The Next Generation op zich nam, had hij nog nooit een aflevering van de originele serie gezien. In plaats van een beetje speels de baas van een ruimteschip spelen, koos hij voor een behoorlijk militaire aanpak. Stewarts kapitein Picard was de baas en als topacteur straalde hij dat uit. De hoofdrolspeler uit Shardlake krijgt dat ook voor elkaar. Tenminste, in de eerste twee afleveringen waarin hij daadkrachtig is. De titelrol is niet geschreven om die kracht tot aan het einde intact te houden. Best jammer.
Het is de zestiende eeuw en de koning van Engeland heeft besloten dat alle kloosters moeten sluiten. Advocaat Matthew Shardlake wordt naar een van de kloosters gestuurd om te zoeken naar een reden om alle monniken op straat te zetten, maar wanneer daar een moord blijkt te zijn gepleegd wil hij uitzoeken wie de dader is. Het blijkt niet het eerste lijk en het zal ook niet het laatste zijn.
Of nou het de regisseur is of de cameraman: een van die twee heeft een voorkeur voor de camera laag te laten beginnen en dan omhoog te bewegen. Zodra opvalt hoe vaak een dergelijk shot wordt toegepast, wordt het nogal een storend trucje. In de eerste paar minuten is het zelfs overbodig. De serie opent met een shot van een bos en even later wordt een prachtig klooster in de verte getoond. Enkele minuten later volgt dit shot weer, alleen nu is het dag in plaats van nacht.
En dat terwijl we verder op visueel gebied in goede handen lijken te zijn. De sets bevatten veel details en er komt een hoop in beeld zonder de indruk te wekken dat er bewust zo veel mogelijk wordt getoond omdat al die decoratie anders voor niets is neergezet. Bovendien accentueert dit het tijdsbeeld; op sommige momenten wekken de beelden van modder en verlepte groenten zelfs geuren op.
Het moordmysterie wordt uiterst mysterieus gepresenteerd, maar de lange dialoogscènes en onderbrekingen voor een subplot of karakterontwikkeling zorgen ervoor dat het nooit erg spannend wordt. Wanneer de vierde aflevering uitlegt hoe alles in elkaar zit, komt die onthulling niet aan als een harde klap of een smeuïge verrassing. Het is gewoon wat het is.
Dit seizoen is de eerste verfilming van een reeks boeken met het personage Matthew Shardlake als hoofdfiguur. Geen idee of dat in de boeken ook een man is met een bochel en een onderontwikkelde hand, maar vertolker Arthur Hughes heeft die in ieder geval wel. Dit heeft een acteercarrière niet in de weg gestaan en gelukkig maar, want hij heeft er het talent voor.
Echter, als hij de scripts voor alle afleveringen in handen had voordat de opnames van start gingen, dan had hij zijn rol wel wat consistenter mogen neerzetten. De Shardlake uit de tweede helft van de serie is namelijk een stuk kwetsbaarder en kleiner. Dat een sterke man ook emoties heeft is prima, maar Shardlake wordt een slachtoffer en gedraagt zich daar meer naar dan je zou verwachten van de man die we in de eerste helft hebben gezien.
Maar mogelijk ligt de schuld hiervoor bij regisseur Justin Chadwick. Aangezien hij verantwoordelijk is voor alle vier de afleveringen, heeft hij definitief het hele verhaal in handen gehad voordat hij op de set stond. Hughes is ook niet de enige met talent. Deze serie heeft een spreektaal die met een minder sterke cast al snel had kunnen aanvoelen als een toneelstuk waarin iedereen loopt te schmieren. Maar in deze serie praat iedereen op een alledaagse toon, wat flink bijdraagt aan de geloofwaardigheid.
Sean Bean doet zijn fans een groot plezier. De man sterft in zowat alles waar hij in zit, maar met zijn kleine rol in Shardlake overleeft hij het een keer. Of de serie zelf ook meer leven wordt gegund, is even afwachten. Dit seizoen is er helaas alweer een met een open einde. Ook lullig: de schrijver van de boeken overleed afgelopen maand, nét voordat de serie verscheen.
Shardlake is te zien bij Disney+.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
Ben jij van plan om Shardlake te gaan kijken?
-
Ja
-
Nee
