'Bridgerton' seizoen 3: terugkeer naar geliefde formule van passie, baljurken en roddels

Regie: Andrew Anh, Tricia Brock, Tom Verica, e.a. | Cast: Nicola Coughlan (Penelope Featherington), Luke Newton (Colin Bridgerton), Claudia Jessie (Eloise Bridgerton), Ruth Gemmell (Lady Violet Bridgerton), Hannah Dodd (Francesca Bridgerton), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 51-71 minuten | Jaar: 2024

Het is tijd om weer terug te keren naar Mayfair, voor het debutantenseizoen met alle bijbehorende paringsdansen. Dit keer ligt de focus op degene die in Bridgerton al drie seizoenen lang heel de stad bij elkaar roddelt: Lady Whistledown. Of eigenlijk Penelope Featherington, zoals ze in werkelijkheid heet. Hoewel seizoen drie terugkeert naar de geliefde formule van het eerste seizoen, weet het niet volledig het tempo juist te krijgen.

Al in het eerste seizoen werd Penelope, alleen voor het publiek, ontmaskerd als Lady Whistledown. Deze overbuurvrouw van de familie Bridgerton is al vanaf het eerste moment smoorverliefd op Colin Bridgerton en laat hij nu de meest begeerde vrijgezelle man van het seizoen zijn. Smachtend naar zijn affectie bedient Penelope zich van een snood plan: ze vraagt Colin om advies hoe zij aan een man kan komen, in de hoop hem zelf aan de haak te slaan.

Deze koppeling komt niet als een verrassing. In de eerdere seizoenen was er al een duidelijke spanning tussen de twee voelbaar, maar vanwege Penelope's onconventionele uiterlijk (lees: ze draagt wat extra kilo's) kon een huwelijk nooit tot stand komen, zelfs als beide partijen het stiekem hadden gewild. Door maatschappelijk gezwets zijn de twee elkaar misgelopen. Pas wanneer Colin terugkeert van een lange reis vol (seksuele) zelfverkenning voelt hij zich klaar om iets met Penelope te beginnen.

Zoals inmiddels kan worden verwacht van Bridgerton bevat het seizoen een hoop seksuele spanning, die maar al te vaak tot uiting komt in expliciete scènes. Het contrast tussen de altijd zwijgzame achter-gesloten-deuren-maatschappij en de naakte lichamen die elkaar verslinden is een grote afwijking van eerdere Regency-series, maar zorgde al vanaf het begin van de serie voor de favoriete momenten van fans. Deze niche liet de serie in het tweede seizoen een beetje los, maar komt in seizoen drie dubbel zo hard terug.

Hoewel dit derde seizoen meer zichtbare fysieke actie bevat dan zijn voorganger, weet het niet op een vergelijkbare wijze de spanning vast te houden. Veel van de grote narratieve crescendo's zijn niet veel meer dan alleen een climax na een minimale opbouw. Hierdoor is het overgrote deel een monotone dagelijkse gang van zaken, waar weinig wordt getoond en alles wordt gezegd.

Door het verteltempo, evenals de vier weken tussen het verschijnen van de eerste en laatste vier afleveringen, voelt dit seizoen uitermate traag. Op sommige punten lijkt het verhaal niet veel meer dan een statement dat dikkere vrouwen op televisie ook een liefdes- en lustobject kunnen zijn. Aangezien die opvatting wat jaren achterloopt op de tijdsgeest voelt veel van de inhoud wat oppervlakkig en leeg.

Een groot deel van dat oppervlakkige krijgt echter dimensie dankzij het acteerwerk van Nicola Coughlan. Gedurende het seizoen acteert zij alle verschillende kanten van Penelope razend goed. Coughlan weet zowel Penelope's ongemak als haar opkomende zelfvertrouwen geweldig neer te zetten. In dit aspect laat de serie meer laat zien dan er wordt verteld, waardoor de kijker volledig wordt ondergedompeld in het hoofdpersonage en dus beter de beweegredenen begrijpt voor het creëren van alter ego Lady Whistledown.

Het seizoen wordt opgevuld met de vertrouwde Bridgerton-elementen: lastig drama tussen geliefden, verschillende koppels (waar ieder zich wel mee kan identificeren), dik aangezet acteerwerk van de koningin en natuurlijk klassieke covers van populaire popnummers. Dat laatste aspect staat nog steeds garant voor een vermakelijk spelletje, om te raden welk bekend nummer op de viool en harp wordt gespeeld.

Betekent seizoen drie dan het einde van de uitermate populaire serie? De verhaallijnen van alle personages lijken afgerond, in ieder geval die van de jongere generatie, en de laatste aflevering sluit af op een redelijk definitieve noot. Het zou een logisch eindpunt zijn voor het verhaal van de Bridgertons, waarna spin-offs als Queen Charlotte: A Bridgerton Story de personages op een natuurlijke wijze kunnen laten voortleven. Maar Netflix kennende zal de streamingdienst toch maar al te graag alle acht boeken waarop de serie is gebaseerd tot seizoenen willen uitwerken.



Bridgerton is te zien bij Netflix.