Netflix-serie 'Voetbalouders': ouderlijke voetbalgekte met een vleugje 'De Luizenmoeder'-DNA

Regie: Albert Jan van Rees, Ilse Warringa | Cast: Ilse Warringa (Marenka), Eva van Gessel (Lilian), Michiel Nooter (Wietse), Mariana Aparicio (Arlette), Arnoud Bos (Boris), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 27-32 minuten | Jaar: 2025

Ouders die vanaf de zijlijn staan te coachen, gele kaarten krijgen omdat ze zich niet kunnen inhouden of lolly's in hun hand gedrukt krijgen om hun geschreeuw te temperen – het zijn treffende voorbeelden van volwassenen die het jeugdvoetbal net iets te serieus nemen. Ilse Warringa, onder meer bekend van De Luizenmoeder, dook in dit fenomeen en schreef er een zeer vermakelijke komedieserie over.

Lilian en haar zoontje Levi komen voor een proefles kijken bij de lokale voetbalclub. Terwijl Levi direct aansluiting vindt bij de andere jongens, valt Lilian van de ene verbazing in de andere. Wat bedoeld was als een gezellig sportuitje, blijkt een inkijkje in een wereld van fanatieke ouders, strakke regeltjes en onverwachte spanningen. Het voetbalveld is namelijk niet alleen een plek voor kinderen om te spelen, maar ook een arena voor volwassen drama.

Voetbalouders zit bomvol herkenbare situaties voor ouders met voetballende kinderen: zoekgeraakte shirtjes, te weinig ballen, overactieve appgroepen en gedoe rond bardiensten. Ook de onderlinge spanningen, inclusief geroddel en commentaar achter elkaars rug om, worden niet geschuwd. Dat de personages lekker zijn uitvergroot maakt ze des te grappiger, al zullen ze voor sommigen nog steeds pijnlijk herkenbaar blijven.

De glansrol is uiteraard voor Warringa zelf. Ze speelt Marenka, een zweverige, overdreven positieve teamleider die alles rondom de groep voetballertjes coördineert: van de appgroep tot de waszak met bezwete shirtjes. Haar onuitputtelijke enthousiasme is op het irritante af, ook voor de ouders langs het voetbalveld. Ze zorgt voor flink wat wrijving binnen het team, maar juist die frictie levert de leukste momenten op voor de kijker.

Doordat Voetbalouders een herkenbaar maatschappelijk onderwerp uitvergroot en met veel humor fileert is de vergelijking met De Luizenmoeder snel gemaakt. Enkele bekende gezichten uit die serie duiken ook hier op, wat zorgt voor een vertrouwd ensemble. Je leeft wederom mee met een moeder die in een constante stroom van ongemakkelijke situaties terechtkomt en ook nu zit je met plaatsvervangende schaamte te kijken naar bepaalde scènes, al zijn het er wel minder dan in De Luizenmoeder.

Voetbalouders is op momenten wat voorspelbaar, met verhaallijnen waarvan je al in de eerste aflevering aanvoelt hoe ze zich zullen ontwikkelen. Alles is keurig uitgedacht, maar dat zorgt er ook voor dat het geheel wat gemaakt aanvoelt. Ook zetten niet alle acteurs hun personage overtuigend neer; bij sommigen ligt het er te dik bovenop dat ze een typetje spelen. Zonde, want het onderwerp is nou juist herkenbaar genoeg om ruimte te bieden voor subtiele en vanzelfsprekende humor.

Met slechts zes afleveringen van zo'n dertig minuten ben je er snel doorheen, maar de serie weet in die tijd genoeg los te maken. De wereld van het jeugdvoetbal biedt nog volop materiaal voor meer hilarische situaties, dus een tweede seizoen is zeker niet uitgesloten. Voor wie zelf wel eens langs de lijn staat, is Voetbalouders een feest van herkenning met een flinke knipoog.