Recensie
Netflix-serie 'Untamed': 'True Detective' in Yosemite National Park
Vertrouwde materie, maar wel met een origineel decor, interessante subtekst en een ingetogen Eric Bana.
Regie: Thomas Bezucha, Neasa Hardiman, Nick Murphy | Cast: Eric Bana (Kyle Turner), Sam Neill (Paul Souter), Rosemarie DeWitt (Jill Bodwin), Lilly Santiago (Naya Vasquez), Wilson Bethel (Shane Maguire), Josh Randall (Scott Bodwin), Ezra Franky (Lucy Cook), e.a. | Afleveringen: 10 | Speelduur: 42-51 minuten | Jaar: 2025
Door de enorme hoeveelheid series in het politiegenre is het moeilijk daarin nog een originele invalshoek te vinden, maar Untamed komt fris uit de hoek: een moordzaak in Yosemite National Park. Showrunner Mark L. Smith, vooral bekend als scenarist van de film The Revenant en de miniserie American Primeval, voorziet bovendien in een interessante laag van betekenis.
Het is ongelofelijk dat het reusachtige Yosemite-park het moet stellen met slechts een zestigtal parkwachters en een sporadische FBI-agent. En nu de Trump-regering snoeit in het personeelsbestand worden dat er waarschijnlijk nog minder. In Untamed staat FBI-agent Kyle Turner, die bij de parkwachters niet populair is, in zijn eentje garant voor het oplossen van de zwaarste criminele zaken in het natuurreservaat. Hij krijgt een flinke kluif aangereikt wanneer een jonge vrouw van de spectaculaire rots El Capitan – zie de documentaire Free Solo – naar beneden valt. Moord of zelfmoord? Onderzoek naar de identiteit van het slachtoffer levert nagenoeg niets op.
Turner krijgt assistentie van de jonge parkwachter Naya, vers van een politiecorps uit Los Angeles, die al snel vaststelt dat de chagrijnige FBI-agent geen prater is en niet aan diplomatie doet. Het een en ander heeft te maken met de verdwijning van zijn zoontje enkele jaren eerder. Maar Turner blijkt de ideale agent voor een speurtocht door het natuurreservaat. Hij kent het op zijn duimpje, weet hoe je er snel in kan voortbewegen en heeft oog voor details.
Het geweldige decor maakt de serie extra aantrekkelijk om naar te kijken en geeft Untamed zelfs iets van een moderne western. Maar de basis vertoont vooral overeenkomsten met True Detective en Top of the Lake. Ook hier is er een interessante dynamiek tussen twee getraumatiseerde speurders en heeft het politiewerk een grote impact op het privéleven van de agent die het onderzoek voert.
Wat de belangrijkste personages verbindt, is echter niet meteen de moordzaak, maar hun onvermogen om los te laten en met een schone lei te beginnen. Turner woont al jaren in een blokhut in Yosemite, maar heeft zijn spullen nog in verhuisdozen zitten. Vasquez slaagt er evenmin in om opnieuw te beginnen, omdat ze achtervolgd wordt door een incident in Los Angeles. Zelfs het slachtoffer, zo blijkt later, zat gevangen in haar verleden. Die subtekst geeft Untamed een stevige emotionele kracht die andere politieseries vaak ontberen.
Turners trauma had op een melodramatische manier kunnen worden uitgespeeld, maar godzijdank is er Eric Bana. Zijn gezicht weigert diepgewortelde emoties te tonen, maar zijn ogen en stiltes spreken boekdelen. Op de juiste manier vertolkt hij een man die verbergt dat hij zwaar depressief is: als iemand die alles opkropt. Untamed bewijst dat de filmsector Bana zwaar onderschat. Hij deed fantastische dingen in Chopper, Munich en The Forgiven, maar de meeste andere films die hem werden aangeboden waren onder zijn niveau en niet erg succesvol. Zo liep hij stevige rollen mis.
Dat niet alles in Untamed even sterk is, heeft te maken met de onvermijdelijke clichés die opduiken bij het maken van een mainstreamgenreserie. Hoewel het trauma van de hoofdpersoon zeker functioneel is, komt het ook wat belegen over. Personages in gevaar worden iets te toevallig op het laatste moment gered. En wie de schurk is, kun je voorspellen zoals je een Agatha Christie-mysterie ontrafelt. Maar al met al is dit een zeer degelijke productie die zich vlot laat bekijken en niet te veel het publiek tracht te manipuleren. Een prima serie voor de zomervakantie.
Door de enorme hoeveelheid series in het politiegenre is het moeilijk daarin nog een originele invalshoek te vinden, maar Untamed komt fris uit de hoek: een moordzaak in Yosemite National Park. Showrunner Mark L. Smith, vooral bekend als scenarist van de film The Revenant en de miniserie American Primeval, voorziet bovendien in een interessante laag van betekenis.
Het is ongelofelijk dat het reusachtige Yosemite-park het moet stellen met slechts een zestigtal parkwachters en een sporadische FBI-agent. En nu de Trump-regering snoeit in het personeelsbestand worden dat er waarschijnlijk nog minder. In Untamed staat FBI-agent Kyle Turner, die bij de parkwachters niet populair is, in zijn eentje garant voor het oplossen van de zwaarste criminele zaken in het natuurreservaat. Hij krijgt een flinke kluif aangereikt wanneer een jonge vrouw van de spectaculaire rots El Capitan – zie de documentaire Free Solo – naar beneden valt. Moord of zelfmoord? Onderzoek naar de identiteit van het slachtoffer levert nagenoeg niets op.
Turner krijgt assistentie van de jonge parkwachter Naya, vers van een politiecorps uit Los Angeles, die al snel vaststelt dat de chagrijnige FBI-agent geen prater is en niet aan diplomatie doet. Het een en ander heeft te maken met de verdwijning van zijn zoontje enkele jaren eerder. Maar Turner blijkt de ideale agent voor een speurtocht door het natuurreservaat. Hij kent het op zijn duimpje, weet hoe je er snel in kan voortbewegen en heeft oog voor details.
Gerelateerd nieuws
Het geweldige decor maakt de serie extra aantrekkelijk om naar te kijken en geeft Untamed zelfs iets van een moderne western. Maar de basis vertoont vooral overeenkomsten met True Detective en Top of the Lake. Ook hier is er een interessante dynamiek tussen twee getraumatiseerde speurders en heeft het politiewerk een grote impact op het privéleven van de agent die het onderzoek voert.
Wat de belangrijkste personages verbindt, is echter niet meteen de moordzaak, maar hun onvermogen om los te laten en met een schone lei te beginnen. Turner woont al jaren in een blokhut in Yosemite, maar heeft zijn spullen nog in verhuisdozen zitten. Vasquez slaagt er evenmin in om opnieuw te beginnen, omdat ze achtervolgd wordt door een incident in Los Angeles. Zelfs het slachtoffer, zo blijkt later, zat gevangen in haar verleden. Die subtekst geeft Untamed een stevige emotionele kracht die andere politieseries vaak ontberen.
Turners trauma had op een melodramatische manier kunnen worden uitgespeeld, maar godzijdank is er Eric Bana. Zijn gezicht weigert diepgewortelde emoties te tonen, maar zijn ogen en stiltes spreken boekdelen. Op de juiste manier vertolkt hij een man die verbergt dat hij zwaar depressief is: als iemand die alles opkropt. Untamed bewijst dat de filmsector Bana zwaar onderschat. Hij deed fantastische dingen in Chopper, Munich en The Forgiven, maar de meeste andere films die hem werden aangeboden waren onder zijn niveau en niet erg succesvol. Zo liep hij stevige rollen mis.
Dat niet alles in Untamed even sterk is, heeft te maken met de onvermijdelijke clichés die opduiken bij het maken van een mainstreamgenreserie. Hoewel het trauma van de hoofdpersoon zeker functioneel is, komt het ook wat belegen over. Personages in gevaar worden iets te toevallig op het laatste moment gered. En wie de schurk is, kun je voorspellen zoals je een Agatha Christie-mysterie ontrafelt. Maar al met al is dit een zeer degelijke productie die zich vlot laat bekijken en niet te veel het publiek tracht te manipuleren. Een prima serie voor de zomervakantie.
