Recensie
Prime Video-serie 'Upload' seizoen 4: een extreem gehaaste afronding is nog altijd beter dan geen einde
In dit laatste seizoen zijn zowel de komedie als het plot erg middelmatig.
Regie: Jeffrey Blitz, Daina Reid | Cast: Robbie Amell (Nathan Brown), Andy Allo (Nora), Allegra Edwards (Ingrid), Zainab Johnson (Aleesha), Owen Daniels (AI Guy), Josh Banday (Ivan Spelich), Andy Thompson (Lionel Winters), Barclay Hope (Oliver Kannerman), e.a. | Afleveringen: 4 | Speelduur: 32-46 minuten | Jaar: 2025
Een voortijdige beëindiging is het ergste wat liefhebbers van een serie kan overkomen, vooral wanneer er sprake is van een doorlopend verhaal. Na het succes van Lost kwamen er veel nieuwe mysteries op de buis die nooit de eindstreep haalden en dus hun kijkers achterlieten met vragen en zonder waardig afscheid van hun geliefde personages. Upload wordt wel een afronding gegund, zij het met een kort slotseizoen. Het resultaat is dat er (minimaal) tien afleveringen in slechts vier stuks zijn gepropt.
Het lijkt wel alsof bevriende televisiemakers Michael Schur en Greg Daniels gezamenlijk besloten om allebei een serie te bedenken over het leven na de dood. Het fantastische The Good Place, Schurs serie over een dubieuze hemel, werd enkele maanden na de laatste aflevering opgevolgd door Daniels' Upload, over een bedrijf dat iemand bewustzijn kan digitaliseren zodat een overleden persoon eeuwig kan leven in een digitaal luxe resort. Ook leuk, maar toch iets minder sterk. Desalniettemin hield de serie het drie seizoenen vol en zijn er nu vier extra afleveringen om alles aan elkaar te knopen.
De laatste aflevering verscheen bijna twee jaar geleden, dus het is weer even inkomen. Nora kampt met de dood van haar echte Nathan, Ingrid gaat trouwen met haar digitale kloon van Nathan, Aleesha wordt getraind als spion om het louche uploadbedrijf te ontmaskeren en het resort wordt overgenomen door een AI met kwade bedoelingen.
Het lukt de makers niet de vele plotpunten in weinig tijd naar behoren uit te werken. Het is zelfs bizar. Nathan verschijnt aan Nora, die meteen aanneemt dat hij een geest is en daar opvallend nuchter op reageert. Aleesha heeft welgeteld één sessie nodig om een meester te worden in vechtsport. Het callcenterbaantje van digitale Nathan en zijn beste maatje Luke wordt maar even vluchtig getoond in de eerste aflevering.
Voor een komedieserie valt de humor een beetje tegen. Er worden wel pogingen ondernomen, maar echt grappig wordt het niet. De laatste aflevering zoekt de humor vooral in een hoop geschreeuw van Ingrid. Het plot was al een beetje een rommeltje en de sneltreinvaart maakt het er niet beter op. Wat ooit begon als een mysterie over wie Nathan vermoord heeft en waarom, werd uiteindelijk een jacht op een corrupt bedrijf en van dat alles is in dit laatste seizoen bijzonder weinig te bekennen.
De regels van Upload waren nooit overduidelijk en het ondoordachte uitgangspunt moest sowieso voor lief worden genomen. Volop leuk bedachte details gaven de serie kleur, maar de grenzen van het mogelijk leken afwezig. Dit kleine gebrek wordt in het slotseizoen iets groter. Er is bijvoorbeeld ineens een digitaal strandresort waar de uploads vakantie kunnen houden. En hoe die kwaadaardige AI te werk gaat is al helemaal een raadsel.
De cast valt niets te verwijten. Het nieuws dat de serie eindigt, heeft de acteurs duidelijk niet op de automatische piloot gezet. Ingrid en Luke waren altijd al erg energieke personages, en hun vertolkers, Allegra Edwards en Kevin Bigley, gaan er nog steeds voor. Hoofdrolspeler Robbie Amell heeft één zeer emotionele scène en het lijkt alsof hij het echte afscheid stopt in zijn spel; zijn verdriet lijkt behoorlijk oprecht.
Dat de digitale effecten nogal goedkoop ogen valt best te vergeven. Het is al fijn dat Prime Video bereid was vier extra afleveringen te bestellen, dus om ze ook nog de portemonnee te laten trekken voor perfecte CGI is iets te veel gevraagd. De set van het digitale callcenter waar Nathan werkt is absoluut niet dezelfde als voorheen, maar voor de rest ziet het er allemaal nog prima uit.
Het verhaal rondom het bedrijf voelt niet helemaal afgerond, maar het kan er mee door. In ieder geval krijgen de personages hun einde en dit zijn afrondingen om vrede mee te hebben. Kortom: een gehaast einde is prettiger dan te horen krijgen dat een onafgerond verhaal niet zal terugkeren. Maar voor de toekomst is het misschien beter als Daniels zich als maker richt op het hier en nu in plaats van het hiernamaals.
Een voortijdige beëindiging is het ergste wat liefhebbers van een serie kan overkomen, vooral wanneer er sprake is van een doorlopend verhaal. Na het succes van Lost kwamen er veel nieuwe mysteries op de buis die nooit de eindstreep haalden en dus hun kijkers achterlieten met vragen en zonder waardig afscheid van hun geliefde personages. Upload wordt wel een afronding gegund, zij het met een kort slotseizoen. Het resultaat is dat er (minimaal) tien afleveringen in slechts vier stuks zijn gepropt.
Het lijkt wel alsof bevriende televisiemakers Michael Schur en Greg Daniels gezamenlijk besloten om allebei een serie te bedenken over het leven na de dood. Het fantastische The Good Place, Schurs serie over een dubieuze hemel, werd enkele maanden na de laatste aflevering opgevolgd door Daniels' Upload, over een bedrijf dat iemand bewustzijn kan digitaliseren zodat een overleden persoon eeuwig kan leven in een digitaal luxe resort. Ook leuk, maar toch iets minder sterk. Desalniettemin hield de serie het drie seizoenen vol en zijn er nu vier extra afleveringen om alles aan elkaar te knopen.
De laatste aflevering verscheen bijna twee jaar geleden, dus het is weer even inkomen. Nora kampt met de dood van haar echte Nathan, Ingrid gaat trouwen met haar digitale kloon van Nathan, Aleesha wordt getraind als spion om het louche uploadbedrijf te ontmaskeren en het resort wordt overgenomen door een AI met kwade bedoelingen.
Het lukt de makers niet de vele plotpunten in weinig tijd naar behoren uit te werken. Het is zelfs bizar. Nathan verschijnt aan Nora, die meteen aanneemt dat hij een geest is en daar opvallend nuchter op reageert. Aleesha heeft welgeteld één sessie nodig om een meester te worden in vechtsport. Het callcenterbaantje van digitale Nathan en zijn beste maatje Luke wordt maar even vluchtig getoond in de eerste aflevering.
Gerelateerd nieuws
Voor een komedieserie valt de humor een beetje tegen. Er worden wel pogingen ondernomen, maar echt grappig wordt het niet. De laatste aflevering zoekt de humor vooral in een hoop geschreeuw van Ingrid. Het plot was al een beetje een rommeltje en de sneltreinvaart maakt het er niet beter op. Wat ooit begon als een mysterie over wie Nathan vermoord heeft en waarom, werd uiteindelijk een jacht op een corrupt bedrijf en van dat alles is in dit laatste seizoen bijzonder weinig te bekennen.
De regels van Upload waren nooit overduidelijk en het ondoordachte uitgangspunt moest sowieso voor lief worden genomen. Volop leuk bedachte details gaven de serie kleur, maar de grenzen van het mogelijk leken afwezig. Dit kleine gebrek wordt in het slotseizoen iets groter. Er is bijvoorbeeld ineens een digitaal strandresort waar de uploads vakantie kunnen houden. En hoe die kwaadaardige AI te werk gaat is al helemaal een raadsel.
De cast valt niets te verwijten. Het nieuws dat de serie eindigt, heeft de acteurs duidelijk niet op de automatische piloot gezet. Ingrid en Luke waren altijd al erg energieke personages, en hun vertolkers, Allegra Edwards en Kevin Bigley, gaan er nog steeds voor. Hoofdrolspeler Robbie Amell heeft één zeer emotionele scène en het lijkt alsof hij het echte afscheid stopt in zijn spel; zijn verdriet lijkt behoorlijk oprecht.
Dat de digitale effecten nogal goedkoop ogen valt best te vergeven. Het is al fijn dat Prime Video bereid was vier extra afleveringen te bestellen, dus om ze ook nog de portemonnee te laten trekken voor perfecte CGI is iets te veel gevraagd. De set van het digitale callcenter waar Nathan werkt is absoluut niet dezelfde als voorheen, maar voor de rest ziet het er allemaal nog prima uit.
Het verhaal rondom het bedrijf voelt niet helemaal afgerond, maar het kan er mee door. In ieder geval krijgen de personages hun einde en dit zijn afrondingen om vrede mee te hebben. Kortom: een gehaast einde is prettiger dan te horen krijgen dat een onafgerond verhaal niet zal terugkeren. Maar voor de toekomst is het misschien beter als Daniels zich als maker richt op het hier en nu in plaats van het hiernamaals.
