Netflix-serie 'House of Guinness': 'Succession'-stout met een 'Peaky Blinders'-kraagje

Regie: Tom Shankland, Mounia Akl | Cast: Louis Partridge (Edward Guinness), Anthony Boyle (Arthur Guinness), Emily Fairn (Anne Guinness), James Norton (Sean Rafferty), Fionn O’Shea (Benjamin Guinness), Niamh McCormack (Ellen Cochrane), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 44-55 minuten | Jaar: 2025

De Britse topscenarist Steven Knight (Eastern Promises, Taboo, Peaky Blinders en de volgende Bond-film) liet zich dit keer inspireren door bier. De Ierse bierbrouwersfamilie Guinness leende zich immers perfect voor een verhaal over politiek, corruptie, religieus geweld en amoureuze intriges. Via het bruisende leven van de bloedverwanten ontvouwt zich tegelijk een stuk Ierse geschiedenis en voor de fan van familiedrama’s zijn er echo’s van The Godfather, Yellowstone en Succession. Ten slotte hangt er over de serie – en dat is uiteraard geen toeval – een Peaky Blinders-sfeertje. Het resultaat is een intelligente topserie om zo snel mogelijk te bingen.

Op 19 mei 1868 overlijdt in Dublin Benjamin Guinness. Hij laat niet alleen een grote brouwerij van porter en stout na, maar ook tal van eigendommen en een zetel in het parlement. Guinness was een van de machtigste mannen van Ierland die met harde hand zowel de katholieke Fenians (de Irish Republican Brotherhood) als de protestantse Unionisten in het gareel hield. Dat was nodig omdat zowel katholieken als protestanten in zijn brouwerij werkten. Met zijn dood, enkele jaren na de grote hongersnood door de mislukte aardappeloogst, dreigen er nu gewelddadige opstanden opnieuw de kop op te steken.


De drie zonen en dochter van Benjamin hopen allemaal op een deel van de erfenis. De oudste, Arthur, heeft geen belangstelling voor de brouwerij zelf, maar aast op kapitaal en een politieke functie. De middelste, Edward, bracht zijn jeugd door in de fabriek en staat te trappelen om de leiding over te nemen. De jongste zoon, eveneens Benjamin genaamd, en dochter Anne maken nauwelijks kans: hij omdat hij een alcoholist is met schulden, zij omdat ze simpelweg een vrouw is.

Intussen smeden de Fenians plannen om met terreurdaden de onafhankelijkheid van Engeland af te dwingen. De Guinness-brouwerij, symbool van de Ierse landeigenaars die collaboreren met de Engelse bezetter, moet koste wat het kost ten val gebracht worden. Maar binnen de beweging groeit verdeeldheid: kiezen ze voor blind geweld of loont het meer om via protest en politiek hun doel te bereiken?

House of Guinness ziet er duur, luxueus en episch uit. Maar het is allesbehalve een holle serie. Peaky Blinders-schepper Steven Knight bedacht niet alleen een meeslepend verhaal met interessante personages die hij heel efficiënt introduceert, maar schetst ook een fascinerend staaltje evenwichtspolitiek. Dat begrip belichaamt eigenlijk het hele thema van de reeks. De Guinness-familieleden zijn Unionisten, maar boven alles draait het voor hen om de brouwerij en de uitbreiding ervan naar Amerika. Om dat doel te bereiken, moeten er monsterverbonden gesloten worden met hun natuurlijke vijanden: de radicale katholieken.

Ook in hun privéleven is het zoeken naar evenwicht en compromissen. Arthur, die homoseksueel is, moet zijn geaardheid verbergen nu steeds meer mensen daarvan op de hoogte raken. Om de naam Guinness niet in diskrediet te brengen, wordt hij gedwongen een klassiek huwelijk aan te gaan. Edward weet dat hij zijn persoonlijke gevoelens moet opofferen in het belang van de fabriek, terwijl de welmenende Anne beseft dat filantropie uiteindelijk vooral in het voordeel van de familie zal uitpakken.

De serie introduceert nog meer personages die hun eigen vorm van evenwichtspolitiek voeren. Het meest in het oog springt Sean Rafferty – een geweldige James Norton – de loyale bloedhond en voorman van de Guinness-familie. Hij kent zijn slaafse plaats, maar weet tegelijk handig de voordelen ervan te benutten. Aan de overzijde staat Ellen Cochran, de doordachte leidster van de Irish Republican Brotherhood in Dublin. Zij streeft haar doel vastberaden na, maar ziet in de gewelddadige acties van haar broer vooral een hinderpaal. Daardoor wordt ze uiteindelijk gedwongen een pact te sluiten met wie ze dat absoluut niet wil.

Regisseurs Tom Shankland (Il Gattopardo) en Mounia Akl (The Responder) hebben duidelijk veel aandacht besteed aan een moderne inkleding van de serie. Informatie wordt niet droog meegedeeld, maar verschijnt in gigantische letters over het scherm, geïnspireerd door de affiches uit die tijd. Zo wordt bijvoorbeeld verduidelijkt hoeveel een bepaald bedrag uit 1868 vandaag waard is. Daarnaast zit de serie boordevol Ierse muziek, gaande van traditionele folksongs tot hedendaagse postpunk. Zelfs Starbuster van Fontaines D.C. – momenteel populair, want te horen in drie andere series, waaronder Mobland – ontbreekt niet en begeleidt hier tot tweemaal toe een scène.

House of Guinness overtuigt met zijn sterke vertelling, vlotte regie, knap camerawerk en gelaagde personages en verrassende diepgang. Wie Peaky Blinders geweldig vond, zal hier ongetwijfeld ook van smullen. Hopelijk bereikt de serie een breed publiek en krijgt ze een tweede seizoen, want het eerste eindigt met een sterke cliffhanger. En ja, het kijkplezier wordt alleen maar groter met een stevige pint Guinness binnen handbereik. Overigens, heeft het huidige Guinness-imperium deze prima reclame niet nodig. Het bier scoort momenteel heel goed. Er wordt zelfs meer Guinness gedronken in Nigeria dan in Ierland.