Netflix-serie 'Boots': de harde en zachte kant van het Korps Mariniers

Regie: Phil Abraham, Silas Howard, Peter Hoar | Cast: Miles Heizer (Cameron Cope), Max Parker (Liam Robert Sullivan), Liam Oh (Ray McAffey), Vera Farmiga (Barbara Cope), Nicholas Logan (Cary Wayne Howitt), Kieron Moore (Nicholas Slovacek), Rico Paris (Santos Santos), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 40-50 minuten | Jaar: 2025

Boots is de verfilming van The Pink Marine, waarin oud-marinier Greg Cope White beschreef hoe het hem als homoseksuele man verging bij het Korps Mariniers. In de serie wordt die rol gespeeld door Miles Heizer, die op perfecte wijze een balans vindt tussen kwetsbaarheid en ware moed. Zijn personage Cameron besluit zich aan te melden als marinier om zijn leven thuis te ontvluchten en sterker in zijn schoenen te staan, wat hem mogelijk meer oplevert dan hij zich vooraf had kunnen bedenken.

Boots speelt zich af in de jaren negentig, wat echter niet heel duidelijk zichtbaar is. Dat is direct een puntje van kritiek, want het verhaal had zich in elke periode kunnen afspelen. Enkel de minuscule sportbroekjes die door het peloton in menig aflevering worden gedragen verraden dat het verhaal zich in het verleden afspeelt. Het thema is echter van alle tijden, dus erg storend is dit niet.

Tijdens de eerste afleveringen kijk je vol ontzag naar hoe het er tijdens het bootcamp aan toegaat. De jongens worden uiterst hard aangepakt, vernederd en gestraft voor elke fout die ze maken. In eerste instantie lijkt dit een gruwelijk gebeuren, maar later zal blijken dat de drilmeesters op deze manier de jonge mariniers behoeden voor wat hen in de toekomst te wachten staat. Het einde is dan ook feestelijk en zelfs wat ontroerend.

Boots laat zien dat homoseksualiteit in de jaren negentig nog niet overal geaccepteerd werd, zeker niet binnen de cultuur van de mariniers. Het toeval wil dat drilmeester Sullivan ook homoseksueel is. Zijn verhaal en de loop van zijn carrière volgen dan ook een prachtige zijlijn die heel wat context geeft voor hoe er destijds over homoseksualiteit werd gedacht.

De makers nemen duidelijk een neutraal standpunt in. Het kan wellicht overkomen alsof zij zelf homofobe gevoelens hebben, maar wie verder kijkt zal zien dat ze zich puur bij de feitelijke situaties van het originele verhaal hebben gehouden. Er is nergens een oordeel te bekennen en hoewel het jammer is dat ze niet een klein beetje hebben laten doorschemeren dat dit soort opvattingen echt niet meer van deze tijd zijn, hebben zij op deze manier juist wel het meest pure verhaal laten zien.

Boots is daarom schrikwekkend en ontroerend tegelijk, want de prestaties van Cameron en zijn verleden wekken veel sympathie op bij de kijkers. Het verhaal is ook verrassend, omdat het zo puur en waargebeurd is. Deze kant van dergelijke verhalen wordt niet vaak genoeg belicht, wat de serie erg authentiek maakt. Daarnaast is het ook vermakelijk, door een vleugje humor af en toe. Bovendien wil je als kijker graag weten hoe Cameron het bootcamp doorstaat, wat je als snel op het puntje van je stoel laat zitten, zeker in combinatie met het hoge tempo van de serie.