Recensie
NPO Start-serie 'I, Jack Wright': niets drijft mensen sneller uit elkaar dan een erfenis met zes nullen
Groeiende gretigheid en morele afbrokkeling zorgen voor een fascinerende spanningsboog.
Regie: Tom Vaughan | Cast: Nikki Amuka-Bird (Sally Wright), Daniel Rigby (John Wright), Gemma Jones (Rose Wright), John Simm (Gray Wright), Ruby Ashbourne Serkis (Emily Wright), Zoë Tapper (Georgia Wright), Harry Lloyd (DCI Hector Morgan), Liz Kingsman (DC Katie Jones), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 41-47 minuten | Jaar: 2025
I, Jack Wright combineert het beste van een klassieke whodunit met het venijn van een familiedrama. In korte afleveringen ontvouwt zich een verhaal vol hebzucht, wantrouwen en steeds verder vervagende morele grenzen. De Britse misdaadserie scoort sterren vanwege sterke acteerprestaties, de spanning en een originele vertelvorm.
Het verhaal begint met de dood van de rijke zakenman Jack Wright. Het verlies ontwricht zijn familie volledig, vooral wanneer zijn testament wordt voorgelezen. Het blijkt dat zijn vrouw en zonen onlangs zijn onterfd en dus miljoenen mislopen. Rechercheur Morgan en zijn collega Jones krijgen de zaak in handen en merken al snel dat er iets niet klopt. Jack is namelijk niet door eigen hand gestorven, maar vermoord. Terwijl het onderzoek vordert, raken de familieleden steeds wanhopiger.
Hebzucht is altijd een sterke drijfveer en dat geldt ook voor de personages in I, Jack Wright. De familieleden laten stuk voor stuk zien hoe ver ze bereid zijn te gaan voor geld en status. Sommigen hebben hun hele leven ingericht op de verwachting ooit een grote erfenis te ontvangen en wanneer dat ineens anders blijkt te lopen, slaat de paniek toe. De groeiende gretigheid en morele afbrokkeling van de personages zorgen voor een fascinerende spanningsboog.
De tegenstellingen tussen de personages zijn interessant en goed uitgewerkt. Bijvoorbeeld de zachtaardige ex-vrouw Rose, die met warmte en oprechte emotie over Jack praat en zelfs bereid is haar kleine deel van de erfenis af te staan. Daar tegenover staat de harde en driftige zoon Gray, die koste wat kost wil krijgen wat hem toekomt. Dat spanningsveld tussen empathie en hebzucht maakt de dynamiek binnen de familieleden boeiend om naar te kijken en de uitstekend gecaste acteurs weten hun rollen overtuigend neer te zetten.
De makers weten de spanning knap op te bouwen door het verhaal deels te vertellen met interviews voor een truecrimedocumentaire waar de personages aan meewerken. Aan het begin en einde van elke aflevering worden ze op een stoel neergezet en krijgen ze een microfoon opgespeld, waarna fragmenten uit hun interviews volgen.
Die gesprekken vinden jaren na de gebeurtenissen plaats, waardoor je als kijker weet dat er nog veel staat te gebeuren. Dat Jacks vrouw wordt geïnterviewd in de gevangenis verraadt bijvoorbeeld al dat de afloop voor haar allesbehalve rooskleurig is. Ook andere tussentijdse ontwikkelingen, van welgesteld tot volledig aan lager wal geraakt, versterken dat gevoel. Zo blijft de spanning voortdurend aanwezig. Je weet dat er iets onvermijdelijks gaat gebeuren, maar niet precies wat of wanneer.
Die interviews weten tevens op een slimme manier direct de verhaallijnen neer te zetten. Door de vraaggesprekken krijg je kleine stukjes informatie over de personages, waarbij letterlijk in beeld staat wie ze zijn en wat hun relatie is met Jack. Tegelijkertijd volg je de rechercheurs die diens moord onderzoeken. Door hun ondervragingen leer je de personages ook snel kennen en wordt duidelijk hoe ze zich tot elkaar verhouden.
I, Jack Wright heeft genoeg plotwendingen, interessante personages en vaart om de aandacht vast te houden en ook de manier waarop de verhaallijnen zich ontvouwen zorgt voor een serie die je niet snel afzet. Alleen het einde voelt wat teleurstellend. Een echte ontknoping blijft namelijk uit, waardoor een tweede seizoen slechts een kwestie van tijd lijkt.
I, Jack Wright combineert het beste van een klassieke whodunit met het venijn van een familiedrama. In korte afleveringen ontvouwt zich een verhaal vol hebzucht, wantrouwen en steeds verder vervagende morele grenzen. De Britse misdaadserie scoort sterren vanwege sterke acteerprestaties, de spanning en een originele vertelvorm.
Het verhaal begint met de dood van de rijke zakenman Jack Wright. Het verlies ontwricht zijn familie volledig, vooral wanneer zijn testament wordt voorgelezen. Het blijkt dat zijn vrouw en zonen onlangs zijn onterfd en dus miljoenen mislopen. Rechercheur Morgan en zijn collega Jones krijgen de zaak in handen en merken al snel dat er iets niet klopt. Jack is namelijk niet door eigen hand gestorven, maar vermoord. Terwijl het onderzoek vordert, raken de familieleden steeds wanhopiger.
Hebzucht is altijd een sterke drijfveer en dat geldt ook voor de personages in I, Jack Wright. De familieleden laten stuk voor stuk zien hoe ver ze bereid zijn te gaan voor geld en status. Sommigen hebben hun hele leven ingericht op de verwachting ooit een grote erfenis te ontvangen en wanneer dat ineens anders blijkt te lopen, slaat de paniek toe. De groeiende gretigheid en morele afbrokkeling van de personages zorgen voor een fascinerende spanningsboog.
De tegenstellingen tussen de personages zijn interessant en goed uitgewerkt. Bijvoorbeeld de zachtaardige ex-vrouw Rose, die met warmte en oprechte emotie over Jack praat en zelfs bereid is haar kleine deel van de erfenis af te staan. Daar tegenover staat de harde en driftige zoon Gray, die koste wat kost wil krijgen wat hem toekomt. Dat spanningsveld tussen empathie en hebzucht maakt de dynamiek binnen de familieleden boeiend om naar te kijken en de uitstekend gecaste acteurs weten hun rollen overtuigend neer te zetten.
De makers weten de spanning knap op te bouwen door het verhaal deels te vertellen met interviews voor een truecrimedocumentaire waar de personages aan meewerken. Aan het begin en einde van elke aflevering worden ze op een stoel neergezet en krijgen ze een microfoon opgespeld, waarna fragmenten uit hun interviews volgen.
Die gesprekken vinden jaren na de gebeurtenissen plaats, waardoor je als kijker weet dat er nog veel staat te gebeuren. Dat Jacks vrouw wordt geïnterviewd in de gevangenis verraadt bijvoorbeeld al dat de afloop voor haar allesbehalve rooskleurig is. Ook andere tussentijdse ontwikkelingen, van welgesteld tot volledig aan lager wal geraakt, versterken dat gevoel. Zo blijft de spanning voortdurend aanwezig. Je weet dat er iets onvermijdelijks gaat gebeuren, maar niet precies wat of wanneer.
Die interviews weten tevens op een slimme manier direct de verhaallijnen neer te zetten. Door de vraaggesprekken krijg je kleine stukjes informatie over de personages, waarbij letterlijk in beeld staat wie ze zijn en wat hun relatie is met Jack. Tegelijkertijd volg je de rechercheurs die diens moord onderzoeken. Door hun ondervragingen leer je de personages ook snel kennen en wordt duidelijk hoe ze zich tot elkaar verhouden.
I, Jack Wright heeft genoeg plotwendingen, interessante personages en vaart om de aandacht vast te houden en ook de manier waarop de verhaallijnen zich ontvouwen zorgt voor een serie die je niet snel afzet. Alleen het einde voelt wat teleurstellend. Een echte ontknoping blijft namelijk uit, waardoor een tweede seizoen slechts een kwestie van tijd lijkt.
