HBO Max-serie 'Task': spannend misdaaddrama met verrassend veel diepgang

Regie: Jeremiah Zagar, Salli Richardson-Whitfield | Cast: Mark Ruffalo (Tom Brandis), Emilia Jones (Maeve Prendergrast), Tom Pelphrey (Robbie Prendergrast), Fabien Frankel (Anthony Grasso), Thuso Mbedu (Aleah Clinton), Martha Plimpton (Kathleen McGinty), e.a. | Afleveringen: 7 | Speelduur: 58-66 minuten | Jaar: 2025

Task lijkt op het eerste oog een misdaaddrama zoals zovele, maar blijkt uiteindelijk een pareltje in het genre. De serie is net even anders dan anders en bevat een diepgang die veel vergelijkbare dramaseries niet hebben. Na een rommelige start, waarbij niet volledig duidelijk is wie wie is en wat er precies aan de hand is, volgt een meeslepend misdaadverhaal met een diepere laag.

In de eerste aflevering komt het verhaal wat traag op gang, maar wordt toch snel genoeg duidelijk dat een reeks moorden plaatsvindt binnen een typische motor- annex drugsbende. De FBI stelt daarom een taskforce samen, onder leiding van Tom Brandis. Dit personage, ijzersterk neergezet door Mark Ruffalo, wordt flink uitgediept. Zo fungeert hij als een soort pater familias van het team; hij neemt jonge agenten onder zijn hoede en probeert hen te beschermen tegen hun onervarenheid en ongeorganiseerde gedrag.

Aanvankelijk maakt Tom een wat klungelige indruk. Hij lijkt immers meer op een huisvader dan op een doorgewinterde FBI-agent. Maar later blijkt dat hij gemaakt is voor deze taak. Hij is degene die het team, dat uit totaal verschillende persoonlijkheden bestaat, bij elkaar houdt. Ook in zijn privéleven probeert hij alles in goede banen te leiden. Tom worstelt namelijk met het verlies van zijn vrouw (waarvoor zijn adoptiezoon verantwoordelijk wordt gehouden) en de strijd tussen zijn biologische dochter en zijn adoptiekinderen

Maar Tom laat zijn werk niet lijden onder zijn ingewikkelde thuissituatie. Zelfs nadat hij zelf ontvoerd is geweest en een flinke hersenschudding heeft opgelopen blijft hij vastberaden een einde te maken aan de reeks moorden. Tom mag dan een lieve man zijn, gerechtigheid gaat bij hem duidelijk boven zijn eigen belangen.

Ook Robbie en Maeve, de verantwoordelijke voor de moorden en zijn nichtje, hebben al heel wat voor de kiezen gehad. Daarover wordt steeds een beetje meer losgelaten. Na de dood van zijn broer is Robbie uit op wraak, maar Maeve, die inmiddels voor de Robbies kinderen zorgt, ziet liever een wat rustiger leven voor zich. Na de dood van haar vader is ze snel volwassen geworden en ze laat duidelijk merken dat ze Robbie liever ziet als vader van zijn kinderen dan als het moordende monster dat hij dreigt te worden.

Hoewel Robbie technisch gezien de slechterik van dit verhaal is, wordt toch compassie voor hem opgewekt. Want is Robbie wel echt een dader of is hij eigenlijk het allereerste slachtoffer? Gaandeweg wordt Robbie steeds meer neergezet als een soort Robin Hood-achtige figuur wiens daden enkel bedoeld zijn om de wereld een beetje mooier te maken.

Dankzij het gelaagde plot en een ontroerende diepgang is Task meer dan een klassiek misdaaddrama. Alle hoofdpersonages hebben te maken met traumatische ervaringen en verzachtende omstandigheden. Rouw en verlies vormen een belangrijk thema, evenals gerechtigheid en wraak, wat culmineert in een zeer ontroerend slot. De weg daarnaartoe getuigt van een perfect uitgevoerde opbouw. Een verhaal stukje bij beetje vrijgeven is geen kunst, maar diepgang opbouwen naarmate de afleveringen vorderen is niet iets waar veel series zo feilloos in slagen als Task.

Wie bij de eerste aflevering er niet gelijk inkomt zal die even moeten uitzitten, want het geduld wordt later rijkelijk beloond. Alles sluit naadloos op elkaar aan en het verhaal is, inclusief de niet-zichtbare context, tot in perfectie uitgedacht. Een van de weinige tekortkomingen is dat in de meeste afleveringen net niet genoeg gebeurt. Gezien het genre was een hoger tempo en meer actie passend geweest. Maar Task komt ermee weg, omdat het plot zoveel diepgang en emotie kent.