Recensie
Netflix-serie 'Legenden': undercover voor gevorderden
Niet al te originele, maar sterk geacteerde Deense misdaadserie over een hartsvriendin met een dubbele agenda.
Regie: Samanou Acheche Sahlstrøm, Kasper Barfoed | Cast: Clara Dessau (Tea), Maria Cordsen (Ashley), Afshin Firouzi (Miran), Nicolas Bro (Folke), Soheil Bavi (Yasin), Lara Ly Melic Skovgaard (Sofia), Dan Boie Kratfeldt (Niko), Annika Witt (Ibi), Josephine Abeba (Patricia), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 39-50 minuten | Jaar: 2025
Zeg 'politieseries' en je zegt 'undercoveracties'. En dus verdient de Netflix-misdaadserie Legenden op voorhand niet de originaliteitsprijs. In deze Deense productie moet een agente in opleiding aanpappen met de vrouw van een grote drugscrimineel. Gelukkig tillen de sterke hoofdrolspeelsters en de strakke vormgeving dit op papier doorsnee misdaadverhaal snel naar een hoger niveau.
De dood van een undercoveragent zet een opsporingsdienst verder op het spoor van Miran, een schijnondernemer die met nepfacturen schermt om cocaïne te kunnen verhandelen. De zwakke plek van de slimme crimineel lijkt zijn vrouw Ashley, die op kosten van haar echtgenoot een luxeleventje leidt. Om door te dringen tot Mirans kring wordt een undercoveroperatie op poten gezet waarin agente in opleiding Tea de spil wordt.
Na een spoedcursus edelstenen krijgt Tea een juwelierszaak in Kopenhagen met een verzonnen klantenbestand en één topprioriteit: het inpalmen van Ashley en later ook Miran. Het doel is niet alleen om Ashley naar de winkel te lokken, maar ook om haar vertrouwenspersoon te worden. "Vriendinnen heeft ze al genoeg", zegt Tea's broodnuchtere baas. "Je moet haar hartsvriendin zijn." Uiteraard schuurt Tea's profiel – een juwelierster die het privé moeilijk heeft gehad, maar nu op eigen benen staat – met Ashleys gekooide bestaan naast een dominante echtgenoot.
Clara Dessau speelde al een bijrol in de lichtvoetige Netflix-hit Skruk, maar dit is de eerste keer dat we haar in een grote hoofdrol zien. Het resultaat smaakt naar meer, want de actrice brengt de twee kanten van Tea knap bij elkaar. Ze overtuigt als stoere, zelfstandige zakenvrouw, maar ook als beschadigde jonge vrouw die naar de politieacademie is gegaan om haar leven op de rails te krijgen. Haar undercoverrol komt extra geloofwaardig over omdat Tea tegen Ashley lang niet over alles liegt. De verhalen over haar verleden zijn echt.
Vanaf de geplande eerste ontmoeting tussen de twee vrouwen is er chemie tussen Tea en Ashley, die in de zelfredzame juwelierster precies de vrouw vindt die zij zou willen zijn. Er zit een sterke, realistische opbouw in de stappen die Tea zet om dichter bij het drugsimperium van Miran te komen. Tegelijk vraagt het goed geloof om te slikken dat de wantrouwende crimineel de juwelierster op termijn volledig in Ashleys leven toelaat.
De vormgeving van Legenden is prettig, met een donkere, pulserende score en een werkende balans tussen scènes bij dag (bijvoorbeeld een familieverjaardag en een bruiloft) en een gespannen uitje naar een nachtclub. Hoogtepunt is een scène waarin Ashleys piepjonge dochter (die haar ook sterk aan haar toxische echtgenoot bindt) danst op muziek van de Pet Shop Boys terwijl de omringende situatie richting een kookpunt gaat. Ondanks de variatie in de locaties en enscenering is de montage vloeiend, waardoor de spanning er vooral in de eerste afleveringen goed inzit.
Aan het eind van aflevering drie vergaloppeert regisseur en scenarist Samanou Acheche Sahlstrøm zich enigszins door een abrupte afrekening in te zetten als cliffhanger. Op dat moment wordt voor het eerst duidelijk dat het zesdelige Legenden in een net wat te strak format is gepropt. De miniserie wordt nooit saai, maar de bredere schets van het criminele milieu rond Miran is ondermaats. Daardoor voelt een niet volledig onlogische plotontwikkeling toch als een deus ex machina.
De krappe opzet van Legenden wreekt zich verder in de slotaflevering, die net de dramatische impact mist waar je op basis van de zorgvuldige opbouw op zou hopen. De scènes volgen elkaar net te gehaast op, met ook nog een tijdsprong die in een bestek van minuten wordt gepropt. Dessau en haar tegenspeelster Maria Cordsen treft geen blaam, terwijl Afshin Firouzi erin slaagt om geen eenzijdige tiran van zijn personage te maken. Toch overtuigt Dessau het sterkst in de afleveringen waarin haar personage nog bezig is Ashleys vertrouwen te winnen.
Liefhebbers van Scandinavische misdaadseries hoeven niet te aarzelen om Legenden een kans te geven. Daarvoor is dit spannende undercoververhaal zonder meer onderhoudend genoeg. De compacte opzet heeft als voordeel dat je de serie er in twee avonden doorheen kunt jagen. Maar of er genoeg in zit voor een voortzetting…? Op de valreep blijkt dat de makers in elk geval hopen van wel.
Zeg 'politieseries' en je zegt 'undercoveracties'. En dus verdient de Netflix-misdaadserie Legenden op voorhand niet de originaliteitsprijs. In deze Deense productie moet een agente in opleiding aanpappen met de vrouw van een grote drugscrimineel. Gelukkig tillen de sterke hoofdrolspeelsters en de strakke vormgeving dit op papier doorsnee misdaadverhaal snel naar een hoger niveau.
De dood van een undercoveragent zet een opsporingsdienst verder op het spoor van Miran, een schijnondernemer die met nepfacturen schermt om cocaïne te kunnen verhandelen. De zwakke plek van de slimme crimineel lijkt zijn vrouw Ashley, die op kosten van haar echtgenoot een luxeleventje leidt. Om door te dringen tot Mirans kring wordt een undercoveroperatie op poten gezet waarin agente in opleiding Tea de spil wordt.
Na een spoedcursus edelstenen krijgt Tea een juwelierszaak in Kopenhagen met een verzonnen klantenbestand en één topprioriteit: het inpalmen van Ashley en later ook Miran. Het doel is niet alleen om Ashley naar de winkel te lokken, maar ook om haar vertrouwenspersoon te worden. "Vriendinnen heeft ze al genoeg", zegt Tea's broodnuchtere baas. "Je moet haar hartsvriendin zijn." Uiteraard schuurt Tea's profiel – een juwelierster die het privé moeilijk heeft gehad, maar nu op eigen benen staat – met Ashleys gekooide bestaan naast een dominante echtgenoot.
Clara Dessau speelde al een bijrol in de lichtvoetige Netflix-hit Skruk, maar dit is de eerste keer dat we haar in een grote hoofdrol zien. Het resultaat smaakt naar meer, want de actrice brengt de twee kanten van Tea knap bij elkaar. Ze overtuigt als stoere, zelfstandige zakenvrouw, maar ook als beschadigde jonge vrouw die naar de politieacademie is gegaan om haar leven op de rails te krijgen. Haar undercoverrol komt extra geloofwaardig over omdat Tea tegen Ashley lang niet over alles liegt. De verhalen over haar verleden zijn echt.
Gerelateerd nieuws
Vanaf de geplande eerste ontmoeting tussen de twee vrouwen is er chemie tussen Tea en Ashley, die in de zelfredzame juwelierster precies de vrouw vindt die zij zou willen zijn. Er zit een sterke, realistische opbouw in de stappen die Tea zet om dichter bij het drugsimperium van Miran te komen. Tegelijk vraagt het goed geloof om te slikken dat de wantrouwende crimineel de juwelierster op termijn volledig in Ashleys leven toelaat.
De vormgeving van Legenden is prettig, met een donkere, pulserende score en een werkende balans tussen scènes bij dag (bijvoorbeeld een familieverjaardag en een bruiloft) en een gespannen uitje naar een nachtclub. Hoogtepunt is een scène waarin Ashleys piepjonge dochter (die haar ook sterk aan haar toxische echtgenoot bindt) danst op muziek van de Pet Shop Boys terwijl de omringende situatie richting een kookpunt gaat. Ondanks de variatie in de locaties en enscenering is de montage vloeiend, waardoor de spanning er vooral in de eerste afleveringen goed inzit.
Aan het eind van aflevering drie vergaloppeert regisseur en scenarist Samanou Acheche Sahlstrøm zich enigszins door een abrupte afrekening in te zetten als cliffhanger. Op dat moment wordt voor het eerst duidelijk dat het zesdelige Legenden in een net wat te strak format is gepropt. De miniserie wordt nooit saai, maar de bredere schets van het criminele milieu rond Miran is ondermaats. Daardoor voelt een niet volledig onlogische plotontwikkeling toch als een deus ex machina.
De krappe opzet van Legenden wreekt zich verder in de slotaflevering, die net de dramatische impact mist waar je op basis van de zorgvuldige opbouw op zou hopen. De scènes volgen elkaar net te gehaast op, met ook nog een tijdsprong die in een bestek van minuten wordt gepropt. Dessau en haar tegenspeelster Maria Cordsen treft geen blaam, terwijl Afshin Firouzi erin slaagt om geen eenzijdige tiran van zijn personage te maken. Toch overtuigt Dessau het sterkst in de afleveringen waarin haar personage nog bezig is Ashleys vertrouwen te winnen.
Liefhebbers van Scandinavische misdaadseries hoeven niet te aarzelen om Legenden een kans te geven. Daarvoor is dit spannende undercoververhaal zonder meer onderhoudend genoeg. De compacte opzet heeft als voordeel dat je de serie er in twee avonden doorheen kunt jagen. Maar of er genoeg in zit voor een voortzetting…? Op de valreep blijkt dat de makers in elk geval hopen van wel.
