Recensie
Netflix-serie 'Parish': saai samenraapsel van bekende actiefilmomenten
Een zeer bekende weg, maar gelukkig wel met Giancarlo Esposito achter het stuur.
Regie: Ernest Dickerson, Laura Belsey, Sunu Gonera, e.a. | Cast: Giancarlo Esposito (Gracián 'Gray' Parish), Bradley Whitford (Anton Valmont), Paula Malcomson (Rose Parish), Bonnie Mbuli (Shamiso Tongai), Ivan Mbakop (Zenzo), Skeet Ulrich (Colin Broussard), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 41-51 minuten | Jaar: 2024
De Amerikaanse televisiezender AMC is verantwoordelijk voor hoogwaardige klassiekers als Mad Men, Breaking Bad en The Walking Dead. Maar ook voor Parish, een serie die bijna twee jaar na de Amerikaanse release nu voor een Nederlands publiek te zien is via Netflix. Al in de eerste twee minuten rijst de vraag: is bij AMC soms het geld op?
De eerdergenoemde titels blinken uit op meerdere vlakken, onder andere de visuele stijl. Maar Parish, met haar fletse digitale look, oogt als goedkope troep. Dit trekt later iets bij, maar het niveau blijft lager dan van AMC verwacht wordt. Gelukkig kan de serie op één ding rekenen: Giancarlo Esposito in de hoofdrol.
Hij speelt Gracián 'Gray' Parish, een in te huren privéchauffeur. Met vrouw en tienerdochter kwakkelt zijn kalm leven voort, alhoewel er nog veel pijn is na de moord op zijn zoon. Dan duikt een oude bekende op die in de penarie zit, en Grays hulp nodig heeft bij een criminele klus. Voor deze ene keer is Gray bereid om zijn rijtalent in te zetten, maar helaas is dit het begin van een hoop ellende.
Als die opzet bekend klinkt: maak je borst maar nat. Elke aflevering van Parish[i] is een clichématig plotje van een actiefilm. De klus die misgaat. Het herbergen van een gewond doch gezocht figuur, de thuis vastgebonden familie terwijl daar de slechterik de held loopt de dreigen aan de telefoon. Wie een beetje actie heeft gezien zal niets nieuws voorgeschoteld krijgen. De aanwezigheid van matig acteur Skeet Ulrich mag gerust beschouwd worden als een rode vlag.
Maar, de hoofdrol is voor Giancarlo Esposito die werd geïntroduceerd - en meteen eeuwige roem vergaarde - in [i]Breaking Bad als Gus Fring, de intelligente en vernuftige doch koelbloedige slechterik. In de openingsscène wordt Gray aangehouden door de politie, maar hij slaat op de vlucht. Met niets meer dan zijn uitstraling is het duidelijk dat Gray bezig is met iets illegaals maar dat hij toch geen foute crimineel is. En dit blijkt ook zo te zijn; zeer knap om dit zonder enige dialoog over te brengen.
Een ander figuur om een oogje op te houden is Bonnie Mbuli. Zij speelt een van de leden van een criminele familie, en doet dit met de kalmte van een slang in het gras die een nietsvermoedende veldmuis gadeslaat. Helaas biedt Parish verder niets noemenswaardig. Wel wat problemen. Neem bijvoorbeeld die familie, de Tongais. Die krijgt behoorlijk wat aandacht, want er is een machtsstrijd gaande binnen de gelederen. Met deze mensen moet je een beetje meeleven. Maar het zijn monsters! Ze doen aan mensenhandel.
Zo wordt er in de een-na-laatste aflevering plots een dame geïntroduceerd die reist van ergens in Afrika naar New Orleans, om daar een beter leven op te bouwen. De Tongais nemen haar paspoort in beslag en dwingen haar een goedkope dienstmeid te zijn voor een rijk gezin. Heftig zijlijntje ineens, dramatisch best zwaar. Verwacht er niet veel van, want de dame krijgt amper aandacht en sowieso geen afronding.
Een vermoeiende factor is de doodserieuze toon. Ondanks dat het geheel een samenraapsel is van bekende momenten uit actiefilms en -series meent Parish hier een belangrijk en gelaagd verhaal te vertellen. Om het minste of geringste worden duistere muziektonen ingezet om gesprekken spannend te maken. Letterlijke actie is schaars, het zijn voornamelijk saaie dialogen die worden gepresenteerd als gewichtige momenten.
Parish is een remake van de Britse miniserie The Driver uit 2014 met David Morrissey in de hoofdrol, die nu fungeert als producent. Deze Amerikaanse versie is bedoeld als doorlopende serie, gezien het open einde. Maar dat tweede seizoen gaat er vrijwel zeker niet meer komen. Wie weet wordt dit goed bekeken op Netflix en zijn zij bereid te dokken voor meer afleveringen. Maar ja, dat is een voortzetting op iets dat om te beginnen al niet bepaald de moeite waard was.
De Amerikaanse televisiezender AMC is verantwoordelijk voor hoogwaardige klassiekers als Mad Men, Breaking Bad en The Walking Dead. Maar ook voor Parish, een serie die bijna twee jaar na de Amerikaanse release nu voor een Nederlands publiek te zien is via Netflix. Al in de eerste twee minuten rijst de vraag: is bij AMC soms het geld op?
De eerdergenoemde titels blinken uit op meerdere vlakken, onder andere de visuele stijl. Maar Parish, met haar fletse digitale look, oogt als goedkope troep. Dit trekt later iets bij, maar het niveau blijft lager dan van AMC verwacht wordt. Gelukkig kan de serie op één ding rekenen: Giancarlo Esposito in de hoofdrol.
Hij speelt Gracián 'Gray' Parish, een in te huren privéchauffeur. Met vrouw en tienerdochter kwakkelt zijn kalm leven voort, alhoewel er nog veel pijn is na de moord op zijn zoon. Dan duikt een oude bekende op die in de penarie zit, en Grays hulp nodig heeft bij een criminele klus. Voor deze ene keer is Gray bereid om zijn rijtalent in te zetten, maar helaas is dit het begin van een hoop ellende.
Als die opzet bekend klinkt: maak je borst maar nat. Elke aflevering van Parish[i] is een clichématig plotje van een actiefilm. De klus die misgaat. Het herbergen van een gewond doch gezocht figuur, de thuis vastgebonden familie terwijl daar de slechterik de held loopt de dreigen aan de telefoon. Wie een beetje actie heeft gezien zal niets nieuws voorgeschoteld krijgen. De aanwezigheid van matig acteur Skeet Ulrich mag gerust beschouwd worden als een rode vlag.
Gerelateerd nieuws
Maar, de hoofdrol is voor Giancarlo Esposito die werd geïntroduceerd - en meteen eeuwige roem vergaarde - in [i]Breaking Bad als Gus Fring, de intelligente en vernuftige doch koelbloedige slechterik. In de openingsscène wordt Gray aangehouden door de politie, maar hij slaat op de vlucht. Met niets meer dan zijn uitstraling is het duidelijk dat Gray bezig is met iets illegaals maar dat hij toch geen foute crimineel is. En dit blijkt ook zo te zijn; zeer knap om dit zonder enige dialoog over te brengen.
Een ander figuur om een oogje op te houden is Bonnie Mbuli. Zij speelt een van de leden van een criminele familie, en doet dit met de kalmte van een slang in het gras die een nietsvermoedende veldmuis gadeslaat. Helaas biedt Parish verder niets noemenswaardig. Wel wat problemen. Neem bijvoorbeeld die familie, de Tongais. Die krijgt behoorlijk wat aandacht, want er is een machtsstrijd gaande binnen de gelederen. Met deze mensen moet je een beetje meeleven. Maar het zijn monsters! Ze doen aan mensenhandel.
Zo wordt er in de een-na-laatste aflevering plots een dame geïntroduceerd die reist van ergens in Afrika naar New Orleans, om daar een beter leven op te bouwen. De Tongais nemen haar paspoort in beslag en dwingen haar een goedkope dienstmeid te zijn voor een rijk gezin. Heftig zijlijntje ineens, dramatisch best zwaar. Verwacht er niet veel van, want de dame krijgt amper aandacht en sowieso geen afronding.
Een vermoeiende factor is de doodserieuze toon. Ondanks dat het geheel een samenraapsel is van bekende momenten uit actiefilms en -series meent Parish hier een belangrijk en gelaagd verhaal te vertellen. Om het minste of geringste worden duistere muziektonen ingezet om gesprekken spannend te maken. Letterlijke actie is schaars, het zijn voornamelijk saaie dialogen die worden gepresenteerd als gewichtige momenten.
Parish is een remake van de Britse miniserie The Driver uit 2014 met David Morrissey in de hoofdrol, die nu fungeert als producent. Deze Amerikaanse versie is bedoeld als doorlopende serie, gezien het open einde. Maar dat tweede seizoen gaat er vrijwel zeker niet meer komen. Wie weet wordt dit goed bekeken op Netflix en zijn zij bereid te dokken voor meer afleveringen. Maar ja, dat is een voortzetting op iets dat om te beginnen al niet bepaald de moeite waard was.
