'Chief of War': machtig mooie duik in de geschiedenis van Hawaï
Er heerst onrust op de Hawaïaanse eilanden en zeker niet alleen door het onvermijdelijke lot van kolonisatie.
Hoewel de gebruikelijke bloemenkransen en kokosnoten met een rietje misschien anders doen vermoeden, heeft de eilandengroep Hawaï een roerige geschiedenis. Al lang voordat de Europese avonturier James Cook in 1778 een einde maakte aan een eeuwenlange isolatie van de buitenwereld, lagen de heersers van de Hawaïaanse eilanden (137 in totaal) regelmatig met elkaar overhoop. Deze onderlinge vijandschap mondde dikwijls uit in barbaarse confrontaties. De strijdlust om land en traditie zien we duidelijk terug in Chief of War. In de achtdelige miniserie eindigt rivaliteit in oorlog en dat wordt linksom of rechtsom beslecht met een bloedbad van jewelste.
Begin negentiende eeuw staan de inheemse stammen van Hawaï met elkaar op gespannen voet. Onder leiding van aanvoerder Ka'iana probeert koning Kahekili zijn regime af te dwingen, totdat van eerstgenoemde wordt verwacht dat hij extreem geweld gebruikt om te winnen en hij dit pertinent weigert te doen. De strijd om macht die volgt betekent de start van een nieuw tijdperk, met koning Kamehameha als pionier, en een volk op een belangrijk kantelpunt in zijn geschiedenis.
De eerste paar shots van de Hawaïaanse Jason Momoa zijn ronduit verwarrend, vooral wanneer hij met een glimmende sixpack uit het zeewater verrijst. Maar hoe afgetraind en hevig getatoeëerd hij ook over het strand paradeert, je kijkt zeer zeker niet naar Aquaman. Zijn veelzijdigheid als acteur komt in Chief of War goed naar voren. Deze keer geen duistere Khal Drogo uit Game of Thrones noch de grapjurk van Fast X en A Minecraft Movie, maar een ode aan de opstandige en rechtschapen krijger Ka'iana. Een rol die Mamao op zijn perfect geboetseerde lijf is geschreven.
Chief of War volgt in grote lijnen de historische feiten van de Hawaïaanse strijd tegen dreigende kolonisatie. Weliswaar met hier en daar een opgepoetst detail, maar de autoritaire kopstukken die we op het scherm de hoofdtooi zien dragen hebben echt bestaan en geschiedenis geschreven. In hun strijd blijft overigens geen speerpunt ongebruikt, want waarheidsgetrouw gaat het er in de serie net zo genadeloos ruig aan toe als de vlijmscherpe leiomano doet vermoeden. Grotendeels gesproken in de moedertaal is Chief of War werkelijk een prachtige, meeslepende serie over traditie en loyaliteit. En niets dan eeuwigdurende liefde voor familie.