Recensie
Recensie Netflix-serie 'Pieces of Her'
Het is een ernstige zaak wanneer een miniserie met Toni Collette niet voldoende gebruikmaakt van haar aanwezigheid.
Regie: Minkie Spiro | Cast: Toni Collette (Laura Oliver), Bella Heathcote (Andy Oliver), Jessica Barden (Jane Queller), Joe Dempsie (Nick), Omar Hardwick (Gordon Oliver), David Wenham (Jasper Queller), Terry O'Quinn (Martin Queller), Jacob Scipio (Michael Vargas), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 42-62 minuten | Jaar: 2022
Er zijn van die actrices die je bij wijze van spreken een telefoonboek kan laten voorlezen en je hangt nog aan hun lippen. De Australische Toni Collette behoort daar zeker toe. Als ze dan toch onverhoopt tegenvalt, dan ligt dat vrijwel zeker aan de rolkeuze of het scenario. Dit alles gaat op voor de achtdelige Netflix-serie Pieces of Her.
De volledig in Australië opgenomen en op een boek van de Amerikaanse misdaadschrijfster Karin Slaughter gebaseerde miniserie duwt Collette gaandeweg steeds meer naar de achtergrond. Flashbacks nemen de boel over en geven de kijker een te grote voorsprong op de personages die wanhopig proberen het verleden te ontrafelen of juist te verbergen. En het begon nog zo veelbelovend.
De eerste aflevering van Minkie Spiro's serie komt namelijk wel even binnen. Collette speelt logopedist Laura Oliver die er een zware tijd op heeft zitten omdat ze genezen is van kanker. Haar dochter Andy werkt bij de alarmcentrale van de politie. Als moeder en dochter op een middag zogenaamd gezellig gaan lunchen worden ze geconfronteerd met een gewelddadig tafereel.
Een gek in het restaurant kan het niet verkroppen dat zijn verkering voorbij is en begint lukraak op de gasten te schieten. Laura laat een voor haar dochter nieuwe kant van zichzelf zien als ze de schutter op hardhandige wijze weet te overmeesteren. Andy weet niet wat ze meemaakt en komt er al snel achter dat haar hele leven een leugen is. Is haar moeder namelijk wel wie ze zegt dat ze is?
Het is juist dit intrigerende gegeven dat de eerste helft van Pieces of Her voortstuwt. Er is mysterie. Er is onbegrip. En er is de missie van Andy om zichzelf in veiligheid te brengen met behoorlijk bizarre instructies van haar moeder. Zolang je samen met de personages de kluwen aan raadselen probeert te ontwarren heeft Pieces of Her voldoende brandstof om te blijven boeien.
Maar dan doen de voorgenoemde flashbacks hun intrede. Eerst nog fragmentarisch en dus aangenaam verwarrend, tot ze vrijwel hele afleveringen innemen. Spiro's miniserie schiet dan in een overdadige uitlegmodus. Hierbij wordt een jongere versie van Collettes personage geïntroduceerd die voor geen meter lijkt op de oudere Laura. Ze wordt omgeven door nieuwe personages waarmee je maar lastig een band opbouwt.
Wat resteert is een slaafse invuloefening die wordt uitgevoerd met de nodige hobbels en afleidingsmanoeuvres. Als het uiteindelijk dan allemaal bij elkaar komt, valt ook de conclusie wat tegen. Vervolgens kijk je op je horloge en blijkt de laatste aflevering nog ruim een halfuur te duren. Met veel gekabbel wordt er dan nog een laatste plotwending tegenaan gegooid. Collette kan het ook allemaal niet meer redden. Had ze nou maar dat telefoonboek voorgelezen.
Pieces of Her is te zien bij Netflix
Er zijn van die actrices die je bij wijze van spreken een telefoonboek kan laten voorlezen en je hangt nog aan hun lippen. De Australische Toni Collette behoort daar zeker toe. Als ze dan toch onverhoopt tegenvalt, dan ligt dat vrijwel zeker aan de rolkeuze of het scenario. Dit alles gaat op voor de achtdelige Netflix-serie Pieces of Her.
De volledig in Australië opgenomen en op een boek van de Amerikaanse misdaadschrijfster Karin Slaughter gebaseerde miniserie duwt Collette gaandeweg steeds meer naar de achtergrond. Flashbacks nemen de boel over en geven de kijker een te grote voorsprong op de personages die wanhopig proberen het verleden te ontrafelen of juist te verbergen. En het begon nog zo veelbelovend.
De eerste aflevering van Minkie Spiro's serie komt namelijk wel even binnen. Collette speelt logopedist Laura Oliver die er een zware tijd op heeft zitten omdat ze genezen is van kanker. Haar dochter Andy werkt bij de alarmcentrale van de politie. Als moeder en dochter op een middag zogenaamd gezellig gaan lunchen worden ze geconfronteerd met een gewelddadig tafereel.
Een gek in het restaurant kan het niet verkroppen dat zijn verkering voorbij is en begint lukraak op de gasten te schieten. Laura laat een voor haar dochter nieuwe kant van zichzelf zien als ze de schutter op hardhandige wijze weet te overmeesteren. Andy weet niet wat ze meemaakt en komt er al snel achter dat haar hele leven een leugen is. Is haar moeder namelijk wel wie ze zegt dat ze is?
Het is juist dit intrigerende gegeven dat de eerste helft van Pieces of Her voortstuwt. Er is mysterie. Er is onbegrip. En er is de missie van Andy om zichzelf in veiligheid te brengen met behoorlijk bizarre instructies van haar moeder. Zolang je samen met de personages de kluwen aan raadselen probeert te ontwarren heeft Pieces of Her voldoende brandstof om te blijven boeien.
Maar dan doen de voorgenoemde flashbacks hun intrede. Eerst nog fragmentarisch en dus aangenaam verwarrend, tot ze vrijwel hele afleveringen innemen. Spiro's miniserie schiet dan in een overdadige uitlegmodus. Hierbij wordt een jongere versie van Collettes personage geïntroduceerd die voor geen meter lijkt op de oudere Laura. Ze wordt omgeven door nieuwe personages waarmee je maar lastig een band opbouwt.
Wat resteert is een slaafse invuloefening die wordt uitgevoerd met de nodige hobbels en afleidingsmanoeuvres. Als het uiteindelijk dan allemaal bij elkaar komt, valt ook de conclusie wat tegen. Vervolgens kijk je op je horloge en blijkt de laatste aflevering nog ruim een halfuur te duren. Met veel gekabbel wordt er dan nog een laatste plotwending tegenaan gegooid. Collette kan het ook allemaal niet meer redden. Had ze nou maar dat telefoonboek voorgelezen.
Pieces of Her is te zien bij Netflix
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
