search
Recensie SkyShowtime-serie 'Let the Right One In'
Recensie

Recensie SkyShowtime-serie 'Let the Right One In'

Toch niet zo'n slecht plan om een haast perfecte Zweedse film en een uitstekende Amerikaanse remake om te gieten in een serie.

Regie: Seith Mann, Viet Nguyen, Eva Sørhaug, e.a. | Cast: Madison Taylor Baez (Eleanor), Ian Foreman (Isaiah), Demián Bichir (Mark), Anika Noni Rose (Naomi), Grace Gummer (Claire), Jacob Buster (Peter), Kevin Carroll (Zeke), Nick Stahl (Matthew), Kevin Carroll (Zeke), e.a. | Aantal afleveringen: 10 | Speelduur: 47-59 minuten | Jaar: 2022

Soms moet je als inspiratieloze film- of televisiemaker gewoon met je tengels van iets dat perfect is afblijven. Maar kennelijk schrikt het Amerikaanse publiek nog steeds van alles wat niet Engels gesproken is en dus kreeg John Ajvide Lindqvists bestseller na een nagenoeg perfecte Zweedse verfilming al snel een Amerikaanse remake die geregisseerd werd door Matt Reeves. Let the Right One In werd Let Me In, maar veel bleef hetzelfde. En verrek: de Amerikaanse remake bleek nog best goed te zijn ook.

Beide films vertellen het verhaal van de bijzondere vriendschap tussen een ietwat sukkelige jongen en zijn nieuwe buurmeisje, dat een vampier blijkt te zijn. Ondanks wat bloedspetters lag de nadruk niet op het horrorelement, maar puur op de emotie. Het resulteerde in twee verfilmingen vol subtiliteiten die zich begin jaren tachtig afspeelden in respectievelijk Stockholm en New Mexico, allebei in besneeuwde toestand.

Waarom is het dan in godesnaam nodig om van een haast perfect origineel en een zeer geslaagde Amerikaanse herbewerking nu weer een televisieserie te maken? Dat is de eerste gedachte wanneer je aan de Amerikaanse serie Let the Right One In begint. De scepsis legt het gelukkig langzaam maar zeker af tegen de voordelen van meer schermtijd.

De nadruk ligt nog steeds op het dramatische aspect, maar krijgt nieuwe invalshoeken door de verhaallijnen waarin meer context en verdieping wordt gevonden. Zo is er meer plaats voor onvervalste horrorelementen, de achtergrond van het vampierenvirus, het vinden van de genezing en een politieonderzoek naar de moorden die kennelijk nodig waren om vampierenmeisje Eleanor van haar maaltijden te voorzien.

Het verhaal speelt zich dit keer af in New York van zo ongeveer nu. Isaiah is een jonge tiener die maar geen aansluiting kan vinden bij zijn leeftijdsgenoten. Het is een zachtaardige jongen, maar hierdoor ook een makkelijk slachtoffer van pesterijen. Hij houdt van het uitvoeren van goocheltrucs, maar ook dat is weer koren op de molen van zijn pestkoppen.

Alleenstaande moeder Naomi is een moordrechercheur die een aantal gruwelijke misdaden moet zien op te lossen. Aanstichter van veel van dit leed is Mark, die door de medische toestand van dochter Eleanor niet lang op een plek kan blijven en uitgerekend naast Isaiah en zijn moeder komt te wonen. Tien jaar daarvoor werd het meisje een vampier en sindsdien blijft ze voor eeuwig twaalf.

De tieners groeien al snel naar elkaar toe, waarbij een duidelijk verschil met het boek is dat Mark ook daadwerkelijk Eleanors vader is en geen verzorgende. Parallel hieraan zien we de vers bedachte verhaallijn van de stervende geneesmiddelenmagnaat Arthur, die al jaren zijn zoon Peter voor zijn dochter Claire verborgen houdt. Claire, een wetenschapster, weet niet beter dan dat haar broertje is omgekomen.

In werkelijkheid is Peter zwaar verbrand doordat hij in contact is gekomen met zonlicht en meer dood dan levend is. Als de laatste dagen van Arthur zich aandienen roept hij zijn dochter, van wie hij ernstig vervreemd is, bij zich en confronteert haar met de situatie van haar broer. Claire is vastbesloten een remedie te vinden voor het vampierenvirus.

Het is een bijzondere prestatie dat Lindqvist vrijwel alle vampierclichés intact heeft gelaten. Vampieren drinken bloed, kunnen elkaar besmetten met beten bij voorkeur in de hals, kunnen niet tegen zonlicht en moeten "“ zoals de titel van boek, films en series al aangeven "“ worden uitgenodigd voor ze de drempel van je huis over kunnen. De tenen knoflook en crucifixen komen er nog net niet aan te pas, maar deze vaste gegevens, haast axioma's, worden op vakkundige wijze ingebed in een verhaal dat primair draait om een onalledaagse vriendschap, evenals het thema dat vriendschap ook draait om imperfecties en verschillen.

De eerste afleveringen schud je nog het hoofd over alles dat de makers veranderd hebben. Isaiahs vader is geen alcoholist maar een (al dan niet voormalig) drugsdealer. Wat is de functie van de verhaallijn over Claire en Peter in dit alles? En moeten we nou ook nog tien afleveringen kijken naar Naomi die de waarheid over haar nieuwe buren ontdekt die we als kijker al lang en breed weten?

Doordat de scenaristen het karakter van het oorspronkelijke verhaal goed in het achterhoofd hebben gehouden blijken deze toevoegingen juist meer kleur te geven aan wat al een opmerkelijk rijk verhaal is. Obligate plotmiddelen, zoals een uitgebreide terugblik op Mark en Ellies verleden vertragen de boel onnodig, vooral omdat de antwoorden uitblijven.

Alle vooroordelen waarmee deze serie te kampen heeft verdwijnen na een aflevering of twee dankzij een grondig en slim uitgewerkt verhaal met aansprekende personages. Dat de slotaflevering een hele vreemde faux pas laat zien die lijdt onder een verwarrende uitwerking is de makers makkelijk te vergeven. De cliffhanger doet verlangen naar een tweede seizoen dat volledig op eigen benen staat, maar is vooralsnog niet aangekondigd.

★★★★☆

Let the Right One In is te zien bij SkyShowtime.

Aanbevolen artikelen