Recensie
Recensie Disney+-serie 'Atlanta' seizoen 4
Het laatste seizoen is het absurdste en misschien ook wel het beste.
Regie: Hiro Murai, Donald Glover, Angela Barnes, e.a. | Cast: Brian Tyler Henry (Alfred 'Paper Boi' Miles), Donald Glover (Earnest 'Earn' Marks), LaKeith Stanfield (Darius X), Zazie Beetz (Vanessa 'Van' Keefer), e.a. | Aantal afleveringen: 10 | Speelduur: 26-35 minuten | Jaar: 2022
Het vierde en laatste seizoen van Atlanta is misschien wel het beste van de serie. Na de tour door Europa in seizoen drie zijn Paper Boi, Earn, Van & Darius weer terug in thuisstad Atlanta. Maar hun avonturen zijn nog even wild, absurd en grappig. En hun verhaal wordt, voor zover dat mogelijk is, zowaar een beetje afgesloten.
In de eerste afleveringen is iedereen nog wat zoekende naar zijn draai in het leven, op een manier zoals dat alleen in Atlanta kan. Darius' geestelijke onrust manifesteert zich in de vorm van een oude dame met een mes, die hem overal door de stad op haar scootmobiel achtervolgt. Al probeert naast zijn rapcarrière als Paper Boi ook manager te worden. Van en dochter Lottie beleven een bizarre dag op meerdere filmsets. Earn denkt klaar te zijn met therapie en een contract met superster D'Angelo te kunnen scoren, maar komt van een zeer surrealistische kermis thuis.
In seizoen drie en het tegelijk gemaakte vierde seizoen omarmt bedenker en maker Donald Glover samen met zijn team van schrijvers en regisseurs steeds meer surrealisme en absurdisme. De werkelijkheid wordt daarbij steeds diffuser, maar niet minder invoelbaar. De makers duiken in seizoen vier regelmatig in het diepe, maar blijven wel gegrond in de basis van de serie: een verhaal over een rapper, zijn neef en manager, de moeder van diens kind en de vreemde vriend die erbij hangt. Als portret van de (zwarte) cultuur van Atlanta en commentaar op rassenrelaties in de Verenigde Staten.
In tegenstelling tot seizoen drie blijft in seizoen vier de focus ook vooral op de kern van deze vier personages. Ditmaal gaat slechts één aflevering over iemand anders: de geweldige mockumentary The Goof Who Sat by the Door, zogenaamd over een zwarte animator die in 1992 per ongeluk tijdelijk de baas van Disney werd en doordraaide tijdens het maken van zijn versie van A Goofy Movie dat een parabel voor het leven als zwarte man in de Verenigde Staten moest worden, net zoals Atlanta dat min of meer is.
Door die focus op de kern lijkt het in de tweede helft zowaar mogelijk dat het viertal zijn weg in het leven zal vinden, ook al betekent dat voor bijvoorbeeld Darius iets héél anders dan voor Earn. Voor zover de steeds radicalere vertelvorm van Atlanta dat toelaat vindt elk van de vier een vorm van houvast. Earn en Van komen daar het dichtst bij in de buurt in een fijne aflevering waarin de twee samen met Lottie gaan kamperen.
Door de losse structuur en het hoge gehalte absurdisme zou Atlanta nog jaren door kunnen gaan, maar de aflevering waarin Darius zich voortdurend afvraagt of hij droomt of niet zal in principe de laatste zijn. Het is jammer dat deze unieke serie afgelopen is, maar fijn dat het vanaf het begin enorm hoge niveau altijd is vastgehouden, zo niet verbeterd is door de jaren heen. Nu wordt op een hoogtepunt afgesloten en daar valt ook wat voor te zeggen.
Atlanta is te zien bij Disney+.
Het vierde en laatste seizoen van Atlanta is misschien wel het beste van de serie. Na de tour door Europa in seizoen drie zijn Paper Boi, Earn, Van & Darius weer terug in thuisstad Atlanta. Maar hun avonturen zijn nog even wild, absurd en grappig. En hun verhaal wordt, voor zover dat mogelijk is, zowaar een beetje afgesloten.
In de eerste afleveringen is iedereen nog wat zoekende naar zijn draai in het leven, op een manier zoals dat alleen in Atlanta kan. Darius' geestelijke onrust manifesteert zich in de vorm van een oude dame met een mes, die hem overal door de stad op haar scootmobiel achtervolgt. Al probeert naast zijn rapcarrière als Paper Boi ook manager te worden. Van en dochter Lottie beleven een bizarre dag op meerdere filmsets. Earn denkt klaar te zijn met therapie en een contract met superster D'Angelo te kunnen scoren, maar komt van een zeer surrealistische kermis thuis.
In seizoen drie en het tegelijk gemaakte vierde seizoen omarmt bedenker en maker Donald Glover samen met zijn team van schrijvers en regisseurs steeds meer surrealisme en absurdisme. De werkelijkheid wordt daarbij steeds diffuser, maar niet minder invoelbaar. De makers duiken in seizoen vier regelmatig in het diepe, maar blijven wel gegrond in de basis van de serie: een verhaal over een rapper, zijn neef en manager, de moeder van diens kind en de vreemde vriend die erbij hangt. Als portret van de (zwarte) cultuur van Atlanta en commentaar op rassenrelaties in de Verenigde Staten.
In tegenstelling tot seizoen drie blijft in seizoen vier de focus ook vooral op de kern van deze vier personages. Ditmaal gaat slechts één aflevering over iemand anders: de geweldige mockumentary The Goof Who Sat by the Door, zogenaamd over een zwarte animator die in 1992 per ongeluk tijdelijk de baas van Disney werd en doordraaide tijdens het maken van zijn versie van A Goofy Movie dat een parabel voor het leven als zwarte man in de Verenigde Staten moest worden, net zoals Atlanta dat min of meer is.
Door die focus op de kern lijkt het in de tweede helft zowaar mogelijk dat het viertal zijn weg in het leven zal vinden, ook al betekent dat voor bijvoorbeeld Darius iets héél anders dan voor Earn. Voor zover de steeds radicalere vertelvorm van Atlanta dat toelaat vindt elk van de vier een vorm van houvast. Earn en Van komen daar het dichtst bij in de buurt in een fijne aflevering waarin de twee samen met Lottie gaan kamperen.
Door de losse structuur en het hoge gehalte absurdisme zou Atlanta nog jaren door kunnen gaan, maar de aflevering waarin Darius zich voortdurend afvraagt of hij droomt of niet zal in principe de laatste zijn. Het is jammer dat deze unieke serie afgelopen is, maar fijn dat het vanaf het begin enorm hoge niveau altijd is vastgehouden, zo niet verbeterd is door de jaren heen. Nu wordt op een hoogtepunt afgesloten en daar valt ook wat voor te zeggen.
Atlanta is te zien bij Disney+.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
