Recensie
Recensie Netflix-serie 'Sonic Prime'
Zal het de hyperactieve, blauwe egel lukken zijn thuisland Green Hill uit een parallelle dimensie te trekken?
Regie: Ishi Rudell, Kiran Sangherra, Erik Wiese | Cast (stemmen): Deven Mack (Sonic), Ashleigh Ball (Tails), Shannon Chan-Kent (Amy), Adam Nurada (Knuckles), Kazumi Evans (Rouge), Brian Drummond (Dr. Eggman), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 21-43 minuten | Jaar: 2022
Wanneer Sonic met open ogen in een valstrik trapt en het Paradox Prisma aan gruzelementen beukt, ontwaakt hij in een alternatieve tijdlijn van zijn bestaan. Aan deze zijde heeft Dr. Eggman het voor het zeggen en sidderen de inwoners van New Yoke City onder het bewind van de Chaos Commissie. Het is aan de blauwe egel met attitude om zijn vrienden van hun andere leven te overtuigen en Green Hill uit de klauwen van het boeventuig te bevrijden.
Gebaseerd op het bekende videospel uit de jaren negentig tovert Sonic Prime direct in de eerste scène al een glimlach op het gezicht. Het nostalgische deel van de bovenkamer wordt gekieteld door een helikopterbeeld over de spelwereld Green Hill, gevolgd door een vergezocht meesterplan van aartsvijand Dr. Eggman en dat heerlijke retrogeluid van rinkelende muntjes. De animatieserie zet de klok terug naar de tijd dat we met de Sega op de grond aan de televisie zaten geplakt en blijft trouw aan het onaantastbare sfeertje van weleer.
Ruim dertig jaar na zijn eerste game is Sonic uiteraard uit de pixels gestapt en zijn de graphics opgepoetst tot een flitsend geheel. De open deur in uitvoering daargelaten is Sonic Prime niet heel anders dan de speelfilm Sonic the Hedgehog uit 2020. In beide vertellingen is er stront aan de knikker en loopt onze opgefokte vriend dezelfde malafide maniak tegen het lijf. Een tikje arrogant en bol van de oneliners racet hij van de regen in de drup, maar kan hij altijd rekenen op hulp van zijn loyale matties.
Beschouwd in het visuele medium is het best moeilijk om iets zinnigs te zeggen over een geanimeerde versie van de titelfiguur. Lichaamstaal en mimiek zijn natuurlijk enorm overtrokken, dus acteurs vallen bijvoorbeeld al niet te beoordelen op nuances. Stemacteurs zijn zelden slecht gekozen en visueel gezien is een cartoon per definitie een lust voor het oog. Maar animatie is je ding of niet. Deze snelle materie vergt een mate van verbeelding die niet voor iedereen vanzelfsprekend is. Sonic Prime zal dus niet ieders kopje thee zijn, maar gesproken voor de fans verzekert deze serie niets dan genoegen.
Sonic Prime valt onder de fijne reeks remakes van jeugdseries, zoals bijvoorbeeld de recent uitgebrachte Rise of the Teenage Mutant Ninja Turtles: The Movie. Alle ingrediënten zijn gelijk aan het origineel en hebben hooguit een uiterlijke upgrade gekregen. De sfeer is hetzelfde, het plot onveranderd. Maar juist deze insteek maakt een herboren klassieker gangbaar voor zowel jonge kijkers als volwassen fans. Want waar het voor de kleinste kijkers enkel zal draaien om de bewegende plaatjes, is Sonic Prime voor degenen die opgroeiden in de jaren negentig vooral een grappig weerzien met Dr. Eggman en zijn vele slechte woordgrapjes.
Sonic Prime is te zien bij Netflix.
Wanneer Sonic met open ogen in een valstrik trapt en het Paradox Prisma aan gruzelementen beukt, ontwaakt hij in een alternatieve tijdlijn van zijn bestaan. Aan deze zijde heeft Dr. Eggman het voor het zeggen en sidderen de inwoners van New Yoke City onder het bewind van de Chaos Commissie. Het is aan de blauwe egel met attitude om zijn vrienden van hun andere leven te overtuigen en Green Hill uit de klauwen van het boeventuig te bevrijden.
Gebaseerd op het bekende videospel uit de jaren negentig tovert Sonic Prime direct in de eerste scène al een glimlach op het gezicht. Het nostalgische deel van de bovenkamer wordt gekieteld door een helikopterbeeld over de spelwereld Green Hill, gevolgd door een vergezocht meesterplan van aartsvijand Dr. Eggman en dat heerlijke retrogeluid van rinkelende muntjes. De animatieserie zet de klok terug naar de tijd dat we met de Sega op de grond aan de televisie zaten geplakt en blijft trouw aan het onaantastbare sfeertje van weleer.
Ruim dertig jaar na zijn eerste game is Sonic uiteraard uit de pixels gestapt en zijn de graphics opgepoetst tot een flitsend geheel. De open deur in uitvoering daargelaten is Sonic Prime niet heel anders dan de speelfilm Sonic the Hedgehog uit 2020. In beide vertellingen is er stront aan de knikker en loopt onze opgefokte vriend dezelfde malafide maniak tegen het lijf. Een tikje arrogant en bol van de oneliners racet hij van de regen in de drup, maar kan hij altijd rekenen op hulp van zijn loyale matties.
Beschouwd in het visuele medium is het best moeilijk om iets zinnigs te zeggen over een geanimeerde versie van de titelfiguur. Lichaamstaal en mimiek zijn natuurlijk enorm overtrokken, dus acteurs vallen bijvoorbeeld al niet te beoordelen op nuances. Stemacteurs zijn zelden slecht gekozen en visueel gezien is een cartoon per definitie een lust voor het oog. Maar animatie is je ding of niet. Deze snelle materie vergt een mate van verbeelding die niet voor iedereen vanzelfsprekend is. Sonic Prime zal dus niet ieders kopje thee zijn, maar gesproken voor de fans verzekert deze serie niets dan genoegen.
Sonic Prime valt onder de fijne reeks remakes van jeugdseries, zoals bijvoorbeeld de recent uitgebrachte Rise of the Teenage Mutant Ninja Turtles: The Movie. Alle ingrediënten zijn gelijk aan het origineel en hebben hooguit een uiterlijke upgrade gekregen. De sfeer is hetzelfde, het plot onveranderd. Maar juist deze insteek maakt een herboren klassieker gangbaar voor zowel jonge kijkers als volwassen fans. Want waar het voor de kleinste kijkers enkel zal draaien om de bewegende plaatjes, is Sonic Prime voor degenen die opgroeiden in de jaren negentig vooral een grappig weerzien met Dr. Eggman en zijn vele slechte woordgrapjes.
Sonic Prime is te zien bij Netflix.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
