Recensie
Recensie Prime Video-serie 'The Legend of Vox Machina' seizoen 2
Het verhaal blijft achter, maar de leden van Vox Machina zijn nog altijd even sympathiek.
Regie: Alicia Chan, Young Heller, Eugene Lee | Cast (stemmen): Ashley Johnson (Pike), Sam Riegel (Scanlan), Travis Willingham (Grog), Laura Bailey (Vex'ahlia), Marisha Ray (Keyleth), e.a. | Aantal afleveringen: 12 | Speelduur: 23-28 minuten| Jaar: 2023
Het eerste seizoen van The Legend of Vox Machina sloot af met een cliffhanger van jewelste. Die wordt direct opgevolgd in dit tweede seizoen, dat dan ook met een enorme klapper begint. De groep avonturiers wordt gehuldigd voor hun heldendaden, maar dan komen er vier draken aanvliegen, duidelijk zonder goede intenties. De stad wordt vernield en de inwoners hebben geen enkele kans. De draken laten een huiveringwekkende boodschap achter: het is hun tijd om te regeren. Dit gaat de leden van Vox Machina niet in de koude kleren zitten en zij gaan op zoek naar de draken voor wraak.
De opening duikt direct in de actie en schrikt daarmee de kijker gelijk wakker. Het is verfrissend dat een serie voor de verandering meteen de cliffhanger van het vorige seizoen behandelt, zonder daar eerst weer een aantal afleveringen overheen te laten groeien. Helaas is de eerste afleveringen een van de weinige die zo effectief met zijn tijd omgaat. Na deze seizoensopener verliezen de afleveringen focus en richting.
Na de explosieve eerste aflevering trekt het Vox Machina-gezelschap eropuit om wraak te nemen op de draken. Daarbij schieten ze van stad naar kerker naar andere dimensies, zonder dat duidelijk wordt toegelicht hoe of waarom ze daar komen. Wat vervolgens niet meehelpt is dat ze op al deze plekken tegen een nieuw probleem aanlopen dat afdoet aan het overkoepelende verhaal. De ernst, die zo intens wordt ingezet in het begin, vermindert hierdoor aanzienlijk.
Op deze manier gaat het verhaal van de hak op de tak en is het erg moeilijk bij te houden wat er precies gebeurt en waarom. De steekt erg af tegen het eerste seizoen dat bijzonder gefocust was op het verhaal. Seizoen twee voelt meer als een verzameling losstaande verhalen. Pas helemaal aan het einde van de rit wordt de rode draad pas echt weer opgepakt.
De verschillende subplots vallen qua opzet te veel in herhaling en oude bekenden en familieleden van de leden van Vox Machina passeren net wat te vaak de revue. Het is daarentegen wel interessant om de achtergronden van alle leden wat beter te leren kennen. Deze geven de personages namelijk meer diepgang en zo worden ze nog meer gelaagd dan ze al waren. Daar ligt, ook in dit seizoen, de kracht: de personages.
In dat opzicht lijkt dit seizoen bovenal meer een uitdieping van de personages. Ze zijn nog steeds even karaktervol en de stemacteurs doen het uitermate goed. Bijzonder knap met een groep van zeven personages. Zij hebben dan ook de personages jarenlang gespeeld in hun ongekend populaire YouTube-serie en dit is in elke zin te merken. Dit werkt het beste op de meest emotionele momenten waarbij de ogen maar moeilijk droog te houden zijn.
De leden van Vox Machina zijn ook niet bang om te laten zien dat dit een serie voor volwassenen is. Mensen worden onthoofd, vlees wordt van gezichten gesmolten en dat alles gaat vaak vergezeld van de nodige scheldwoorden. Af en toe gaat het nét wat te ver en komt het vele gescheld over alsof de serie het stoerste jongetje van de klas wil zijn. De volwassen sfeer wordt wel goed afgetopt met een scène waar The Boys trots op zou zijn.
Wat aan dit gegeven bijdraagt, is de queerrepresentatie in de serie. De serie bevat vele momenten, opmerkingen en relaties die niet heteronormatief zijn. Deze zijn echter heel natuurlijk in beeld gebracht zonder dat de serie zichzelf daarvoor op de borst klopt. Het is een goede zet en verfrissend om dit op zo'n normale en natuurlijke manier in het verhaal verweven te zien.
De strakke animatie en het design van het eerste seizoen blijft behouden. Alles is strak en scherp en op momenten is de animatie enorm origineel. The Legend of Vox Machina blijft boeien door deze animatie, maar vooral de personages. Helaas blijft het verhaal deze keer flink achter en moet het geheel alsnog afdoen met een gigantische cliffhanger. Dit voelt als luie verhaalvertelling om de kijker aan de haak te houden. Het is dus te hopen dat de serie met het volgende seizoen zijn focus weer terugvindt. Houd die dobbelstenen maar bij de hand.
The Legend of Vox Machina is te zien bij Prime Video.
Het eerste seizoen van The Legend of Vox Machina sloot af met een cliffhanger van jewelste. Die wordt direct opgevolgd in dit tweede seizoen, dat dan ook met een enorme klapper begint. De groep avonturiers wordt gehuldigd voor hun heldendaden, maar dan komen er vier draken aanvliegen, duidelijk zonder goede intenties. De stad wordt vernield en de inwoners hebben geen enkele kans. De draken laten een huiveringwekkende boodschap achter: het is hun tijd om te regeren. Dit gaat de leden van Vox Machina niet in de koude kleren zitten en zij gaan op zoek naar de draken voor wraak.
De opening duikt direct in de actie en schrikt daarmee de kijker gelijk wakker. Het is verfrissend dat een serie voor de verandering meteen de cliffhanger van het vorige seizoen behandelt, zonder daar eerst weer een aantal afleveringen overheen te laten groeien. Helaas is de eerste afleveringen een van de weinige die zo effectief met zijn tijd omgaat. Na deze seizoensopener verliezen de afleveringen focus en richting.
Na de explosieve eerste aflevering trekt het Vox Machina-gezelschap eropuit om wraak te nemen op de draken. Daarbij schieten ze van stad naar kerker naar andere dimensies, zonder dat duidelijk wordt toegelicht hoe of waarom ze daar komen. Wat vervolgens niet meehelpt is dat ze op al deze plekken tegen een nieuw probleem aanlopen dat afdoet aan het overkoepelende verhaal. De ernst, die zo intens wordt ingezet in het begin, vermindert hierdoor aanzienlijk.
Op deze manier gaat het verhaal van de hak op de tak en is het erg moeilijk bij te houden wat er precies gebeurt en waarom. De steekt erg af tegen het eerste seizoen dat bijzonder gefocust was op het verhaal. Seizoen twee voelt meer als een verzameling losstaande verhalen. Pas helemaal aan het einde van de rit wordt de rode draad pas echt weer opgepakt.
De verschillende subplots vallen qua opzet te veel in herhaling en oude bekenden en familieleden van de leden van Vox Machina passeren net wat te vaak de revue. Het is daarentegen wel interessant om de achtergronden van alle leden wat beter te leren kennen. Deze geven de personages namelijk meer diepgang en zo worden ze nog meer gelaagd dan ze al waren. Daar ligt, ook in dit seizoen, de kracht: de personages.
In dat opzicht lijkt dit seizoen bovenal meer een uitdieping van de personages. Ze zijn nog steeds even karaktervol en de stemacteurs doen het uitermate goed. Bijzonder knap met een groep van zeven personages. Zij hebben dan ook de personages jarenlang gespeeld in hun ongekend populaire YouTube-serie en dit is in elke zin te merken. Dit werkt het beste op de meest emotionele momenten waarbij de ogen maar moeilijk droog te houden zijn.
De leden van Vox Machina zijn ook niet bang om te laten zien dat dit een serie voor volwassenen is. Mensen worden onthoofd, vlees wordt van gezichten gesmolten en dat alles gaat vaak vergezeld van de nodige scheldwoorden. Af en toe gaat het nét wat te ver en komt het vele gescheld over alsof de serie het stoerste jongetje van de klas wil zijn. De volwassen sfeer wordt wel goed afgetopt met een scène waar The Boys trots op zou zijn.
Wat aan dit gegeven bijdraagt, is de queerrepresentatie in de serie. De serie bevat vele momenten, opmerkingen en relaties die niet heteronormatief zijn. Deze zijn echter heel natuurlijk in beeld gebracht zonder dat de serie zichzelf daarvoor op de borst klopt. Het is een goede zet en verfrissend om dit op zo'n normale en natuurlijke manier in het verhaal verweven te zien.
De strakke animatie en het design van het eerste seizoen blijft behouden. Alles is strak en scherp en op momenten is de animatie enorm origineel. The Legend of Vox Machina blijft boeien door deze animatie, maar vooral de personages. Helaas blijft het verhaal deze keer flink achter en moet het geheel alsnog afdoen met een gigantische cliffhanger. Dit voelt als luie verhaalvertelling om de kijker aan de haak te houden. Het is dus te hopen dat de serie met het volgende seizoen zijn focus weer terugvindt. Houd die dobbelstenen maar bij de hand.
The Legend of Vox Machina is te zien bij Prime Video.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
