Recensie
Recensie Prime Video-serie 'Three Pines'
Een detectiveserie waarbij vooral niet te veel hoeft te worden nagedacht en uitdieping achterwege blijft.
Regie: Samuel Donovan, Tracey Deer, Daniel Grou | Cast: Alfred Molina (Inspector Gamache), Rossif Sutherland (Jean-Guy Beauvoir), Elle-Máijá Tailfeathers (Isabelle Lacoste), Sarah Booth (Yvette Nichol), Marie-France Lambert (Reine-Marie), e.a. | Aantal afleveringen: 8 | Speelduur: 49-56 minuten| Jaar: 2022
Televisieseries zijn ver gekomen. Vroeger waren er ook al parels te vinden, maar tegenwoordig doen ze qua kwaliteit en productiewaarde zelden nog onder voor bioscoopfilms. Three Pines doet denken aan de tijd hiervoor, toen verhaallijnen en personages nog een stuk simpeler waren. Helaas zorgt dit naast nostalgie vooral voor frustratie.
Gamache is al jarenlang detective in de buurt van het dorpje Three Pines. Het is een echte goedzak, die altijd het positieve probeert te vinden in situaties en vooral mensen. Het eerste seizoen van Three Pines volgt Gamache bij vier verschillende zaken die hij in het dorpje dient op te lossen. Daarnaast is er een overkoepelende verhaallijn over een vermist meisje. Deze zaak wordt snel afgedaan en er wordt geconcludeerd dat het meisje is weggelopen, maar haar familie wil niet loslaten en de zaak blijft in het achterhoofd van Gamache spoken.
De opzet voelt wat ouderwets aan. De losse zaken waar Gamache met zijn team aan werkt zijn bijna klassieke whodunnitverhalen waar de meeste lol te behalen valt door samen met iemand op de bank te raden wie de dader is. Dit geeft de serie een nostalgisch maar gedateerd karakter. Daar wordt veel voor ingeleverd, vooral op het gebied van geloofwaardigheid en uitdieping van de personages. De memo dat personages in series steeds meer gelaagd worden lijkt door de makers van Three Pines compleet te zijn gemist.
Alfred Molina doet het goed als Gamache en zijn vriendelijkheid komt authentiek over. Hij vormt daarmee het hart van de serie, maar toch zal de kijker na de laatste aflevering vrijwel niets meer over deze rechercheur te weten zijn gekomen dan na de eerste aflevering. Zijn twee partners, Jean-Guy en Isabelle, zijn bijna compleet ontdaan van enige persoonlijkheid, maar nog steeds beter uitgewerkt dan alle andere dorpsbewoners.
Elk ander personage is stijf en eendimensionaal. Bovendien druipt het er aan alle kanten vanaf dat ze specifiek zijn geschreven voor een televisieserie. Er is niets natuurlijks of authentiek te vinden. Dit komt voor een groot door de soms bizar slechte acteerprestaties die het niveau van een ordinaire soapserie nauwelijks overstijgen. Daarnaast zijn de dialogen bijzonder slecht geschreven en worden er maar weinig zinnen uitgesproken die ooit in het echte leven te horen zullen zijn.
Ook de verhaalstructuur is wat rommelig. Die vier losse zaken zijn min of meer opzichzelfstaande verhalen, met tussendoor wat aandacht voor de overkoepelende verhaallijn. Het voornaamste probleem is dat bij al deze zeken steeds dezelfde personages betrokken zijn, terwijl het compleet onwaarschijnlijk is dat in dit kleine dorpje zo vaak opvallende moordzaken voorkomen. Daarnaast wordt te weinig tijd gestoken in de overkoepelende verhaallijn, waardoor emotionele momenten totaal inefficiënt zijn.
Dat geldt tevens voor de zware onderwerpen die de revue passeren. Deze krijgen te weinig ademruimte waardoor ze niet de gewenste impact hebben. Wat evenmin helpt, is dat het typische 'grappige' personage (een politieagente die wat onhandig is) maar uit één enkele grap bestaat en dat deze wordt zo vaak herhaald dat de lol er snel af is. Daarnaast is het jammer dat er niet meer scènes zijn met Gamache en zijn vrouw. Zij hebben namelijk een interessante dynamiek die te weinig wordt verkend.
Het slot van elke zaak is verrassend genoeg, al wordt de conclusie vaak bereikt door een opeenvolging van toevalligheden in plaats van goed speurwerk. Three Pines is vooral geschikt om per twee afleveringen te bekijken en dan weer even weg te leggen. Wanneer er te veel achter elkaar wordt gekeken vallen de minpunten erg op.
Het huidige serielandschap met ingewikkelde verhaallijnen, complexe personages en thematische gelaagdheid dient even te worden vergeten. Dit kan verfrissend werken en zorgt voor een kijkervaring die weinig investering vereist. Helaas heeft een opzet als deze geen plek meer met de kwaliteit die vandaag de dag op het kleine scherm te ervaren is. Three Pines is als een detectiveserie van weleer, maar het is de vraag of je dat moet willen.
Three Pines is te zien bij Prime Video.
Televisieseries zijn ver gekomen. Vroeger waren er ook al parels te vinden, maar tegenwoordig doen ze qua kwaliteit en productiewaarde zelden nog onder voor bioscoopfilms. Three Pines doet denken aan de tijd hiervoor, toen verhaallijnen en personages nog een stuk simpeler waren. Helaas zorgt dit naast nostalgie vooral voor frustratie.
Gamache is al jarenlang detective in de buurt van het dorpje Three Pines. Het is een echte goedzak, die altijd het positieve probeert te vinden in situaties en vooral mensen. Het eerste seizoen van Three Pines volgt Gamache bij vier verschillende zaken die hij in het dorpje dient op te lossen. Daarnaast is er een overkoepelende verhaallijn over een vermist meisje. Deze zaak wordt snel afgedaan en er wordt geconcludeerd dat het meisje is weggelopen, maar haar familie wil niet loslaten en de zaak blijft in het achterhoofd van Gamache spoken.
De opzet voelt wat ouderwets aan. De losse zaken waar Gamache met zijn team aan werkt zijn bijna klassieke whodunnitverhalen waar de meeste lol te behalen valt door samen met iemand op de bank te raden wie de dader is. Dit geeft de serie een nostalgisch maar gedateerd karakter. Daar wordt veel voor ingeleverd, vooral op het gebied van geloofwaardigheid en uitdieping van de personages. De memo dat personages in series steeds meer gelaagd worden lijkt door de makers van Three Pines compleet te zijn gemist.
Alfred Molina doet het goed als Gamache en zijn vriendelijkheid komt authentiek over. Hij vormt daarmee het hart van de serie, maar toch zal de kijker na de laatste aflevering vrijwel niets meer over deze rechercheur te weten zijn gekomen dan na de eerste aflevering. Zijn twee partners, Jean-Guy en Isabelle, zijn bijna compleet ontdaan van enige persoonlijkheid, maar nog steeds beter uitgewerkt dan alle andere dorpsbewoners.
Elk ander personage is stijf en eendimensionaal. Bovendien druipt het er aan alle kanten vanaf dat ze specifiek zijn geschreven voor een televisieserie. Er is niets natuurlijks of authentiek te vinden. Dit komt voor een groot door de soms bizar slechte acteerprestaties die het niveau van een ordinaire soapserie nauwelijks overstijgen. Daarnaast zijn de dialogen bijzonder slecht geschreven en worden er maar weinig zinnen uitgesproken die ooit in het echte leven te horen zullen zijn.
Ook de verhaalstructuur is wat rommelig. Die vier losse zaken zijn min of meer opzichzelfstaande verhalen, met tussendoor wat aandacht voor de overkoepelende verhaallijn. Het voornaamste probleem is dat bij al deze zeken steeds dezelfde personages betrokken zijn, terwijl het compleet onwaarschijnlijk is dat in dit kleine dorpje zo vaak opvallende moordzaken voorkomen. Daarnaast wordt te weinig tijd gestoken in de overkoepelende verhaallijn, waardoor emotionele momenten totaal inefficiënt zijn.
Dat geldt tevens voor de zware onderwerpen die de revue passeren. Deze krijgen te weinig ademruimte waardoor ze niet de gewenste impact hebben. Wat evenmin helpt, is dat het typische 'grappige' personage (een politieagente die wat onhandig is) maar uit één enkele grap bestaat en dat deze wordt zo vaak herhaald dat de lol er snel af is. Daarnaast is het jammer dat er niet meer scènes zijn met Gamache en zijn vrouw. Zij hebben namelijk een interessante dynamiek die te weinig wordt verkend.
Het slot van elke zaak is verrassend genoeg, al wordt de conclusie vaak bereikt door een opeenvolging van toevalligheden in plaats van goed speurwerk. Three Pines is vooral geschikt om per twee afleveringen te bekijken en dan weer even weg te leggen. Wanneer er te veel achter elkaar wordt gekeken vallen de minpunten erg op.
Het huidige serielandschap met ingewikkelde verhaallijnen, complexe personages en thematische gelaagdheid dient even te worden vergeten. Dit kan verfrissend werken en zorgt voor een kijkervaring die weinig investering vereist. Helaas heeft een opzet als deze geen plek meer met de kwaliteit die vandaag de dag op het kleine scherm te ervaren is. Three Pines is als een detectiveserie van weleer, maar het is de vraag of je dat moet willen.
Three Pines is te zien bij Prime Video.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
