Recensie
Recensie Disney+-serie 'Web of Death'
Standaard misdaaddocumentaire die aantoont dat toetsenbordstrijders soms, heel soms, goed werk leveren.
Aantal afleveringen: 6 | Speelduur: 46-61 minuten | Jaar: 2023
Het is de afgelopen jaren duidelijk geworden dat er veel mensen zijn die menen dat een beetje rondneuzen op het web gelijkstaat aan een universitaire opleiding, en dat deze gedachte de maatschappij niet veel goed doet. Daarom is het een beetje jammer dat de documentaireserie Web of Death is gemaakt, want deze zorgt er alleen maar voor dat dergelijke wappies des te meer geloven dat ze gelijk hebben. Maar gezien de slechts zes afleveringen komt het blijkbaar niet heel vaak voor dat websurfers een steentje bijdragen aan het oplossen van misdaden.
De VS is een enorm land, met vele staten die groter zijn dan heel Nederland. Dat betekent veel meer mensen, wat in combinatie met het Amerikaanse wapenbeleid en de diagnose dat men er gemiddeld genomen vaker een schroefje los heeft zorgt voor heel wat (onopgeloste) moorden. Er is meer speurwerk te doen dan de politie aankan, maar gelukkig zijn er wat burgers die tijd en motivatie hebben om mee te zoeken via het internet. Web of Death toont zes gevallen waarbij de digitale connectie heeft geholpen.
Die motivatie verschilt per persoon. In de meeste afleveringen komen mensen aan het woord die gewoon simpelweg zeeën van tijd hebben om het internet te doorzoeken om aanwijzingen te vinden. Het geeft ze een kick, maar er is ook oprecht de wens om anonieme lijken hun identiteit terug te geven en onschuldige mensen uit de bak te krijgen. Aangezien Web of Death een documentaire is gaat deze om echte mensen, waarmee maar weer eens het verschil wordt aangetoond tussen de glamoureuze weergave van de VS in films en series met hoe het land echt is.
Aan de andere kant komen er mensen aan bod die misschien wel iets prachtigs teweeg hebben gebracht, maar niet heel eerlijk zijn over hun motivatie. Er is bijvoorbeeld een dame die een forum runt waar bijna honderdduizend leden gezamenlijk lopende of stilliggende politiedossiers trachten op te lossen. Natuurlijk verdient ze daar wat aan en de opmerking dat de politie ze soms in de weg zit is wel heel scheef.
Het meest verontrustend is de man met een podcast. Die heeft zich volop ingezet om de onschuld van een veroordeelde man proberen aan te tonen, wat zeker nobel is. Maar ondertussen verdient hij niet slechts aan zijn podcast, maar spreekt hij zijn luisteraars aan alsof het een leger is. Hij zegt dat ze zich door niemand tegen moeten laten houden. De context blijft toch dat men het werk van justitie moet overnemen, dus zo'n speech is best gevaarlijk.
De zaken die aan bod komen verschillen, maar het merendeel ervan betreft 'cold cases', waarbij er al zo lang geen nieuw bewijs is gevonden dat het onderzoek stilligt. Gewone burgers stuiten op zo'n zaak en nemen de taak op zich om er weer schot in te krijgen. In deze zeldzame gevallen zijn ze daar dus in geslaagd. Terwijl de zaak van de betreffende aflevering besproken wordt, wordt er ook een klein kijkje gegund in het leven van deze mensen.
Wat opvalt is dat het hoofdzakelijk vrouwen zijn die huis-tuin-en keukenspeurneuzen spelen. Sommigen daarvan komen een beetje sloom over wanneer ze aan het woord zijn, maar dat betekent niet per se dat ze dom zijn. Er is bijvoorbeeld een vrouw die een simpel doch fijn leventje lijkt te leiden met haar partner; ze maken samen wandelingen en bezoeken af en toe een casino voor de spanning. Maar voor haar onderzoek moet ze veel gebruikmaken van haar eigen geheugen, want ze zit urenlang op honderden websites dat ze moet onthouden welke aanwijzing ze waar is tegengekomen.
De minst interessante afleveringen zijn degene waar je vanaf het begin al weet waar het verhaal naartoe gaat. Iemands tante is vermist en iemand anders houdt zich bezig met een lijk waarvan men nooit de identiteit heeft kunnen vaststellen. Goh, wie zou het zijn? Een pluspunt is dat Web of Death niet eindeloos in herhaling valt om de zendtijd te vullen en wat betreft de boel oprekken kan het erger.
Jammer dat er niet een keer wordt gezegd dat amateurrechercheurs soms ook in de weg kunnen zitten. Aan de andere kant wel pijnlijk om te zien hoe de Amerikaanse politie soms een schop onder de kont nodig heeft om iets aan te pakken. Er is ook een aflevering waarin het pure racisme van een conservatieve regio merkbaar is, waarover men spreekt op een toon die aangeeft dat dat nou eenmaal het dagelijks leven is daar.
Web of Death is gewoon een misdaadserie met als thema het internet en hoe behulpzaam dat soms kan zijn. Liefhebbers van dit soort programma's kunnen hiermee weer even zes uur genieten van spannende verhalen met voor de hand liggende conclusies.
Web of Death is te zien bij Disney+.
Het is de afgelopen jaren duidelijk geworden dat er veel mensen zijn die menen dat een beetje rondneuzen op het web gelijkstaat aan een universitaire opleiding, en dat deze gedachte de maatschappij niet veel goed doet. Daarom is het een beetje jammer dat de documentaireserie Web of Death is gemaakt, want deze zorgt er alleen maar voor dat dergelijke wappies des te meer geloven dat ze gelijk hebben. Maar gezien de slechts zes afleveringen komt het blijkbaar niet heel vaak voor dat websurfers een steentje bijdragen aan het oplossen van misdaden.
De VS is een enorm land, met vele staten die groter zijn dan heel Nederland. Dat betekent veel meer mensen, wat in combinatie met het Amerikaanse wapenbeleid en de diagnose dat men er gemiddeld genomen vaker een schroefje los heeft zorgt voor heel wat (onopgeloste) moorden. Er is meer speurwerk te doen dan de politie aankan, maar gelukkig zijn er wat burgers die tijd en motivatie hebben om mee te zoeken via het internet. Web of Death toont zes gevallen waarbij de digitale connectie heeft geholpen.
Die motivatie verschilt per persoon. In de meeste afleveringen komen mensen aan het woord die gewoon simpelweg zeeën van tijd hebben om het internet te doorzoeken om aanwijzingen te vinden. Het geeft ze een kick, maar er is ook oprecht de wens om anonieme lijken hun identiteit terug te geven en onschuldige mensen uit de bak te krijgen. Aangezien Web of Death een documentaire is gaat deze om echte mensen, waarmee maar weer eens het verschil wordt aangetoond tussen de glamoureuze weergave van de VS in films en series met hoe het land echt is.
Aan de andere kant komen er mensen aan bod die misschien wel iets prachtigs teweeg hebben gebracht, maar niet heel eerlijk zijn over hun motivatie. Er is bijvoorbeeld een dame die een forum runt waar bijna honderdduizend leden gezamenlijk lopende of stilliggende politiedossiers trachten op te lossen. Natuurlijk verdient ze daar wat aan en de opmerking dat de politie ze soms in de weg zit is wel heel scheef.
Het meest verontrustend is de man met een podcast. Die heeft zich volop ingezet om de onschuld van een veroordeelde man proberen aan te tonen, wat zeker nobel is. Maar ondertussen verdient hij niet slechts aan zijn podcast, maar spreekt hij zijn luisteraars aan alsof het een leger is. Hij zegt dat ze zich door niemand tegen moeten laten houden. De context blijft toch dat men het werk van justitie moet overnemen, dus zo'n speech is best gevaarlijk.
De zaken die aan bod komen verschillen, maar het merendeel ervan betreft 'cold cases', waarbij er al zo lang geen nieuw bewijs is gevonden dat het onderzoek stilligt. Gewone burgers stuiten op zo'n zaak en nemen de taak op zich om er weer schot in te krijgen. In deze zeldzame gevallen zijn ze daar dus in geslaagd. Terwijl de zaak van de betreffende aflevering besproken wordt, wordt er ook een klein kijkje gegund in het leven van deze mensen.
Wat opvalt is dat het hoofdzakelijk vrouwen zijn die huis-tuin-en keukenspeurneuzen spelen. Sommigen daarvan komen een beetje sloom over wanneer ze aan het woord zijn, maar dat betekent niet per se dat ze dom zijn. Er is bijvoorbeeld een vrouw die een simpel doch fijn leventje lijkt te leiden met haar partner; ze maken samen wandelingen en bezoeken af en toe een casino voor de spanning. Maar voor haar onderzoek moet ze veel gebruikmaken van haar eigen geheugen, want ze zit urenlang op honderden websites dat ze moet onthouden welke aanwijzing ze waar is tegengekomen.
De minst interessante afleveringen zijn degene waar je vanaf het begin al weet waar het verhaal naartoe gaat. Iemands tante is vermist en iemand anders houdt zich bezig met een lijk waarvan men nooit de identiteit heeft kunnen vaststellen. Goh, wie zou het zijn? Een pluspunt is dat Web of Death niet eindeloos in herhaling valt om de zendtijd te vullen en wat betreft de boel oprekken kan het erger.
Jammer dat er niet een keer wordt gezegd dat amateurrechercheurs soms ook in de weg kunnen zitten. Aan de andere kant wel pijnlijk om te zien hoe de Amerikaanse politie soms een schop onder de kont nodig heeft om iets aan te pakken. Er is ook een aflevering waarin het pure racisme van een conservatieve regio merkbaar is, waarover men spreekt op een toon die aangeeft dat dat nou eenmaal het dagelijks leven is daar.
Web of Death is gewoon een misdaadserie met als thema het internet en hoe behulpzaam dat soms kan zijn. Liefhebbers van dit soort programma's kunnen hiermee weer even zes uur genieten van spannende verhalen met voor de hand liggende conclusies.
Web of Death is te zien bij Disney+.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
