Recensie
Recensie Disney+-serie 'The Mandalorian' seizoen 3
The Mandalorian slaat nieuwe wegen in. Soms met succes, andere experimenten vallen ongelukkiger uit.
Regie: Rick Famuyiwa, Lee-Isaac, Chung Rachel Morrison, e.a. | Cast: Pedro Pascal (The Mandalorian/Din Djarin), Katee Sackhoff (Bo-Katan Kryze), Emily Swallow (The Armorer), Giancarlo Esposito (Moff Gideon), Carl Weathers (Greef Karga), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 31-56 minuten | Jaar: 2023
Sinds Lucasfilm door Disney werd overgenomen regent het niet alleen Star Wars-films, maar ook series. Zo waren er al spin-offs over Obi-Wan Kenobi, Boba Fett en Cassian Andor en dit jaar volgt een serie over Ahsokha Tano. Maar de eerste echte serie waarmee de verdere ruimte-exploratie begon is The Mandalorian. Ook het derde seizoen biedt weer veel vermaak, maar ook riskante experimenten die niet altijd even geslaagd uitpakken.
Mandaloriaan Din Djarin heeft behoorlijk wat te herstellen nadat hij tegen alle regels in zijn helm heeft afgezet. Om zijn eer te redden moet hij afreizen naar zijn thuisplaneet voor een reinigingsritueel. Mandalore is zwaar toegetakeld na de Zuivering en inmiddels grotendeels verlaten. Naast het feit dat de titelfiguur de zorg over de ondeugende Grogu (ook wel bekend als Baby Yoda) op zich heeft genomen, schiet Din Djarin een oude bekende en voormalige vijand te hulp in de strijd tegen piraten op de planeet Nevarro. Ook de aanhangers van het oude Keizerrijk laten zich nog steeds gelden.
Het aangename aan The Mandalorian is dat er natuurlijk een grote verhaalboog is die een seizoen beslaat, maar dat elke aflevering ook een afgerond verhaal, vaak een missie, bevat. Deze trend wordt ook dit derde seizoen voortgezet, maar bedenker Jon Favreau probeert gaandeweg steeds meer aan te sluiten bij het grotere Star Wars-universum evenals personages uit eerdere seizoenen.
Een belangrijke factor is Bo-Katan Kryze, die de fans vooral zullen kennen van The Clone Wars en in het vorige seizoen voor het eerst in menselijke vorm werd getoond. Zij wordt een belangrijke bondgenoot van Din Djarin, ondanks de vele tegenstellingen die de twee hebben. Het zorgt voor een interessante wisselwerking tussen de twee personages die duidelijk aan elkaar gewaagd zijn, maar elkaar ook aanvullen. De aanwezigheid van Grogu is weliswaar een makkelijke crowdpleaser, maar eigenlijk krijgen we nooit genoeg van het schattige maar krachtige groene ventje en zijn nieuwe speeltjes.
Ondanks de vertrouwde aanpak verkent dit nieuwe seizoen een aantal aparte zijpaden, waarvan de functie niet altijd meteen duidelijk is. Zo is een volledige, te lange aflevering gewijd aan twee overlopers van het voormalige Keizerrijk die op stadsplaneet Coruscant amnestie proberen te vinden. Dit resulteert in een vrij langdradige, dralende exercitie die pas tegen het einde vaart begint te krijgen. Later in het seizoen krijgen deze Mandalorianloze gebeurtenissen wat meer context.
Helemaal bizar en nog meer opzichzelfstaand is een uitstapje naar een vreemde planeet met de nog vreemdere naam Plazir-15, waar acteur Jack Black en zangeres Lizzo de scepter zwaaien en Back tot the Future-acteur Christopher Lloyd een wetenschapper speelt die moeite heeft doorgeslagen droids in toom te houden. Het is de meest bizarre aflevering van deze serie tot nu toe, die behoorlijk uit de toon valt omdat de schrijvers van gekkigheid niet wisten wat ze moesten verzinnen, ook al zullen de vele droids voor veel fans voor een feest der herkenning zorgen.
De laatste twee afleveringen, die eigenlijk een dubbele aflevering zijn, laten zien dat Favreau en de zijnen aansturen op verdere aansluiting bij de films. Niet voor niets heeft hij The Mandalorian gesitueerd tussen Return of the Jedi en The Force Awakens bij de opkomst van de Nieuwe Republiek na het verslaan van het Keizerrijk. Als schrijver grijpt hij handig terug op personages die we in eerdere seizoenen hebben leren kennen en hun plannen met zowel het universum als planeetgenoten van Din Djarin.
Verdere integratie ligt dus in de lijn der verwachtingen, ook al komt dit seizoen wel echt tot een conclusie. Enerzijds is het jammer dat The Mandalorian door het opgaan in het grotere geheel aan kracht verliest, anderzijds laat dit zien dat Favreau met deze serie altijd een bedoeling lijkt te hebben gehad. Het zal bovendien fans van de films die moeite hebben om alle zijpaden te bewandelen sneller aan boord krijgen.
In de aanloop naar een ongetwijfeld afrondend vierde seizoen rijden de schrijvers wel enkele scheve schaatsen, waarbij de aflevering op Plazir-15 een vreemdsoortig dieptepunt markeert. Weliswaar toont dit aan dat de makers nog lang niet door hun ideeën heen zijn, maar je kan ze ook gebrek aan focus verwijten. De twee laatste afleveringen zijn old-school Star Wars en van epische proporties. Favreau heeft al geroepen dat hij het schrijfwerk voor seizoen vier er al op heeft zitten. Dit is de wijze.
The Mandalorian is te zien bij Disney+.
Sinds Lucasfilm door Disney werd overgenomen regent het niet alleen Star Wars-films, maar ook series. Zo waren er al spin-offs over Obi-Wan Kenobi, Boba Fett en Cassian Andor en dit jaar volgt een serie over Ahsokha Tano. Maar de eerste echte serie waarmee de verdere ruimte-exploratie begon is The Mandalorian. Ook het derde seizoen biedt weer veel vermaak, maar ook riskante experimenten die niet altijd even geslaagd uitpakken.
Mandaloriaan Din Djarin heeft behoorlijk wat te herstellen nadat hij tegen alle regels in zijn helm heeft afgezet. Om zijn eer te redden moet hij afreizen naar zijn thuisplaneet voor een reinigingsritueel. Mandalore is zwaar toegetakeld na de Zuivering en inmiddels grotendeels verlaten. Naast het feit dat de titelfiguur de zorg over de ondeugende Grogu (ook wel bekend als Baby Yoda) op zich heeft genomen, schiet Din Djarin een oude bekende en voormalige vijand te hulp in de strijd tegen piraten op de planeet Nevarro. Ook de aanhangers van het oude Keizerrijk laten zich nog steeds gelden.
Het aangename aan The Mandalorian is dat er natuurlijk een grote verhaalboog is die een seizoen beslaat, maar dat elke aflevering ook een afgerond verhaal, vaak een missie, bevat. Deze trend wordt ook dit derde seizoen voortgezet, maar bedenker Jon Favreau probeert gaandeweg steeds meer aan te sluiten bij het grotere Star Wars-universum evenals personages uit eerdere seizoenen.
Een belangrijke factor is Bo-Katan Kryze, die de fans vooral zullen kennen van The Clone Wars en in het vorige seizoen voor het eerst in menselijke vorm werd getoond. Zij wordt een belangrijke bondgenoot van Din Djarin, ondanks de vele tegenstellingen die de twee hebben. Het zorgt voor een interessante wisselwerking tussen de twee personages die duidelijk aan elkaar gewaagd zijn, maar elkaar ook aanvullen. De aanwezigheid van Grogu is weliswaar een makkelijke crowdpleaser, maar eigenlijk krijgen we nooit genoeg van het schattige maar krachtige groene ventje en zijn nieuwe speeltjes.
Ondanks de vertrouwde aanpak verkent dit nieuwe seizoen een aantal aparte zijpaden, waarvan de functie niet altijd meteen duidelijk is. Zo is een volledige, te lange aflevering gewijd aan twee overlopers van het voormalige Keizerrijk die op stadsplaneet Coruscant amnestie proberen te vinden. Dit resulteert in een vrij langdradige, dralende exercitie die pas tegen het einde vaart begint te krijgen. Later in het seizoen krijgen deze Mandalorianloze gebeurtenissen wat meer context.
Helemaal bizar en nog meer opzichzelfstaand is een uitstapje naar een vreemde planeet met de nog vreemdere naam Plazir-15, waar acteur Jack Black en zangeres Lizzo de scepter zwaaien en Back tot the Future-acteur Christopher Lloyd een wetenschapper speelt die moeite heeft doorgeslagen droids in toom te houden. Het is de meest bizarre aflevering van deze serie tot nu toe, die behoorlijk uit de toon valt omdat de schrijvers van gekkigheid niet wisten wat ze moesten verzinnen, ook al zullen de vele droids voor veel fans voor een feest der herkenning zorgen.
De laatste twee afleveringen, die eigenlijk een dubbele aflevering zijn, laten zien dat Favreau en de zijnen aansturen op verdere aansluiting bij de films. Niet voor niets heeft hij The Mandalorian gesitueerd tussen Return of the Jedi en The Force Awakens bij de opkomst van de Nieuwe Republiek na het verslaan van het Keizerrijk. Als schrijver grijpt hij handig terug op personages die we in eerdere seizoenen hebben leren kennen en hun plannen met zowel het universum als planeetgenoten van Din Djarin.
Verdere integratie ligt dus in de lijn der verwachtingen, ook al komt dit seizoen wel echt tot een conclusie. Enerzijds is het jammer dat The Mandalorian door het opgaan in het grotere geheel aan kracht verliest, anderzijds laat dit zien dat Favreau met deze serie altijd een bedoeling lijkt te hebben gehad. Het zal bovendien fans van de films die moeite hebben om alle zijpaden te bewandelen sneller aan boord krijgen.
In de aanloop naar een ongetwijfeld afrondend vierde seizoen rijden de schrijvers wel enkele scheve schaatsen, waarbij de aflevering op Plazir-15 een vreemdsoortig dieptepunt markeert. Weliswaar toont dit aan dat de makers nog lang niet door hun ideeën heen zijn, maar je kan ze ook gebrek aan focus verwijten. De twee laatste afleveringen zijn old-school Star Wars en van epische proporties. Favreau heeft al geroepen dat hij het schrijfwerk voor seizoen vier er al op heeft zitten. Dit is de wijze.
The Mandalorian is te zien bij Disney+.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
