Recensie
Recensie Netflix-serie 'Arnold'
Even alles op een rijtje over Schwarzenegger, maar wel sterk beïnvloed door hemzelf.
Regie: Lesley Chilcott | Afleveringen: 3 | Speelduur: 60 minuten | Jaar: 2023
"He came up to me, tears in his eyes." Deze woorden gebruikt Donald Trump zo vaak dat het lijkt alsof niemand het in zijn aanwezigheid droog kan houden. Gelukkig weet bijna iedereen dat het onzin is. Tijdens het luisteren naar Arnold Schwarzenegger in de documentaire over hemzelf blijkt dat hij af en toe ook de neiging heeft om het verhaal aan te passen naar zijn eigen werkelijkheid. Gelukkig houdt de vergelijking daar op, maar het blijft een irritant trekje.
De documentaire Arnold vertelt in drie afleveringen van een uur over het leven van Schwarzenegger, vanaf de geboorte tot het einde van zijn werk als gouverneur van Californië. Eerst zijn bodybuilding, dan zijn acteerwerk en als laatste de politiek. Veel mensen uit zijn leven komen aan het woord, maar niemand zo veel als Arnie zelf.
Soms is het gebabbel met tunnelvisie, soms oprecht en eigen fouten erkennend, maar altijd met die typische charme die flink heeft bijgedragen aan Schwarzeneggers roem en succes. Het is niet moeilijk om te zien hoe ontmoetingen tijdens zijn klim naar de top moeten hebben plaatsgevonden. Het is een dominant trekje: iets zien wat je wil en het met zo'n brede glimlach toe-eigenen dat de ander meent het zelf te hebben gegeven. Zo zijn wel meer mensen en Schwarzenegger is er daar een van.
Hij klinkt als Trump op sommige momenten waarop hij spreekt over zijn vroege succes. Volgens Schwarzenegger was Pumping Iron, de documentaire over zijn bodybuildingcarrière, het grootste ding dat in 1977 uitkwam, terwijl dat jaar ook gewoon de eerste Star Wars verscheen. Die film is niet alleen langer blijven hangen, maar was destijds ook echt de titel die de bioscoopkassa's liet exploderen. Schwarzenegger schept op deze wijze over meer zaken op, dus alles wat hij zegt mag met een korreltje zout worden genomen.
Hij spreekt ook, als een typische bodybuilder, over mindset. De uren die hij heeft gestopt in het vormen van zijn lichaam en de focus die hij hield om dit te blijven doen, niet weken maar jaren, dat is helemaal hem. Wat hij aanvankelijk niet lijkt te begrijpen is dat hij ook een hoop heeft te danken aan andermans gunfactor.
Althans, in de eerste instantie, want in de laatste aflevering merkt hij dan weer wel letterlijk op dat hij niet selfmade is, maar het resultaat van een leger aan helpende handen. Jammer dat dit het staartje is, want zijn eerdere geouwehoer over klimmen op eigen kracht is op het moment zelf irritant om aan te horen en achteraf naar eigen zeggen kennelijk onwaar.
Het laatste deel wordt ook ietwat uitgerekt. Het gaat veel over zijn aanloop naar de beslissing om zichzelf verkiesbaar te stellen als gouverneur, waardoor minder tijd overblijft om het zorgvuldig te hebben over zijn ambtstermijn. Dat die opent met hoe hij vertelt over zijn 'smoking tent' die hij liet opzetten in het hofje van een kantoorgebouw is een goede weergave van hoe Schwarzengger te werk ging als politicus: veel show, leunend op zijn roem en reputatie, maar met weinig benul van het vak.
Het is een geluk dat de man midden-rechts is, want het had erger kunnen aflopen. Hij is goed voor Californië geweest door het belang van de gezondheid van onze planeet in te zien. In theorie had hij de ambitie om onderwijs te verbeteren, maar de praktijk verliep anders. En economisch heeft hij de staat niet kunnen redden.
Als zoon van een Oostenrijker die moest vechten voor de nazi's kent Schwarzenegger het gevaar van zo'n gedachtegang en vecht ertegen. Aan de andere kant begrijpt hij dat veel van de aanhangers daarvan mensen zijn die verkeerd zijn geïnformeerd of opgevoed. Het zijn geen leugens als hij zegt dat hij waarde ziet in mensen die samenwerken, want als gouverneur werkte hij erg open samen met zowel Republikeinen als Democraten.
Zijn ex-vrouw komt niet aan het woord, maar wordt uiteraard wel besproken. En hoe hun huwelijk door hem ten einde kwam. Het ontdoet niet wat hij gedaan heeft, maar het is tenminste iets dat hij toegeeft zich te hebben misdragen. Zijn relatie – of eerder voormalige vete – met Sylvester Stallone (die ook zijn zegje doet) is pas echt hilarisch. Nu staan ze op goede voet, maar ooit was er pure haat tussen de twee en dat delen ze met de kijker.
Als serie toont Arnold in rap tempo een heel levensverhaal. Het is een boeiend leven, waar zeker iets inspirerends in zit. Door de man zelf aan het woord te laten wordt het natuurlijk grotendeels een kijk-mij-eens-even-geweldig-zijn-show. Zijn geschiedenis is nooit geheimgehouden, maar dit is in ieder geval het hele verhaal samengevat.
Arnold is te zien bij Netflix.
"He came up to me, tears in his eyes." Deze woorden gebruikt Donald Trump zo vaak dat het lijkt alsof niemand het in zijn aanwezigheid droog kan houden. Gelukkig weet bijna iedereen dat het onzin is. Tijdens het luisteren naar Arnold Schwarzenegger in de documentaire over hemzelf blijkt dat hij af en toe ook de neiging heeft om het verhaal aan te passen naar zijn eigen werkelijkheid. Gelukkig houdt de vergelijking daar op, maar het blijft een irritant trekje.
De documentaire Arnold vertelt in drie afleveringen van een uur over het leven van Schwarzenegger, vanaf de geboorte tot het einde van zijn werk als gouverneur van Californië. Eerst zijn bodybuilding, dan zijn acteerwerk en als laatste de politiek. Veel mensen uit zijn leven komen aan het woord, maar niemand zo veel als Arnie zelf.
Soms is het gebabbel met tunnelvisie, soms oprecht en eigen fouten erkennend, maar altijd met die typische charme die flink heeft bijgedragen aan Schwarzeneggers roem en succes. Het is niet moeilijk om te zien hoe ontmoetingen tijdens zijn klim naar de top moeten hebben plaatsgevonden. Het is een dominant trekje: iets zien wat je wil en het met zo'n brede glimlach toe-eigenen dat de ander meent het zelf te hebben gegeven. Zo zijn wel meer mensen en Schwarzenegger is er daar een van.
Hij klinkt als Trump op sommige momenten waarop hij spreekt over zijn vroege succes. Volgens Schwarzenegger was Pumping Iron, de documentaire over zijn bodybuildingcarrière, het grootste ding dat in 1977 uitkwam, terwijl dat jaar ook gewoon de eerste Star Wars verscheen. Die film is niet alleen langer blijven hangen, maar was destijds ook echt de titel die de bioscoopkassa's liet exploderen. Schwarzenegger schept op deze wijze over meer zaken op, dus alles wat hij zegt mag met een korreltje zout worden genomen.
Hij spreekt ook, als een typische bodybuilder, over mindset. De uren die hij heeft gestopt in het vormen van zijn lichaam en de focus die hij hield om dit te blijven doen, niet weken maar jaren, dat is helemaal hem. Wat hij aanvankelijk niet lijkt te begrijpen is dat hij ook een hoop heeft te danken aan andermans gunfactor.
Althans, in de eerste instantie, want in de laatste aflevering merkt hij dan weer wel letterlijk op dat hij niet selfmade is, maar het resultaat van een leger aan helpende handen. Jammer dat dit het staartje is, want zijn eerdere geouwehoer over klimmen op eigen kracht is op het moment zelf irritant om aan te horen en achteraf naar eigen zeggen kennelijk onwaar.
Het laatste deel wordt ook ietwat uitgerekt. Het gaat veel over zijn aanloop naar de beslissing om zichzelf verkiesbaar te stellen als gouverneur, waardoor minder tijd overblijft om het zorgvuldig te hebben over zijn ambtstermijn. Dat die opent met hoe hij vertelt over zijn 'smoking tent' die hij liet opzetten in het hofje van een kantoorgebouw is een goede weergave van hoe Schwarzengger te werk ging als politicus: veel show, leunend op zijn roem en reputatie, maar met weinig benul van het vak.
Het is een geluk dat de man midden-rechts is, want het had erger kunnen aflopen. Hij is goed voor Californië geweest door het belang van de gezondheid van onze planeet in te zien. In theorie had hij de ambitie om onderwijs te verbeteren, maar de praktijk verliep anders. En economisch heeft hij de staat niet kunnen redden.
Als zoon van een Oostenrijker die moest vechten voor de nazi's kent Schwarzenegger het gevaar van zo'n gedachtegang en vecht ertegen. Aan de andere kant begrijpt hij dat veel van de aanhangers daarvan mensen zijn die verkeerd zijn geïnformeerd of opgevoed. Het zijn geen leugens als hij zegt dat hij waarde ziet in mensen die samenwerken, want als gouverneur werkte hij erg open samen met zowel Republikeinen als Democraten.
Zijn ex-vrouw komt niet aan het woord, maar wordt uiteraard wel besproken. En hoe hun huwelijk door hem ten einde kwam. Het ontdoet niet wat hij gedaan heeft, maar het is tenminste iets dat hij toegeeft zich te hebben misdragen. Zijn relatie – of eerder voormalige vete – met Sylvester Stallone (die ook zijn zegje doet) is pas echt hilarisch. Nu staan ze op goede voet, maar ooit was er pure haat tussen de twee en dat delen ze met de kijker.
Als serie toont Arnold in rap tempo een heel levensverhaal. Het is een boeiend leven, waar zeker iets inspirerends in zit. Door de man zelf aan het woord te laten wordt het natuurlijk grotendeels een kijk-mij-eens-even-geweldig-zijn-show. Zijn geschiedenis is nooit geheimgehouden, maar dit is in ieder geval het hele verhaal samengevat.
Arnold is te zien bij Netflix.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
