Recensie
Recensie Disney+-serie 'Race'
Een fascinerende blik op het Zuid-Koreaanse bedrijfsleven waarin hiërarchie en ellebogenwerk aan de orde van de dag zijn.
Regie: Dong-yoon Lee | Cast: Yeon-hee Lee (Yoon-jo Park), Jong-hyun Hong (Ja-min Ryu), So-ri Moon (Yi-jung Goo), U-know Yunho (Dong-hoon Seo), Han-chul Jo (Sun-tae Song), Seok-hyun Yoon (Chul-jun Maeng), Jung Kim (Eun-jeong Ji), Ji-won Baek (Hee-young Kim), e.a. | Afleveringen: 12 | Speelduur: 53-63 minuten | Jaar: 2023
In Zuidoost-Azië heerst een hele andere bedrijfscultuur en -moraal dan bij ons in Europa. Als de manager binnenkomt wekt deze ontzag en kan een wat afstandelijke doch vriendelijke buiging verwachten. De hiërarchie is sterk aanwezig en het management houdt zich op afstand van de gewone medewerker. Natuurlijk zit hierin wel beweging, maar bij aanvang van het twaalfdelige Race zijn al deze elementen nog volop aanwezig. De Zuid-Koreaanse serie draait om de pr-wereld in Seoul, waar concurrerende bedrijven elkaars klussen afsnoepen, seksisme overheerst en schandalen de kop in moeten worden gedrukt.
Centrale persoon is de zachtaardige en bescheiden Yoon-jo Park. Als we met haar kennismaken werkt Yoon-jo voor een klein pr-bedrijf, dat allesbehalve grote successen boekt. Een promotiecampagne met als thema de jaren negentig loopt uit op een mislukking. Als Yoon-jo een ludieke onlinecampagne opzet voor een bakkerij gespecialiseerd in eiwitrijke broodjes heeft ze haar eerste succes te pakken.
Ze vangt met de campagne de aandacht van een aantal concurrenten. Terwijl de baas van concurrent Earth Comm haar een positie aan wil bieden blijkt Yoon-jo te zijn geselecteerd bij een blinde sollicitatieronde bij het farmaceutische conglomeraat Seyong. Het immense bedrijf heeft in reactie op een negatief krantenartikel de vacatures online geplaatst, waarbij de medewerkers de uiteindelijke drie gelukkigen selecteren waaronder dus Yoon-jo.
Deze promotiestunt is het idee van Jae-min Ryu, die Yoon-jo al kent vanaf zijn vroege jeugd. Het is nauwelijks te bevatten hoe complex de organisatiestructuur van de verschillende marketingteams van Seyong in elkaar steekt. Na de wat rommelige eerste aflevering wordt duidelijk dat je je maar het beste kan laten meevoeren in het gekonkel van het management en de bikkelharde werkethiek van de pr-medewerkers.
Want naast het uitdragen van de producten van Seyong hebben Yoon-jo, Jae-Min en hun collega's hun handen vol aan de communicatie van het bedrijf met hun eigen medewerkers. De aanstelling van Yoon-jo loopt al snel uit op een schandaal. Het is een van het handjevol keurig afgebakende thema's waar Race over handelt.
Doordat de problemen zich een voor een aandienen kent de serie een schematische structuur die in schril contrast staat met de enorme bende binnen Seyong. Naast Yoon-jo's missie om wat van haar nieuwe baan te maken – niet geholpen door een dominante teamleider – draait het verhaal ook om de machtsstrijd in de top van het bedrijf, een enorm schandaal met een eiwitpoeder en pogingen om het ongemak bij het personeel naar boven te krijgen.
De persoonlijke drama's, zoals Yoon-jo's problematische relatie met haar moeder die ze enkel bij de voornaam aanspreekt en mogelijke romances komen er bekaaid vanaf. Toch kent de serie een lekkere vaart, waarin de gebeurtenissen binnen de gescheiden thema's zich in hoog tempo opvolgen. Dit alles wordt omlijst met een bleue soundtrack waarbij de instrumentale muziek zo uit een inspiratieloze bedrijfspromo lijken te komen en de gezongen stukken een gênant weeïge afdronk geven.
Hoofdrolspeler Yeon-hee Lee heeft in ieder geval een enorme gunfactor en wekt veel sympathie. Op de juiste momenten weet ze haar gedweeë houding om te zetten in gepaste actie die gepaard gaat met een hoog verantwoordelijkheidsgevoel. Race is, de genoemde minpunten ten spijt, een vermakelijk zit. De wijze waarop het bedrijf omgaat met zijn medewerkers wekt enorme verbazing. Alleen daarom al is dit K-drama een openbaring.
Race is te zien bij Disney+.
In Zuidoost-Azië heerst een hele andere bedrijfscultuur en -moraal dan bij ons in Europa. Als de manager binnenkomt wekt deze ontzag en kan een wat afstandelijke doch vriendelijke buiging verwachten. De hiërarchie is sterk aanwezig en het management houdt zich op afstand van de gewone medewerker. Natuurlijk zit hierin wel beweging, maar bij aanvang van het twaalfdelige Race zijn al deze elementen nog volop aanwezig. De Zuid-Koreaanse serie draait om de pr-wereld in Seoul, waar concurrerende bedrijven elkaars klussen afsnoepen, seksisme overheerst en schandalen de kop in moeten worden gedrukt.
Centrale persoon is de zachtaardige en bescheiden Yoon-jo Park. Als we met haar kennismaken werkt Yoon-jo voor een klein pr-bedrijf, dat allesbehalve grote successen boekt. Een promotiecampagne met als thema de jaren negentig loopt uit op een mislukking. Als Yoon-jo een ludieke onlinecampagne opzet voor een bakkerij gespecialiseerd in eiwitrijke broodjes heeft ze haar eerste succes te pakken.
Ze vangt met de campagne de aandacht van een aantal concurrenten. Terwijl de baas van concurrent Earth Comm haar een positie aan wil bieden blijkt Yoon-jo te zijn geselecteerd bij een blinde sollicitatieronde bij het farmaceutische conglomeraat Seyong. Het immense bedrijf heeft in reactie op een negatief krantenartikel de vacatures online geplaatst, waarbij de medewerkers de uiteindelijke drie gelukkigen selecteren waaronder dus Yoon-jo.
Deze promotiestunt is het idee van Jae-min Ryu, die Yoon-jo al kent vanaf zijn vroege jeugd. Het is nauwelijks te bevatten hoe complex de organisatiestructuur van de verschillende marketingteams van Seyong in elkaar steekt. Na de wat rommelige eerste aflevering wordt duidelijk dat je je maar het beste kan laten meevoeren in het gekonkel van het management en de bikkelharde werkethiek van de pr-medewerkers.
Want naast het uitdragen van de producten van Seyong hebben Yoon-jo, Jae-Min en hun collega's hun handen vol aan de communicatie van het bedrijf met hun eigen medewerkers. De aanstelling van Yoon-jo loopt al snel uit op een schandaal. Het is een van het handjevol keurig afgebakende thema's waar Race over handelt.
Doordat de problemen zich een voor een aandienen kent de serie een schematische structuur die in schril contrast staat met de enorme bende binnen Seyong. Naast Yoon-jo's missie om wat van haar nieuwe baan te maken – niet geholpen door een dominante teamleider – draait het verhaal ook om de machtsstrijd in de top van het bedrijf, een enorm schandaal met een eiwitpoeder en pogingen om het ongemak bij het personeel naar boven te krijgen.
De persoonlijke drama's, zoals Yoon-jo's problematische relatie met haar moeder die ze enkel bij de voornaam aanspreekt en mogelijke romances komen er bekaaid vanaf. Toch kent de serie een lekkere vaart, waarin de gebeurtenissen binnen de gescheiden thema's zich in hoog tempo opvolgen. Dit alles wordt omlijst met een bleue soundtrack waarbij de instrumentale muziek zo uit een inspiratieloze bedrijfspromo lijken te komen en de gezongen stukken een gênant weeïge afdronk geven.
Hoofdrolspeler Yeon-hee Lee heeft in ieder geval een enorme gunfactor en wekt veel sympathie. Op de juiste momenten weet ze haar gedweeë houding om te zetten in gepaste actie die gepaard gaat met een hoog verantwoordelijkheidsgevoel. Race is, de genoemde minpunten ten spijt, een vermakelijk zit. De wijze waarop het bedrijf omgaat met zijn medewerkers wekt enorme verbazing. Alleen daarom al is dit K-drama een openbaring.
Race is te zien bij Disney+.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
