Recensie
Recensie HBO Max-serie 'Winning Time: The Rise of the Lakers Dynasty' seizoen 2
De magie is duidelijk voelbaar, maar het torenhoge tempo doet afbreuk aan de beleving.
Regie: Salli Richardson-Whitfield, Tanya Hamilton, Todd Banhazl, e.a. | Cast: Quincy Isiah (Ervin 'Magic' Johnson), John C. Reilly (Jerry Buss), Jason Clarke (Jerry West), Solomon Hughes (Kareem Abdul-Jabbar), Adrien Brody (Pat Riley), e.a. | Afleveringen: 7 | Speelduur: 43-69 minuten | Jaar: 2023
Het wordt vaak gezegd in de wereld van de NBA: kampioen worden is lastig, maar dat herhalen is vele malen moeilijker. Ook menig serie ondervindt dat. In seizoen twee van Winning Time: The Rise of the Lakers Dynasty is de moeite voelbaar die wordt gedaan om de kwaliteit van het eerste seizoen vast te houden. Maar er is nog genoeg spektakel en drama om gewoon weer een ticket te kopen om Magic Johnson te zien spetteren in Staples Centre. De weg naar een tweede titel werd nog nooit met zo'n brede lach bewandeld.
Basketbal! Dat is waar het allemaal om draait. Althans, dat zou je denken bij een titel als deze. Niets blijkt minder waar, want het zijn vooral de perikelen met teamgenoten en familieleden die hoogtij vieren. Alhoewel dit tweede seizoen daarmee prima uit de voeten kan, is het jammer dat het basketbal niet meer aandacht krijgt. Want wanneer er tijd aan wordt besteed, gebeurt dat dynamisch, realistisch en met een grote portie flair.
Zonde dat zo'n belangrijk element het ondergeschoven kindje is. Zelfs de belangrijkste wedstrijden lijken in een enkel shot over te zijn. Gelukkig zijn het drama en het spektakel overtuigend gebracht. Het geheel heeft een eigen stijl met een mix van beelden die rechtstreeks uit de jaren tachtig lijken te komen, maar met hedendaagse snufjes en technieken.
Waar het gehele eerste seizoen ook het eerste professionele seizoen van Magic Johnson volgde, hebben de makers in het tweede seizoen een stuk meer haast. Als de aftiteling van de tweede aflevering voorbij rolt, is het hele tweede seizoen van de Lakers al behandeld. Die haastige vertelling doet veel afbreuk aan verhaallijnen en ontwikkelingen van personages. Omdat het allemaal zo vreselijk snel gaat is het bij tijden moeilijk om met de personages mee te leven.
In de tweede helft van dit seizoen ligt het tempo iéts lager en komt de focus steeds meer te liggen op een van de belangrijkste punten van deze opbouwende dynastie: de rivaliteit tussen de Lakers en de Celtics. Het centrale punt is de rivaliteit tussen Magic Johnson en Larry Bird. Het is interessant om te zien waar Bird vandaan komt en geeft zijn personage wat meer diepgang. Hier schittert de serie; de spanning is om te snijden.
Een van de sterkste aspecten van de serie is nog steeds de sterrencast. Adrien Brody en Jason Segel steken perfect tegen elkaar af als ruziënde coaches. John C. Reilly blijft even onvolmaakt als charismatisch als Jerry Buss. Quincy Isaiah laat de vele facetten van Magic Johnson naadloos in elkaar overgaan. Het is echter Jason Clarke als Jerry West die in elke scène de show steelt. Ongeëvenaard, zo vlot als maar kan, worden scheldbuien eruit gegooid alsof het niks is. Bijna elke scéne zorgt voor hilariteit.
Er is een liefde voor het tijdperk voelbaar in de cinematografie. Het moge bekend zijn dat het de Showtime Lakers te doen is om spektakel en snel spel, maar het is te hopen dat het volgende seizoen iets meer de tijd neemt om het verhaal en de personages te laten ademen zodat ze meer tot hun recht komen. De sterrencast maakt veel goed en de stijl druipt van het scherm, waarmee de magie nog steeds aanwezig is, maar een echte slam dunk is dit seizoen niet.
Winning Time: The Rise of the Lakers Dynasty is te zien bij HBO Max.
Het wordt vaak gezegd in de wereld van de NBA: kampioen worden is lastig, maar dat herhalen is vele malen moeilijker. Ook menig serie ondervindt dat. In seizoen twee van Winning Time: The Rise of the Lakers Dynasty is de moeite voelbaar die wordt gedaan om de kwaliteit van het eerste seizoen vast te houden. Maar er is nog genoeg spektakel en drama om gewoon weer een ticket te kopen om Magic Johnson te zien spetteren in Staples Centre. De weg naar een tweede titel werd nog nooit met zo'n brede lach bewandeld.
Basketbal! Dat is waar het allemaal om draait. Althans, dat zou je denken bij een titel als deze. Niets blijkt minder waar, want het zijn vooral de perikelen met teamgenoten en familieleden die hoogtij vieren. Alhoewel dit tweede seizoen daarmee prima uit de voeten kan, is het jammer dat het basketbal niet meer aandacht krijgt. Want wanneer er tijd aan wordt besteed, gebeurt dat dynamisch, realistisch en met een grote portie flair.
Zonde dat zo'n belangrijk element het ondergeschoven kindje is. Zelfs de belangrijkste wedstrijden lijken in een enkel shot over te zijn. Gelukkig zijn het drama en het spektakel overtuigend gebracht. Het geheel heeft een eigen stijl met een mix van beelden die rechtstreeks uit de jaren tachtig lijken te komen, maar met hedendaagse snufjes en technieken.
Waar het gehele eerste seizoen ook het eerste professionele seizoen van Magic Johnson volgde, hebben de makers in het tweede seizoen een stuk meer haast. Als de aftiteling van de tweede aflevering voorbij rolt, is het hele tweede seizoen van de Lakers al behandeld. Die haastige vertelling doet veel afbreuk aan verhaallijnen en ontwikkelingen van personages. Omdat het allemaal zo vreselijk snel gaat is het bij tijden moeilijk om met de personages mee te leven.
In de tweede helft van dit seizoen ligt het tempo iéts lager en komt de focus steeds meer te liggen op een van de belangrijkste punten van deze opbouwende dynastie: de rivaliteit tussen de Lakers en de Celtics. Het centrale punt is de rivaliteit tussen Magic Johnson en Larry Bird. Het is interessant om te zien waar Bird vandaan komt en geeft zijn personage wat meer diepgang. Hier schittert de serie; de spanning is om te snijden.
Een van de sterkste aspecten van de serie is nog steeds de sterrencast. Adrien Brody en Jason Segel steken perfect tegen elkaar af als ruziënde coaches. John C. Reilly blijft even onvolmaakt als charismatisch als Jerry Buss. Quincy Isaiah laat de vele facetten van Magic Johnson naadloos in elkaar overgaan. Het is echter Jason Clarke als Jerry West die in elke scène de show steelt. Ongeëvenaard, zo vlot als maar kan, worden scheldbuien eruit gegooid alsof het niks is. Bijna elke scéne zorgt voor hilariteit.
Er is een liefde voor het tijdperk voelbaar in de cinematografie. Het moge bekend zijn dat het de Showtime Lakers te doen is om spektakel en snel spel, maar het is te hopen dat het volgende seizoen iets meer de tijd neemt om het verhaal en de personages te laten ademen zodat ze meer tot hun recht komen. De sterrencast maakt veel goed en de stijl druipt van het scherm, waarmee de magie nog steeds aanwezig is, maar een echte slam dunk is dit seizoen niet.
Winning Time: The Rise of the Lakers Dynasty is te zien bij HBO Max.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
