Recensie
Recensie SkyShowtime-serie 'Tuff Money'
Bij vlagen amateuristische serie die vooral last heeft van een cultuurkloof.
Regie: Daniel Sandu | Cast: Alexandru Papadopol (Doru), Cristian Bota (Ionel), Medeea Marinescu (Evelina), Gavril Patru (Adi), Valeriu Andriuta (Capitanul), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 43-52 minuten | Jaar: 2020
Doru en Ionel zijn reparateurs van verkeerslichten die op een avond aan de bar een grapje maken dat ze het verkeer kunnen manipuleren om succesvol een geldwagen te overvallen. De eigenaar van de bar, een Roemeense maffiabaas, hoort hun gesprek en dwingt de twee dit plan uit te voeren. Doru en Ionel doen hun uiterste best om de overval te voorkomen, maar corruptie zit ze in de weg.
Want letterlijk alle deuren waar de twee heren voor hulp aankloppen worden geopend door mensen die tijdens het luisteren naar hun waarschuwing over een aankomende bankoverval besluiten dat ze die zullen toestaan als ze een deel van de opbrengst krijgen. Lief dat Doru en Ionel zo eerlijk zijn, maar de eerste aflevering is zo goed als volledig gewijd aan het trekken aan meerdere bellen waarmee alleen maar meer personages betrokken raken.
De twee bevriende collega's blijven tot het einde heilige boontjes, die zelden hun principes loslaten. Wanneer ze dat wel doen is het te bizar voor woorden. Ze geven bijvoorbeeld resoluut aan dat ze geen cent van het gestolen geld willen hebben, maar als ze het dan toch moeten aannemen, willen ze wel een groter bedrag dan de rest omdat ze meer werk hebben moeten verrichten. Wat?
Is dit een geval van cultuurverschil? Die vraag blijft van begin tot eind spoken, omdat er ontzettend veel onbegrijpelijke elementen zijn. Tuff Money noemt zichzelf bijvoorbeeld een komische misdaadserie, terwijl er bijzonder weinig te lachen valt. Of de boodschap die de makers proberen over te brengen: is er überhaupt een, en zo ja, is die dan serieus dat de kleine man best banken mag beroven?
Of neem het verschil tussen de mannelijke en vrouwelijke personages. Doru's echtgenote loopt alleen maar sarcastisch te vitten, terwijl de twee mannelijke slechteriken een sympathiek achtergrondverhaal krijgen. De maffiabaas heeft een ziek dochtertje en de corrupte getrouwde politiechef heeft – geen grap – een aandoenlijke affaire met een meisje dat nog op de middelbare school zit. Ondertussen is de corrupte bankdirectrice gewoon een koel kreng dat nog meer wil verdienen dan ze al doet.
Er is een nutteloos subplot over Doru's tienerdochter die een 'Balkanhorloge' heeft uitgevonden: een doodnormaal horloge met een tweede cirkel met nummers van een tot en met veertien, want mensen uit die Europese regio leven op een andere tijd. Men zou denken dat een semi-misleidend horloge in latere afleveringen een functie zal krijgen, maar nee, het is gewoon de op zichzelf staande kapstok waar het drama tussen vader en kind aan wordt opgehangen. Ze is een meisje, dus ook zij wordt meestal als zeur neergezet.
Die overval vindt sneller plaats dan gedacht, waardoor het merendeel van de serie gaat over het staartje dat die gebeurtenis heeft. Zodra de eerste wending om de hoek komt kijken begint de serie eindelijk interessant te worden. En beter dan dat moment wordt het niet, want de resterende drie afleveringen zijn als een soufflé die weliswaar niet instort maar tegelijkertijd weigert te rijzen. Het politieonderzoek is te belachelijk voor woorden en Doru en Ionel nemen domme beslissingen.
Doru verstopt bijvoorbeeld zijn geldzakken in een ooievaarsnest bovenop een lantaarnpaal in zijn straat. Waarom dat volwassen beest zonder eieren alleen dat nest bewoont slaat al nergens op, maar de bovenkant van het nest is gewoon zichtbaar vanuit sommige huizen. Dit is puur verzonnen voor het gevolg dat dit later zal hebben, maar er wordt verder niets mee gedaan. Op zich sluit deze domme actie goed aan bij het acteren van de man die Doru speelt. In het begin lijkt het een nonchalante lobbes, maar later blijkt dit gewoon een zwaar gebrek aan intensiteit te zijn.
In de laatste en redelijk saaie aflevering lijkt het er even op dat er iets op zijn plek gaat vallen en het verhaal kan worden afgerond. Maar deze serie is inmiddels al officieel gestopt, dus dat open einde leidt naar niets. De hele serie loopt dood. Vreemd genoeg is het volgens de poster ook een serie van HBO, maar in Nederland is zij alleen te bekijken bij SkyShowtime.
Het Roemeense stadje waar het verhaal zich afspeelt had mooier in beeld kunnen worden gebracht. Wanneer sommige personages luid spreken lijkt de microfoon dat niet aan te kunnen. Maar het grootste mankement is het cultuurverschil – veel van Tuff Money komt in Nederland vreemd over. Ook voelt het als een knullige poging om iets te maken als Breaking Bad, maar "schrijf over zaken waar je verstand van hebt" is niet voor niets een belangrijke regel.
Tuff Money is te zien bij SkyShowtime.
Doru en Ionel zijn reparateurs van verkeerslichten die op een avond aan de bar een grapje maken dat ze het verkeer kunnen manipuleren om succesvol een geldwagen te overvallen. De eigenaar van de bar, een Roemeense maffiabaas, hoort hun gesprek en dwingt de twee dit plan uit te voeren. Doru en Ionel doen hun uiterste best om de overval te voorkomen, maar corruptie zit ze in de weg.
Want letterlijk alle deuren waar de twee heren voor hulp aankloppen worden geopend door mensen die tijdens het luisteren naar hun waarschuwing over een aankomende bankoverval besluiten dat ze die zullen toestaan als ze een deel van de opbrengst krijgen. Lief dat Doru en Ionel zo eerlijk zijn, maar de eerste aflevering is zo goed als volledig gewijd aan het trekken aan meerdere bellen waarmee alleen maar meer personages betrokken raken.
De twee bevriende collega's blijven tot het einde heilige boontjes, die zelden hun principes loslaten. Wanneer ze dat wel doen is het te bizar voor woorden. Ze geven bijvoorbeeld resoluut aan dat ze geen cent van het gestolen geld willen hebben, maar als ze het dan toch moeten aannemen, willen ze wel een groter bedrag dan de rest omdat ze meer werk hebben moeten verrichten. Wat?
Is dit een geval van cultuurverschil? Die vraag blijft van begin tot eind spoken, omdat er ontzettend veel onbegrijpelijke elementen zijn. Tuff Money noemt zichzelf bijvoorbeeld een komische misdaadserie, terwijl er bijzonder weinig te lachen valt. Of de boodschap die de makers proberen over te brengen: is er überhaupt een, en zo ja, is die dan serieus dat de kleine man best banken mag beroven?
Of neem het verschil tussen de mannelijke en vrouwelijke personages. Doru's echtgenote loopt alleen maar sarcastisch te vitten, terwijl de twee mannelijke slechteriken een sympathiek achtergrondverhaal krijgen. De maffiabaas heeft een ziek dochtertje en de corrupte getrouwde politiechef heeft – geen grap – een aandoenlijke affaire met een meisje dat nog op de middelbare school zit. Ondertussen is de corrupte bankdirectrice gewoon een koel kreng dat nog meer wil verdienen dan ze al doet.
Er is een nutteloos subplot over Doru's tienerdochter die een 'Balkanhorloge' heeft uitgevonden: een doodnormaal horloge met een tweede cirkel met nummers van een tot en met veertien, want mensen uit die Europese regio leven op een andere tijd. Men zou denken dat een semi-misleidend horloge in latere afleveringen een functie zal krijgen, maar nee, het is gewoon de op zichzelf staande kapstok waar het drama tussen vader en kind aan wordt opgehangen. Ze is een meisje, dus ook zij wordt meestal als zeur neergezet.
Die overval vindt sneller plaats dan gedacht, waardoor het merendeel van de serie gaat over het staartje dat die gebeurtenis heeft. Zodra de eerste wending om de hoek komt kijken begint de serie eindelijk interessant te worden. En beter dan dat moment wordt het niet, want de resterende drie afleveringen zijn als een soufflé die weliswaar niet instort maar tegelijkertijd weigert te rijzen. Het politieonderzoek is te belachelijk voor woorden en Doru en Ionel nemen domme beslissingen.
Doru verstopt bijvoorbeeld zijn geldzakken in een ooievaarsnest bovenop een lantaarnpaal in zijn straat. Waarom dat volwassen beest zonder eieren alleen dat nest bewoont slaat al nergens op, maar de bovenkant van het nest is gewoon zichtbaar vanuit sommige huizen. Dit is puur verzonnen voor het gevolg dat dit later zal hebben, maar er wordt verder niets mee gedaan. Op zich sluit deze domme actie goed aan bij het acteren van de man die Doru speelt. In het begin lijkt het een nonchalante lobbes, maar later blijkt dit gewoon een zwaar gebrek aan intensiteit te zijn.
In de laatste en redelijk saaie aflevering lijkt het er even op dat er iets op zijn plek gaat vallen en het verhaal kan worden afgerond. Maar deze serie is inmiddels al officieel gestopt, dus dat open einde leidt naar niets. De hele serie loopt dood. Vreemd genoeg is het volgens de poster ook een serie van HBO, maar in Nederland is zij alleen te bekijken bij SkyShowtime.
Het Roemeense stadje waar het verhaal zich afspeelt had mooier in beeld kunnen worden gebracht. Wanneer sommige personages luid spreken lijkt de microfoon dat niet aan te kunnen. Maar het grootste mankement is het cultuurverschil – veel van Tuff Money komt in Nederland vreemd over. Ook voelt het als een knullige poging om iets te maken als Breaking Bad, maar "schrijf over zaken waar je verstand van hebt" is niet voor niets een belangrijke regel.
Tuff Money is te zien bij SkyShowtime.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
