Recensie
Recensie NPO Start-serie 'Blackwater'
Trage Zweedse misdaadserie schept hoge verwachtingen, maar sluit af met een domper.
Regie: Mikael Marcimain | Cast: Asta Kamma August (jonge Annie), Pernilla August (oudere Annie), Alba August (oudere Mia), Rolf Lassgård (oudere Birger), Sven Boräng (jonge Birger), Erik Ehn (Johan), Liv Mjönes (Barbro), Alma Pöysti (Ylja), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 56-58 minuten | Jaar: 2023
In 1973 vindt in het Zweedse plaatsje Blackwater een dubbele moord plaats die onopgelost blijft. De dan nog jonge moeder Annie vangt een glimp op van de dader. De situatie blijft haar haar leven lang achtervolgen, tot er in 1991 iets vergelijkbaars gebeurt. De moorden van 1973 en 1991 lijken met elkaar verbonden, maar op welke manier? Deze vraag vormt de rode draad van de verfilming van de gelijknamige roman.
In twee tijdlijnen toont Blackwater wat zich afspeelt in 1991 en wat er in 1973 allemaal is gebeurd. Er wordt dan ook gebruik gemaakt van een volledig dubbele cast. Deze heeft wel iets weg van een familiereünie, want naast prijswinnend actrice Pernilla August, die de Annie van 1991 speelt, spelen ook haar beide dochters een belangrijke rol in de serie. Haar dochter Asta speelt de jonge Annie van 1973 en haar andere dochter, Alba, speelt dochter Mia.
Op de cast valt weinig aan te merken; het acteerwerk is van hoog niveau en van de familiebanden merkt de kijker vrijwel niets. De zussen spelen in verschillende tijdlijnen, waardoor ze geen tegenspeelsters van elkaar zijn en de connectie niet snel zal worden gelegd. En dat de jongere en oudere Annie erg op elkaar lijken is natuurlijk mooi meegenomen.
Beide tijdlijnen bevatten een onopgelost mysterie. Allebei opzichzelfstaande verhalen, maar omdat het ene niet zonder het andere kan bestaan zijn ze nauw met elkaar verweven. Steeds zorgt de ene tijdlijn voor de nodige opheldering in de andere. Deze structuur maakt de serie speels en interessant en zorgt voor meer diepgang.
Langzaamaan wordt steeds meer informatie prijsgegeven en naar de ontknoping van het mysterie toegewerkt. Iets té langzaam, want het trage verloop maakt de serie ietwat saai. Na de introductie in de eerste afleveringen volgt een middenstuk dat weinig toevoegt, waarna helemaal op het einde een razendsnelle afronding van beide tijdlijnen volgt.
Deze ontknoping gaat tegen alle verwachtingen in. Als de makers hiermee een spannende wending aan het verhaal willen geven, falen ze daar pijnlijk in. Het slot is abrupt en onlogisch, waarmee de plank volledig wordt misgeslagen. Het voelt als een prachtige bergwandeling die eindigt in een dik pak mist. Een domper dus. Desondanks is Blackwater toch wel de moeite van het bekijken waard. Zeker voor eenieder die van Scandinavische misdaadseries houdt, kan genieten van al het Zweeds natuurschoon of eventjes terug wil naar de vrijheid van de jaren zeventig en negentig.
Blackwater is te zien bij NPO Start.
In 1973 vindt in het Zweedse plaatsje Blackwater een dubbele moord plaats die onopgelost blijft. De dan nog jonge moeder Annie vangt een glimp op van de dader. De situatie blijft haar haar leven lang achtervolgen, tot er in 1991 iets vergelijkbaars gebeurt. De moorden van 1973 en 1991 lijken met elkaar verbonden, maar op welke manier? Deze vraag vormt de rode draad van de verfilming van de gelijknamige roman.
In twee tijdlijnen toont Blackwater wat zich afspeelt in 1991 en wat er in 1973 allemaal is gebeurd. Er wordt dan ook gebruik gemaakt van een volledig dubbele cast. Deze heeft wel iets weg van een familiereünie, want naast prijswinnend actrice Pernilla August, die de Annie van 1991 speelt, spelen ook haar beide dochters een belangrijke rol in de serie. Haar dochter Asta speelt de jonge Annie van 1973 en haar andere dochter, Alba, speelt dochter Mia.
Op de cast valt weinig aan te merken; het acteerwerk is van hoog niveau en van de familiebanden merkt de kijker vrijwel niets. De zussen spelen in verschillende tijdlijnen, waardoor ze geen tegenspeelsters van elkaar zijn en de connectie niet snel zal worden gelegd. En dat de jongere en oudere Annie erg op elkaar lijken is natuurlijk mooi meegenomen.
Beide tijdlijnen bevatten een onopgelost mysterie. Allebei opzichzelfstaande verhalen, maar omdat het ene niet zonder het andere kan bestaan zijn ze nauw met elkaar verweven. Steeds zorgt de ene tijdlijn voor de nodige opheldering in de andere. Deze structuur maakt de serie speels en interessant en zorgt voor meer diepgang.
Langzaamaan wordt steeds meer informatie prijsgegeven en naar de ontknoping van het mysterie toegewerkt. Iets té langzaam, want het trage verloop maakt de serie ietwat saai. Na de introductie in de eerste afleveringen volgt een middenstuk dat weinig toevoegt, waarna helemaal op het einde een razendsnelle afronding van beide tijdlijnen volgt.
Deze ontknoping gaat tegen alle verwachtingen in. Als de makers hiermee een spannende wending aan het verhaal willen geven, falen ze daar pijnlijk in. Het slot is abrupt en onlogisch, waarmee de plank volledig wordt misgeslagen. Het voelt als een prachtige bergwandeling die eindigt in een dik pak mist. Een domper dus. Desondanks is Blackwater toch wel de moeite van het bekijken waard. Zeker voor eenieder die van Scandinavische misdaadseries houdt, kan genieten van al het Zweeds natuurschoon of eventjes terug wil naar de vrijheid van de jaren zeventig en negentig.
Blackwater is te zien bij NPO Start.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
