Recensie
Recensie Netflix-serie 'Kuş Uçuşu' seizoen 2
Een verbetering van het vorige seizoen, dankzij de gelaagde personages en hun complexe relaties.
Regie: Koray Kerimoglu | Cast: Birce Akalay (Lale Kiran), Miray Daner (Asli Tuna), Ibrahim Celikkol (Kenan Sezgin), Burak Yamantürk (Selim Kiran), Irem Sak (Müge Türkmen), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 41-54 minuten | Jaar: 2023
In het eerste seizoen van Kuş Uçuşu nam studente Asli bij een ontmoeting met haar idool, journaliste Lale, diens ietwat onbeleefde reactie veel te serieus en baande zich vervolgens wraakzuchtig saboterend een weg naar de top. Zonder enig journalistiek talent heeft Asli Lales plek ingenomen en nu is het de grote vraag waarom Lales collega's zich zo graag van haar wilden ontdoen dat ze de ellende van de emotioneel instabiele Asli voor lief namen. Seizoen twee geeft uitleg.
Niet geheel onverwacht gaat het Asli in het seizoen twee niet bepaald voor de wind. Ze had aanvankelijk geen enkele interesse zich te ontwikkelen in het journalistieke vak en nu betaalt ze er gefrustreerd de prijs voor dat ze dat toch heeft gedaan. De driftige jongedame veegt zo vaak haar spullen van tafel dat het de vraag oproept of ze niet beter kan overstappen op papieren bordjes en bekertjes, als al dat glas toch alleen maar op de vloer eindigt. Maar zelfregulatie is niet aan Asli besteed.
Asli's wispelturige gedrag en emotionele uitschieters zorgen ook voor iets interessants: een gecompliceerde verstandhouding met Lale. Zij is niet alleen de vijand, want op zwakke momenten trekt Asli toch weer naar haar toe. Zo worden de confrontaties tussen de twee minder eenzijdig en veel interessanter. De makers van Kuş Uçuşu onderschatten de kijker zeker niet, dus worden de personage niet gesimplificeerd ten behoeve van het entertainmentgehalte. Doordat ze menselijk en gelaagd zijn, worden ook hun onderlinge relaties aangenaam complex. Het is hierdoor soms helemaal niet te voorspellen hoe het tussen bepaalde mensen af zal lopen.
Het is fijn dat de hoofdpersonages allemaal vrouwen zijn, maar dit zijn wel allemaal venijnige krengen die geen kans onbenut laten om elkaar een mes in de rug te steken. Een stereotype, maar al het gekonkel is zodanig onvoorspelbaar en spannend dat het de makers vergeven is. De mannen komen er aanzienlijk beter vanaf, of pretenderen dat althans. Zoals hypocriet Yusuf, die Asli keer op keer aanspreekt op haar respectloze gedrag, terwijl hij zelf doodleuk andermans geheimen online gooit. Dat Yusuf zo op Asli afgeeft maakt haar iets menselijker en sympathieker.
Gedurende het tweede seizoen leren we Asli beter kennen: haar verleden, haar pijn, waarom ze zo obsessief anderen omvermaaiend naar de top wil. Ook krijgen we een kijkje in het verleden van Müge en begrijpen we de redenen om haar beste vriendin te verraden iets beter. Gül blijft wel een groot mysterie, hoewel er onverwachte hints worden gedropt.
Kuş Uçuşu bevat zeker geen duidelijke goeierik-en-slechterik-situatie, wat deze serie origineel en intrigerend maakt. Er wordt opvallend vaak van partij gewisseld. Wie in de ene aflevering iemands bondgenoot is, wendt zich daar in de volgende net zo makkelijk weer vanaf. Ook zijn er nieuwe, saboterende personages toegevoegd, maar gelukkig wordt die overvloed aan geheimen en samenzweringen niet zodanig ingewikkeld dat de kijker de draad kwijtraakt. Al dat opportunisme kan wel irritant zijn na de zoveelste plottwist, maar het verhaal is dusdanig spannend dat die irritatie kan makkelijk worden vergeten.
Veel irritanter is de voice-over die maar niet op kan houden over de al lang niet meer rake vogel-leeuw-metafoor. In het eerste seizoen paste die nog enigszins, maar deze metafoor is inmiddels zo uitgemolken en heeft zo veel toevoegingen gekregen, dat deze nergens meer op slaat. Is Asli werkelijk een klein vogeltje wanneer ze brullend haar nieuwe dure spullen verwoest? En is Lale nog steeds een leeuw wanneer ze van verdriet wegkwijnt in wat het begin van een eetstoornis lijkt te zijn?
Het seizoen eindigt met een klapper, waarmee duidelijk wordt dat de makers op een voortzetting rekenen. Het tweede seizoen is al spannender en interessanter dan het eerste, dus als die ontwikkeling zich voortzet kan de kijker iets spectaculairs verwachten van een volgend seizoen. Het slot van seizoen twee van Kuş Uçuşu laat dat de kijker in ieder geval geloven, dus hopelijk wordt deze belofte werkelijkheid.
Kuş Uçuşu is te zien bij Netflix.
In het eerste seizoen van Kuş Uçuşu nam studente Asli bij een ontmoeting met haar idool, journaliste Lale, diens ietwat onbeleefde reactie veel te serieus en baande zich vervolgens wraakzuchtig saboterend een weg naar de top. Zonder enig journalistiek talent heeft Asli Lales plek ingenomen en nu is het de grote vraag waarom Lales collega's zich zo graag van haar wilden ontdoen dat ze de ellende van de emotioneel instabiele Asli voor lief namen. Seizoen twee geeft uitleg.
Niet geheel onverwacht gaat het Asli in het seizoen twee niet bepaald voor de wind. Ze had aanvankelijk geen enkele interesse zich te ontwikkelen in het journalistieke vak en nu betaalt ze er gefrustreerd de prijs voor dat ze dat toch heeft gedaan. De driftige jongedame veegt zo vaak haar spullen van tafel dat het de vraag oproept of ze niet beter kan overstappen op papieren bordjes en bekertjes, als al dat glas toch alleen maar op de vloer eindigt. Maar zelfregulatie is niet aan Asli besteed.
Asli's wispelturige gedrag en emotionele uitschieters zorgen ook voor iets interessants: een gecompliceerde verstandhouding met Lale. Zij is niet alleen de vijand, want op zwakke momenten trekt Asli toch weer naar haar toe. Zo worden de confrontaties tussen de twee minder eenzijdig en veel interessanter. De makers van Kuş Uçuşu onderschatten de kijker zeker niet, dus worden de personage niet gesimplificeerd ten behoeve van het entertainmentgehalte. Doordat ze menselijk en gelaagd zijn, worden ook hun onderlinge relaties aangenaam complex. Het is hierdoor soms helemaal niet te voorspellen hoe het tussen bepaalde mensen af zal lopen.
Het is fijn dat de hoofdpersonages allemaal vrouwen zijn, maar dit zijn wel allemaal venijnige krengen die geen kans onbenut laten om elkaar een mes in de rug te steken. Een stereotype, maar al het gekonkel is zodanig onvoorspelbaar en spannend dat het de makers vergeven is. De mannen komen er aanzienlijk beter vanaf, of pretenderen dat althans. Zoals hypocriet Yusuf, die Asli keer op keer aanspreekt op haar respectloze gedrag, terwijl hij zelf doodleuk andermans geheimen online gooit. Dat Yusuf zo op Asli afgeeft maakt haar iets menselijker en sympathieker.
Gedurende het tweede seizoen leren we Asli beter kennen: haar verleden, haar pijn, waarom ze zo obsessief anderen omvermaaiend naar de top wil. Ook krijgen we een kijkje in het verleden van Müge en begrijpen we de redenen om haar beste vriendin te verraden iets beter. Gül blijft wel een groot mysterie, hoewel er onverwachte hints worden gedropt.
Kuş Uçuşu bevat zeker geen duidelijke goeierik-en-slechterik-situatie, wat deze serie origineel en intrigerend maakt. Er wordt opvallend vaak van partij gewisseld. Wie in de ene aflevering iemands bondgenoot is, wendt zich daar in de volgende net zo makkelijk weer vanaf. Ook zijn er nieuwe, saboterende personages toegevoegd, maar gelukkig wordt die overvloed aan geheimen en samenzweringen niet zodanig ingewikkeld dat de kijker de draad kwijtraakt. Al dat opportunisme kan wel irritant zijn na de zoveelste plottwist, maar het verhaal is dusdanig spannend dat die irritatie kan makkelijk worden vergeten.
Veel irritanter is de voice-over die maar niet op kan houden over de al lang niet meer rake vogel-leeuw-metafoor. In het eerste seizoen paste die nog enigszins, maar deze metafoor is inmiddels zo uitgemolken en heeft zo veel toevoegingen gekregen, dat deze nergens meer op slaat. Is Asli werkelijk een klein vogeltje wanneer ze brullend haar nieuwe dure spullen verwoest? En is Lale nog steeds een leeuw wanneer ze van verdriet wegkwijnt in wat het begin van een eetstoornis lijkt te zijn?
Het seizoen eindigt met een klapper, waarmee duidelijk wordt dat de makers op een voortzetting rekenen. Het tweede seizoen is al spannender en interessanter dan het eerste, dus als die ontwikkeling zich voortzet kan de kijker iets spectaculairs verwachten van een volgend seizoen. Het slot van seizoen twee van Kuş Uçuşu laat dat de kijker in ieder geval geloven, dus hopelijk wordt deze belofte werkelijkheid.
Kuş Uçuşu is te zien bij Netflix.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
