Recensie
Recensie HBO Max-serie 'Rap Sh!t' seizoen 2
Kleine rappers worden groot, maar de serie blijft steken op een gebrek aan diepgang.
Regie: Amy Ainobi, Ava Berkofsky, Lawrence Lamont | Cast: Aida Osman (Shawna Clark), Alja 'KaMillion' Jackson (Mia Knight), Jonica Booth (Chastity), RJ Cyler (Lamont Diggs), Daniel Augustin (Maurice), Jacob Romero (Lord AK), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 25-35 minuten | Jaar: 2023
Als muzikant een naam opbouwen is lastig en gaat vooral via de connecties die je al hebt. Rap Sh!t laat in haar tweede seizoen zien hoe het duo Shawna en Mia omgaat met nieuwe (kleine) bekendheid. Centraal staat de keuze tussen het netwerk uitbreiden of blijven werken met het team waarmee het tweetal begon. Helaas mist dit seizoen diepgang, zowel in structuur als inhoud, en blijft de visuele creativiteit van het eerste seizoen achterwege.
Het zal geen verrassing zijn dat de rapindustrie nog steeds vooral toegankelijk is voor mannen. Shawna en Mia hebben dan ook de ambitie deze wereld open te breken en hun eigen plek te veroveren in de Miami-rapscene. Hierdoor is Rap Sh!t tegelijk een feministisch portret en een overwinningsverhaal. Maar doordat de serie nooit volledig uit durft te spreken wat onder het oppervlak ligt brengt deze maar weinig innovatiefs.
Door de afwezigheid van een overkoepelende verhaallijn en de redelijk stereotype hoofdpersonen komt de serie nooit echt op gang. De twee voornaamste plots, namelijk Mia's strijd om haar complexe relatie met mannen te begrijpen en Shawna's verborgen criminele activiteiten, worden te spaarzaam door het seizoen heen gestrooid. Nergens lijken gevolgen aan te zitten, wat zorgt voor een vlakke kijkervaring.
Naast de twee reeds bekende hoofdpersonen schuift dit seizoen een derde prominente speler naar voren. Chastity speelde eerder al een kleine bijrol, maar komt nu nog beter tot haar recht. Het acteerwerk van Jonica Booth is goed en gelaagd, wat haar personage een interessante aanwezigheid maakt. De manier waarop zij van pooier naar muziekmanager klimt (en vooral wat zij daarvoor over heeft) brengt de nodige spanning met zich mee.
Ook andere bijfiguren lijken voor meer diepgang te zorgen dan de hoofdpersonen. Niet alleen de verhaallijn van de depressieve rapper Lord AK of die van Shawna's criminele vriend Maurice, maar vrijwel alle bijrollen bieden spanning en groei. Hierdoor gaat de interesse eerder naar deze enorm gefragmenteerde spanningsboogjes dan de centrale verhaallijnen.
Wat vooral opvalt is dat de visuele taal die het eerste seizoen gebruikte ditmaal vrijwel geheel afwezig is. Waar het verhaal de vorige keer via sociale mediaplatformen werd verteld is er ditmaal een klassiekere vertelstijl. Doordat het unieke visuele element verdwijnt worden de gaten in het verhaal ineens veel duidelijker. Tussendoor is het stijltje soms even te zien, maar te weinig om dit seizoen een bijdrage te leveren aan de vertelling.
Wel is duidelijk dat het team passie heeft voor het onderwerp. Zo is de meerderheid van te horen muziek gemaakt door vrouwelijke rappers en zijn die ook volop te zien in cameoverschijningen. Goed voor de sfeer (het voelt hierdoor alsof je als kijker in Miami ronddwaalt), jammer genoeg heeft dit tweede seizoen behalve die sfeer weinig te bieden. Elke mogelijke diepgang legt het af tegen sprankelende outfits en twerkmontages.
Rap Sh!t is te zien bij HBO Max.
Als muzikant een naam opbouwen is lastig en gaat vooral via de connecties die je al hebt. Rap Sh!t laat in haar tweede seizoen zien hoe het duo Shawna en Mia omgaat met nieuwe (kleine) bekendheid. Centraal staat de keuze tussen het netwerk uitbreiden of blijven werken met het team waarmee het tweetal begon. Helaas mist dit seizoen diepgang, zowel in structuur als inhoud, en blijft de visuele creativiteit van het eerste seizoen achterwege.
Het zal geen verrassing zijn dat de rapindustrie nog steeds vooral toegankelijk is voor mannen. Shawna en Mia hebben dan ook de ambitie deze wereld open te breken en hun eigen plek te veroveren in de Miami-rapscene. Hierdoor is Rap Sh!t tegelijk een feministisch portret en een overwinningsverhaal. Maar doordat de serie nooit volledig uit durft te spreken wat onder het oppervlak ligt brengt deze maar weinig innovatiefs.
Door de afwezigheid van een overkoepelende verhaallijn en de redelijk stereotype hoofdpersonen komt de serie nooit echt op gang. De twee voornaamste plots, namelijk Mia's strijd om haar complexe relatie met mannen te begrijpen en Shawna's verborgen criminele activiteiten, worden te spaarzaam door het seizoen heen gestrooid. Nergens lijken gevolgen aan te zitten, wat zorgt voor een vlakke kijkervaring.
Naast de twee reeds bekende hoofdpersonen schuift dit seizoen een derde prominente speler naar voren. Chastity speelde eerder al een kleine bijrol, maar komt nu nog beter tot haar recht. Het acteerwerk van Jonica Booth is goed en gelaagd, wat haar personage een interessante aanwezigheid maakt. De manier waarop zij van pooier naar muziekmanager klimt (en vooral wat zij daarvoor over heeft) brengt de nodige spanning met zich mee.
Ook andere bijfiguren lijken voor meer diepgang te zorgen dan de hoofdpersonen. Niet alleen de verhaallijn van de depressieve rapper Lord AK of die van Shawna's criminele vriend Maurice, maar vrijwel alle bijrollen bieden spanning en groei. Hierdoor gaat de interesse eerder naar deze enorm gefragmenteerde spanningsboogjes dan de centrale verhaallijnen.
Wat vooral opvalt is dat de visuele taal die het eerste seizoen gebruikte ditmaal vrijwel geheel afwezig is. Waar het verhaal de vorige keer via sociale mediaplatformen werd verteld is er ditmaal een klassiekere vertelstijl. Doordat het unieke visuele element verdwijnt worden de gaten in het verhaal ineens veel duidelijker. Tussendoor is het stijltje soms even te zien, maar te weinig om dit seizoen een bijdrage te leveren aan de vertelling.
Wel is duidelijk dat het team passie heeft voor het onderwerp. Zo is de meerderheid van te horen muziek gemaakt door vrouwelijke rappers en zijn die ook volop te zien in cameoverschijningen. Goed voor de sfeer (het voelt hierdoor alsof je als kijker in Miami ronddwaalt), jammer genoeg heeft dit tweede seizoen behalve die sfeer weinig te bieden. Elke mogelijke diepgang legt het af tegen sprankelende outfits en twerkmontages.
Rap Sh!t is te zien bij HBO Max.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
