Recensie
Recensie Netflix-serie 'Avatar: The Last Airbender'
De jonge Avatar Aang is terug in deze vermakelijke serie met gebreken.
Regie: Michael Goi, Roseanne Liang, Jabbar Raisani, e.a. | Cast: Gordon Cormier (Aang), Kiawentiio (Katana), Ian Ousley (Sokka), Dallas Liu (Zuko), Paul Sun-Hyung Lee (Iroh), Ken Leung (Zhao), Daniel Dae Kim (Ozai), Elizabeth Yu (Azula), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 47-62 minuten | Jaar: 2024
De animatieserie Avatar: The Last Airbender vermaakte van 2005 tot 2008 fans over de hele wereld, maar M. Night Shyamalans speelfilmbewerking uit 2010 zorgde enkel voor afgrijzen en leedvermaak. Dit jaar krijgen Aang en zijn vrienden een nieuwe kans met een prijzige Netflix-serie. Kan deze versie de fans wel tevreden stellen en mogelijk ook een nieuw publiek bereiken?
De energieke Aang is de Avatar: een steeds weerkerende incarnatie van een hogere macht die de balans moet bewaken tussen de natuurkrachten en de naties die ermee geassocieerd zijn. Na een eeuw in een gevangenis van ijs wordt hij ontdooid door Sokka en Katara, die hem vergezellen op een spannende reis met als doel de harmonie in de wereld te herstellen. Aang zal zichzelf en zijn vaardigheden ontdekken, onderweg geholpen door vorige incarnaties van de Avatar.
De avonturen van het centrale drietal worden afgewisseld met de (emotionele) reis van hun vijanden. Er is veel aandacht voor de koninklijke leden van de Vuurnatie, hun adviseurs en militaire ondergeschikten. Vaak zijn de ontwikkelingen, het gekonkel en het verraad binnen deze groep minstens even interessant als de queeste van Aang.
Die afwisseling is een van de sterke punten van deze serie. Het ene moment vliegen we op Aangs luchtbizon mee naar een nieuwe bestemming, het andere moment heeft prinses Azula een geheim onderonsje om de andere troonpretendenten van de Vuurnatie te dwarsbomen. Ook het gebruik van uitgebreide flashbacks draagt bij aan de variatie. De belangrijke personages van beide kampen krijgen zo een achtergrondverhaal: relaties, motivaties en ambities worden duidelijk. Daarmee is deze serie zeker niet saai.
De bedenkers van de wonderlijke wereld van Avatar: The Last Airbender zijn de Amerikanen Michael Dante DiMartino en Bryan Konietzko, maar de stijl is Oosters. Kleurrijke steden, ruige rotsformaties en uitgestrekte natuurgebieden worden door de protagonisten doorkruist. Hier leven dieren als dasmollen, otterpinguins en gevleugelde lemuren: Pokémonachtige wezens die door dure CGI tot leven zijn gewekt. De kwaliteit van de visuele effecten is wisselend. Luchtbizon Appa en bepaalde tempels en paleizen zien er prima uit, maar de gevechten zijn wel erg duidelijk computergefabriceerde aangelegenheden.
De gevechten komen meestal neer op het om de beurt afschieten van magische krachten gecombineerd met martialartstechnieken, die de ene acteur duidelijk beter beheerst dan door de andere. Niets baanbrekends, maar het zal jeugdige kijkers zeker vermaken. Dat is sowieso het segment waar Avatar: The Last Airbender op mikt. Er wordt één bijzonder akelig monster ten tonele gevoerd, maar verder bestaat deze serie toch vooral uit kindvriendelijke strijd, mainstream fantasy, tienerromantiek en enorm veel uitleg van wat er gaande is. De kraan met plotuitleg staat wagenwijd open.
De monologen en dialogen die de kijker vertellen wat die zelf ziet gebeuren, doen vaak de spanning en mystiek teniet. De toon is in de regel ook te serieus en bombastisch, terwijl de animatieserie juist uitblonk in de humor van kleine situaties en interacties. Hoewel een deel daarvan is behouden, draait deze serie vooral om de zwaardere dramatiek. De luchtigheid van weleer maakt plaats voor tamelijk doorsnee epiek en clichématige wijsheden. Het grootste probleem daarmee is dat een aanzienlijk deel van de acteurs daar niet de juiste vorm aan weet te geven.
Relatieve nieuwkomers als Kiawentiio en Elizabeth Yu, maar ook oude rotten als Daniel Dae Kim en Paul Sun-Hyung Lee worstelen vaak met de toon en de houterige dialogen. De Avatar zelf wordt gespeeld door de Canadese Gordon Cormier. Het kost een paar afleveringen om te wennen aan zijn sterke expressie (hij probeert soms te hard), maar Cormier geeft al met al goed gestalte aan het enthousiaste personage uit de oorspronkelijke animatieserie. De echte uitblinker van de serie is echter Ken Leung als de dan weer kwaadaardige, dan weer humoristische commandant Zhao die voortdurend zijn eigen plan trekt.
Netflix' bibliotheek van verfilmingen van populaire animatieseries bevat voltreffers zoals One Piece en missers als Cowboy Bebop, waarvan vrijwel direct na de vernietigende kritieken duidelijk werd dat er geen vervolgseizoen zou komen. Avatar: The Last Airbender valt daar ergens tussenin. De serie heeft genoeg kwaliteit en potentie voor een tweede en derde seizoen, vooral als je de doelgroep in acht neemt. De toon mag soms wat luchtiger, de plotuitleg een tandje minder en een aantal acteurs moet aan zichzelf gaan werken, maar verder staat Aang weinig in de weg om zijn reis te voltooien in de geplande vervolgseizoenen.
Avatar: The Last Airbender is te zien bij Netflix.
De animatieserie Avatar: The Last Airbender vermaakte van 2005 tot 2008 fans over de hele wereld, maar M. Night Shyamalans speelfilmbewerking uit 2010 zorgde enkel voor afgrijzen en leedvermaak. Dit jaar krijgen Aang en zijn vrienden een nieuwe kans met een prijzige Netflix-serie. Kan deze versie de fans wel tevreden stellen en mogelijk ook een nieuw publiek bereiken?
De energieke Aang is de Avatar: een steeds weerkerende incarnatie van een hogere macht die de balans moet bewaken tussen de natuurkrachten en de naties die ermee geassocieerd zijn. Na een eeuw in een gevangenis van ijs wordt hij ontdooid door Sokka en Katara, die hem vergezellen op een spannende reis met als doel de harmonie in de wereld te herstellen. Aang zal zichzelf en zijn vaardigheden ontdekken, onderweg geholpen door vorige incarnaties van de Avatar.
De avonturen van het centrale drietal worden afgewisseld met de (emotionele) reis van hun vijanden. Er is veel aandacht voor de koninklijke leden van de Vuurnatie, hun adviseurs en militaire ondergeschikten. Vaak zijn de ontwikkelingen, het gekonkel en het verraad binnen deze groep minstens even interessant als de queeste van Aang.
Die afwisseling is een van de sterke punten van deze serie. Het ene moment vliegen we op Aangs luchtbizon mee naar een nieuwe bestemming, het andere moment heeft prinses Azula een geheim onderonsje om de andere troonpretendenten van de Vuurnatie te dwarsbomen. Ook het gebruik van uitgebreide flashbacks draagt bij aan de variatie. De belangrijke personages van beide kampen krijgen zo een achtergrondverhaal: relaties, motivaties en ambities worden duidelijk. Daarmee is deze serie zeker niet saai.
De bedenkers van de wonderlijke wereld van Avatar: The Last Airbender zijn de Amerikanen Michael Dante DiMartino en Bryan Konietzko, maar de stijl is Oosters. Kleurrijke steden, ruige rotsformaties en uitgestrekte natuurgebieden worden door de protagonisten doorkruist. Hier leven dieren als dasmollen, otterpinguins en gevleugelde lemuren: Pokémonachtige wezens die door dure CGI tot leven zijn gewekt. De kwaliteit van de visuele effecten is wisselend. Luchtbizon Appa en bepaalde tempels en paleizen zien er prima uit, maar de gevechten zijn wel erg duidelijk computergefabriceerde aangelegenheden.
De gevechten komen meestal neer op het om de beurt afschieten van magische krachten gecombineerd met martialartstechnieken, die de ene acteur duidelijk beter beheerst dan door de andere. Niets baanbrekends, maar het zal jeugdige kijkers zeker vermaken. Dat is sowieso het segment waar Avatar: The Last Airbender op mikt. Er wordt één bijzonder akelig monster ten tonele gevoerd, maar verder bestaat deze serie toch vooral uit kindvriendelijke strijd, mainstream fantasy, tienerromantiek en enorm veel uitleg van wat er gaande is. De kraan met plotuitleg staat wagenwijd open.
De monologen en dialogen die de kijker vertellen wat die zelf ziet gebeuren, doen vaak de spanning en mystiek teniet. De toon is in de regel ook te serieus en bombastisch, terwijl de animatieserie juist uitblonk in de humor van kleine situaties en interacties. Hoewel een deel daarvan is behouden, draait deze serie vooral om de zwaardere dramatiek. De luchtigheid van weleer maakt plaats voor tamelijk doorsnee epiek en clichématige wijsheden. Het grootste probleem daarmee is dat een aanzienlijk deel van de acteurs daar niet de juiste vorm aan weet te geven.
Relatieve nieuwkomers als Kiawentiio en Elizabeth Yu, maar ook oude rotten als Daniel Dae Kim en Paul Sun-Hyung Lee worstelen vaak met de toon en de houterige dialogen. De Avatar zelf wordt gespeeld door de Canadese Gordon Cormier. Het kost een paar afleveringen om te wennen aan zijn sterke expressie (hij probeert soms te hard), maar Cormier geeft al met al goed gestalte aan het enthousiaste personage uit de oorspronkelijke animatieserie. De echte uitblinker van de serie is echter Ken Leung als de dan weer kwaadaardige, dan weer humoristische commandant Zhao die voortdurend zijn eigen plan trekt.
Netflix' bibliotheek van verfilmingen van populaire animatieseries bevat voltreffers zoals One Piece en missers als Cowboy Bebop, waarvan vrijwel direct na de vernietigende kritieken duidelijk werd dat er geen vervolgseizoen zou komen. Avatar: The Last Airbender valt daar ergens tussenin. De serie heeft genoeg kwaliteit en potentie voor een tweede en derde seizoen, vooral als je de doelgroep in acht neemt. De toon mag soms wat luchtiger, de plotuitleg een tandje minder en een aantal acteurs moet aan zichzelf gaan werken, maar verder staat Aang weinig in de weg om zijn reis te voltooien in de geplande vervolgseizoenen.
Avatar: The Last Airbender is te zien bij Netflix.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
