Recensie
Recensie Prime Video-serie 'Expats'
Een duister drama over verlies en het navigeren van sociale status.
Regie: Lulu Wang | Cast: Nicole Kidman (Margaret Woo), Saraya Blue (Hillary Starr), Ji-young Yoo (Mercy), Brian Tee (Clarke Woo), Tiana Gowen (Daisy Woo), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 53-101 minuten | Jaar: 2024
Een georganiseerde en toegewijde moeder, een stijlvolle en succesvolle socialite en een jonge, zoekende vrouw. Zo zou je de drie vrouwen waar Lulu Wangs duistere dramaserie Expats om draait op het eerste oog omschrijven. Echter, in zes afleveringen zien we deze façades afbrokkelen, waarna een door rouw verwoestte vrouw die zich verliest in haar verdriet, een bedrogen echtgenote en gekwetste dochter en een zelfdestructieve jongvolwassene zonder toekomstperspectief overblijven. Expats vertelt ons wat verlies met een mens kan doen en hoe sociale status niet permanent is.
Te midden van de Hongkongse studentenprotesten in 2014 volgen we de vierentwintigjarige Mercy en twee vermogende vrouwen die vanuit de Verenigde Staten naar Hongkong verhuisden voor hun carrière of die van hun partner. Via haar werk in de bediening komt Mercy regelmatig in aanraking met de rijken der aarde en op een dag verwikkelt haar verhaallijn zich met die van Margaret en Hillary, respectievelijk een tuinarchitect met een gebrek aan carrièremogelijkheden en een vrouw met genoeg kansen op het gebied van werk maar een wiebelig huwelijk en lastige familierelaties.
Expats is niet zozeer plotgedreven, maar eerder een portret van drie vrouwen en een verkenning van sociale verhoudingen en privilege. De serie bevat niet al te veel uitgesproken politieke statements, maar de keuze om protesten te gebruiken als achtergrond is genoeg aanleiding om enig sociaal commentaar te lezen in de manier waarop Margaret en Hillary hun huishoudsters benaderen. Deze vrouwen, die als gastarbeiders hun eigen familie al tijden niet hebben gezien, worden meermaals door hun werkgeefsters beschreven als deel van de familie.
Zelfs Mercy wordt erop aangesproken dat zij als Koreaans-Amerikaanse elk moment uit Hongkong kan vertrekken als het haar te heet onder de voeten wordt, terwijl anderen die kans niet hebben. Het is een beschuldiging waar ze niet al te best op reageert, wat dan weer heel typerend is voor de personages in Expats. Ze zijn niet bedoeld om leuk te worden gevonden. We worden alleen gevraagd hun situatie te zien en waar mogelijk met ze mee te leven.
Expats is niet de makkelijkste serie, omdat de langdradigheid en uitgebreide introductie in de wereld waarin de vrouwen zich bewegen niet per se dienen om de aandacht vast te houden. Wie op zoek is naar actie, is bij Lulu Wang aan het verkeerde adres. Dat wordt geïllustreerd door de voorlaatste aflevering, die ons ruim anderhalf uur meeneemt in de lagere sociale kringen van Hongkong. Je moet vallen voor de intrige van het centrale drama en blijven voor de ingewikkelde dynamiek en de kalme, indrukwekkende beelden. De schoonheid van Expats zit vooral in de gecreëerde stiltes.
Expats is te zien bij Prime Video.
Een georganiseerde en toegewijde moeder, een stijlvolle en succesvolle socialite en een jonge, zoekende vrouw. Zo zou je de drie vrouwen waar Lulu Wangs duistere dramaserie Expats om draait op het eerste oog omschrijven. Echter, in zes afleveringen zien we deze façades afbrokkelen, waarna een door rouw verwoestte vrouw die zich verliest in haar verdriet, een bedrogen echtgenote en gekwetste dochter en een zelfdestructieve jongvolwassene zonder toekomstperspectief overblijven. Expats vertelt ons wat verlies met een mens kan doen en hoe sociale status niet permanent is.
Te midden van de Hongkongse studentenprotesten in 2014 volgen we de vierentwintigjarige Mercy en twee vermogende vrouwen die vanuit de Verenigde Staten naar Hongkong verhuisden voor hun carrière of die van hun partner. Via haar werk in de bediening komt Mercy regelmatig in aanraking met de rijken der aarde en op een dag verwikkelt haar verhaallijn zich met die van Margaret en Hillary, respectievelijk een tuinarchitect met een gebrek aan carrièremogelijkheden en een vrouw met genoeg kansen op het gebied van werk maar een wiebelig huwelijk en lastige familierelaties.
Expats is niet zozeer plotgedreven, maar eerder een portret van drie vrouwen en een verkenning van sociale verhoudingen en privilege. De serie bevat niet al te veel uitgesproken politieke statements, maar de keuze om protesten te gebruiken als achtergrond is genoeg aanleiding om enig sociaal commentaar te lezen in de manier waarop Margaret en Hillary hun huishoudsters benaderen. Deze vrouwen, die als gastarbeiders hun eigen familie al tijden niet hebben gezien, worden meermaals door hun werkgeefsters beschreven als deel van de familie.
Zelfs Mercy wordt erop aangesproken dat zij als Koreaans-Amerikaanse elk moment uit Hongkong kan vertrekken als het haar te heet onder de voeten wordt, terwijl anderen die kans niet hebben. Het is een beschuldiging waar ze niet al te best op reageert, wat dan weer heel typerend is voor de personages in Expats. Ze zijn niet bedoeld om leuk te worden gevonden. We worden alleen gevraagd hun situatie te zien en waar mogelijk met ze mee te leven.
Expats is niet de makkelijkste serie, omdat de langdradigheid en uitgebreide introductie in de wereld waarin de vrouwen zich bewegen niet per se dienen om de aandacht vast te houden. Wie op zoek is naar actie, is bij Lulu Wang aan het verkeerde adres. Dat wordt geïllustreerd door de voorlaatste aflevering, die ons ruim anderhalf uur meeneemt in de lagere sociale kringen van Hongkong. Je moet vallen voor de intrige van het centrale drama en blijven voor de ingewikkelde dynamiek en de kalme, indrukwekkende beelden. De schoonheid van Expats zit vooral in de gecreëerde stiltes.
Expats is te zien bij Prime Video.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
