Recensie
'Boat Story': Fargo, maar dan gemaakt door Britten
De speelse toon aan de start verpest een hoop, maar daarna kan er smakelijk worden gelachen om deze misdaadkomedie.
Regie: Harry Williams, Daniel Nettheim, Alice Troughton | Cast: Daisy Haggard (Janet), Paterson Joseph (Samuel), Tchéky Karyo (The Tailor), Joanna Scanlan (Pat Tooh), Craig Fairbrass (Guy), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 54-58 minuten | Jaar: 2023
Het zit Janet niet mee in het leven. Dus wanneer ze samen met een vreemde een aangespoelde boot vol drugs op het strand aantreft, laat ze zich makkelijk overhalen om het spul mee te nemen. Die keuze blijkt niet zonder gevolgen. De eigenaar van de drugs komt namelijk persoonlijk verhaal halen.
Boat Story opent met een verteller die door zijn diepe Amerikaanse stem doet denken aan Sam Elliott in The Big Lebowski. Alleen valt deze meneer vrijwel direct door de mand: het is geen Amerikaan maar een Brit die een accent opzet. Beter goed gejat dan slecht bedacht, maar dit is mooi voorbeeld van slecht gejat. Dit wordt een volledige rip-off van Fargo. De serie, niet de film.
De gebroeders Coen combineerden regelmatig bruut geweld en absurde humor. In de film Fargo gaat er bijvoorbeeld iemand door een houtversnipperaar. Lachen is toegestaan, want het betreft een slechterik. In de eerste aflevering van Boat Story lopen enkele gemaskerde mannen een politiebureau binnen en beginnen iedereen neer te maaien terwijl een vrolijk muziekje speelt. En dan zijn de agenten kort voor deze scène nog getoond als schappelijke mensen. Dit is niet lollig, dit is gewoon fout. Deze aflevering bevat meer van dit soort momenten die de plank misslaan.
De opzet is tenminste wel helder en ook zeker geloofwaardig, al dan niet bijster origineel. Deze openbaart zich pas wanneer het verhaal na een paar afleveringen elke vorm van voorspelbaarheid van zich afschudt en het platte geweld met het hart op de verkeerde plek ten einde komt. Er kan dan zelfs om de serie gelachen worden.
Het aparte verloop van het verhaal is het sterkste aan Boat Story. Met name de Fransman die zowel kleermaker als drugsbaron is vormt een grote factor in de uitgekiende wispelturigheid van het plot. Pas in de laatste aflevering wordt duidelijk wat deze man drijft. Nogal verzonnen, maar in ieder geval uniek. De afsluiter bevat ook een moord en de emotie is daarbij tegenovergesteld aan die van het begin.
Het zou bij een Britse serie haast verrassend zijn als er niet goed in werd geacteerd. Met name Daisy Haggard krijgt in de hoofdrol heel wat te doen. Haar personage is sterk geschreven; iedere keer wanneer Janet weer dreigt een deurmat te worden, grijpt ze in en neemt het roer.
Omdat de makers lijken te weten dat het publiek vertrouwd is met dit type verhaal gaan ze los met de gekke humor (die niet altijd geslaagd is) en pogen ze de kijker steeds een paar stappen voor te zijn. Hierdoor is niet helemaal duidelijk wat de kern nou precies is of dat de serie die überhaupt heeft. Personages laten zich leiden door impulsen. Maar ja, dat geldt voor praktisch elke film of serie.
Sommige elementen zijn wat onuitgewerkt of irrelevant, maar voor de rest vertelt Boat Story een zeer uitgedacht verhaaltje dat na zes afleveringen netjes wordt afgerond. De initialen van deze serie zijn BS, wat Engels is voor lariekoek. Misschien opzettelijk, misschien niet. Maar het is in ieder geval een passende omschrijving voor deze vermakelijke pulp.
Boat Story is te zien bij SkyShowtime.
Het zit Janet niet mee in het leven. Dus wanneer ze samen met een vreemde een aangespoelde boot vol drugs op het strand aantreft, laat ze zich makkelijk overhalen om het spul mee te nemen. Die keuze blijkt niet zonder gevolgen. De eigenaar van de drugs komt namelijk persoonlijk verhaal halen.
Boat Story opent met een verteller die door zijn diepe Amerikaanse stem doet denken aan Sam Elliott in The Big Lebowski. Alleen valt deze meneer vrijwel direct door de mand: het is geen Amerikaan maar een Brit die een accent opzet. Beter goed gejat dan slecht bedacht, maar dit is mooi voorbeeld van slecht gejat. Dit wordt een volledige rip-off van Fargo. De serie, niet de film.
De gebroeders Coen combineerden regelmatig bruut geweld en absurde humor. In de film Fargo gaat er bijvoorbeeld iemand door een houtversnipperaar. Lachen is toegestaan, want het betreft een slechterik. In de eerste aflevering van Boat Story lopen enkele gemaskerde mannen een politiebureau binnen en beginnen iedereen neer te maaien terwijl een vrolijk muziekje speelt. En dan zijn de agenten kort voor deze scène nog getoond als schappelijke mensen. Dit is niet lollig, dit is gewoon fout. Deze aflevering bevat meer van dit soort momenten die de plank misslaan.
De opzet is tenminste wel helder en ook zeker geloofwaardig, al dan niet bijster origineel. Deze openbaart zich pas wanneer het verhaal na een paar afleveringen elke vorm van voorspelbaarheid van zich afschudt en het platte geweld met het hart op de verkeerde plek ten einde komt. Er kan dan zelfs om de serie gelachen worden.
Het aparte verloop van het verhaal is het sterkste aan Boat Story. Met name de Fransman die zowel kleermaker als drugsbaron is vormt een grote factor in de uitgekiende wispelturigheid van het plot. Pas in de laatste aflevering wordt duidelijk wat deze man drijft. Nogal verzonnen, maar in ieder geval uniek. De afsluiter bevat ook een moord en de emotie is daarbij tegenovergesteld aan die van het begin.
Het zou bij een Britse serie haast verrassend zijn als er niet goed in werd geacteerd. Met name Daisy Haggard krijgt in de hoofdrol heel wat te doen. Haar personage is sterk geschreven; iedere keer wanneer Janet weer dreigt een deurmat te worden, grijpt ze in en neemt het roer.
Omdat de makers lijken te weten dat het publiek vertrouwd is met dit type verhaal gaan ze los met de gekke humor (die niet altijd geslaagd is) en pogen ze de kijker steeds een paar stappen voor te zijn. Hierdoor is niet helemaal duidelijk wat de kern nou precies is of dat de serie die überhaupt heeft. Personages laten zich leiden door impulsen. Maar ja, dat geldt voor praktisch elke film of serie.
Sommige elementen zijn wat onuitgewerkt of irrelevant, maar voor de rest vertelt Boat Story een zeer uitgedacht verhaaltje dat na zes afleveringen netjes wordt afgerond. De initialen van deze serie zijn BS, wat Engels is voor lariekoek. Misschien opzettelijk, misschien niet. Maar het is in ieder geval een passende omschrijving voor deze vermakelijke pulp.
Boat Story is te zien bij SkyShowtime.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
Ben jij van plan om Boat Story te gaan kijken?
-
Ja
-
Nee
