Recensie
'El Caso Asunta': dramatisering van een geruchtmakende Spaanse moordzaak
De dood van de twaalfjarige Asunta doet heel Spanje afvragen waar haar ouders toe in staat zijn.
Regie: Carlos Sedes, Jacobo Martínez | Cast: Candela Peña (Rosario Porto), Tristán Ulloa (Francisco Porto), Iris Whu (Asunta), Javier Gutiérrez (Juez Malvar), Carlos Blanco (agente Ríos), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 47-68 minuten | Jaar: 2024
Op 21 september 2013 werd de twaalfjarige Asunta Basterra Porto door haar ouders als vermist opgegeven. Een paar uur later werd langs een afgelegen weg haar lichaam gevonden. Ze was gekneveld en bleek te zijn gewurgd. Al snel focuste het politieonderzoek op haar ouders nadat er inconsistenties in hun verhaal werden ontdekt. De zaak draaide uit op een van de grootste mediaspektakels die Spanje ooit heeft gezien. Meerdere boeken en documentaires kwamen naderhand uit en nu is er een gedramatiseerde miniserie van dit verhaal.
El Caso Asunta opent met een nieuwsverslag uit 2007. Rosario Porto en Alfonso Basterra worden geïnterviewd omdat zij als eersten in Santiago de Compostela een baby uit China adopteerden. De trotse ouders glimlachen van oor tot oor en benadrukken dat ze dit niet uit liefdadigheid hebben gedaan: "Het is een levenslange verbintenis." Zes jaar later wordt hun dochter dood aangetroffen. Al snel maakt de instabiele Rosario zichzelf verdacht door de gaten in haar verklaring van die dag. Alfonso lijkt aanvankelijk onschuldig, maar doordat hij zijn ex-vrouw blijft verdedigen wordt ook hij onder de loep genomen.
De serie volgt eerst het onderzoek waarin alle feiten worden verzameld en presenteert vervolgens verschillende interpretaties van die feiten in de speurtocht naar een samenhangend geheel. Aanklagers, agenten, advocaten, buren, familieleden en mensen op televisie laten allemaal horen hoe zij denken dat die dag is verlopen. Iedereen krijgt genoeg ruimte om zijn mening te uiten. Iedereen, behalve Rosario en Alfonso. Zij moeten antwoorden op honderden vragen en reageren op beschuldigingen, maar we krijgen nooit te weten wat ze nou écht denken.
Soms werkt deze raamvertelling heel goed. Een prachtig voorbeeld komt uit de laatste aflevering, waarin een naamloze slager te horen krijgt dat hij tijdens het proces moet dienen als jurylid tijdens de rechtszaak. Het gros van de aflevering zien we vanuit zijn perspectief, een leek die zelf toegeeft dat hij de helft van wat er gezegd wordt niet begrijpt. Zo wordt de kijker in dezelfde positie geplaatst, van iemand die een deel van de waarheid heeft meegekregen maar niet het complete plaatje, en vervolgens met deze onvolledige informatie een oordeel moet vellen.
Er zijn echter ook momenten waarop de serie een betere focus had kunnen gebruiken. Het onderzoek behandelt verschillende zijsporen die op het eerste gezicht heel spannend lijken, maar met een sisser aflopen. Deze rekken de totale speelduur naar vijfeneenhalf uur, terwijl de miniserie prima met een aflevering minder had gekund. Het is veelzeggend dat de driedelige documentaire El Caso Asunta (Operación Nenúfar) voor hetzelfde verhaal twee uur minder nodig had. Zelfs met de overdadige speelduur mist El Caso Asunta diepgang.
Hoewel herhaaldelijk wordt onderstreept hoezeer het hele land in de ban is van het onderzoek en de daaropvolgende rechtszaak, neemt de serie niet onder de loep waarom deze zaak zo tot de verbeelding spreekt. Het gedrag van de media is op zijn minst onethisch te noemen, maar dit element wordt getoond zonder verdere context. In de realiteit maakte de roddelpers het zo bont dat er Kamervragen volgden over nieuwe wetgeving omtrent journalistieke vrijheid. We krijgen niet echt te weten hoe deze misdaad het land heeft veranderd. Ook blijven Rosario en Alfonso voor ons op een afstand.
Van de cast moet Candela Peña de zwaarste last dragen. Ze speelt haar personage heel overtuigend, maar het helpt niet dat Rosario een nogal ergerniswekkend persoon is. Door haar depressie en medicatiegebruik heeft ze moeite de gebeurtenissen om haar heen te volgen, waardoor ze in constante verwarring en paniek is. Dit zorgt niet voor empathie maar werkt juist op de zenuwen.
Tristán Ulloa mag in de rol van Alfonso een veel interessanter personage neerzetten. Hij komt over als een stille man en een lieve vader die een ongelofelijke woede en obsessie verbergt. De momenten waarop Alfonso uit zijn dak gaat is Ulloa sterk, maar hij is nog beter wanneer hij strak voor zich uitstaart. Welke gedachten gaan er achter die ogen schuil?
Misschien had de motivatie en persoonlijkheid van Alfonso de centrale focus moeten krijgen om het verhaal écht interessant te maken. Daarmee zou deze serie mogelijk iets toevoegen aan wat de boeken en documentaires al over de moord hebben gezegd. Onder de streep is El Caso Asunta een prima misdaadserie die alle details uitgebreid benadert, maar daarbij inlevert aan diepgang en kijkplezier.
El Caso Asunta is te zien bij Netflix.
Op 21 september 2013 werd de twaalfjarige Asunta Basterra Porto door haar ouders als vermist opgegeven. Een paar uur later werd langs een afgelegen weg haar lichaam gevonden. Ze was gekneveld en bleek te zijn gewurgd. Al snel focuste het politieonderzoek op haar ouders nadat er inconsistenties in hun verhaal werden ontdekt. De zaak draaide uit op een van de grootste mediaspektakels die Spanje ooit heeft gezien. Meerdere boeken en documentaires kwamen naderhand uit en nu is er een gedramatiseerde miniserie van dit verhaal.
El Caso Asunta opent met een nieuwsverslag uit 2007. Rosario Porto en Alfonso Basterra worden geïnterviewd omdat zij als eersten in Santiago de Compostela een baby uit China adopteerden. De trotse ouders glimlachen van oor tot oor en benadrukken dat ze dit niet uit liefdadigheid hebben gedaan: "Het is een levenslange verbintenis." Zes jaar later wordt hun dochter dood aangetroffen. Al snel maakt de instabiele Rosario zichzelf verdacht door de gaten in haar verklaring van die dag. Alfonso lijkt aanvankelijk onschuldig, maar doordat hij zijn ex-vrouw blijft verdedigen wordt ook hij onder de loep genomen.
De serie volgt eerst het onderzoek waarin alle feiten worden verzameld en presenteert vervolgens verschillende interpretaties van die feiten in de speurtocht naar een samenhangend geheel. Aanklagers, agenten, advocaten, buren, familieleden en mensen op televisie laten allemaal horen hoe zij denken dat die dag is verlopen. Iedereen krijgt genoeg ruimte om zijn mening te uiten. Iedereen, behalve Rosario en Alfonso. Zij moeten antwoorden op honderden vragen en reageren op beschuldigingen, maar we krijgen nooit te weten wat ze nou écht denken.
Soms werkt deze raamvertelling heel goed. Een prachtig voorbeeld komt uit de laatste aflevering, waarin een naamloze slager te horen krijgt dat hij tijdens het proces moet dienen als jurylid tijdens de rechtszaak. Het gros van de aflevering zien we vanuit zijn perspectief, een leek die zelf toegeeft dat hij de helft van wat er gezegd wordt niet begrijpt. Zo wordt de kijker in dezelfde positie geplaatst, van iemand die een deel van de waarheid heeft meegekregen maar niet het complete plaatje, en vervolgens met deze onvolledige informatie een oordeel moet vellen.
Er zijn echter ook momenten waarop de serie een betere focus had kunnen gebruiken. Het onderzoek behandelt verschillende zijsporen die op het eerste gezicht heel spannend lijken, maar met een sisser aflopen. Deze rekken de totale speelduur naar vijfeneenhalf uur, terwijl de miniserie prima met een aflevering minder had gekund. Het is veelzeggend dat de driedelige documentaire El Caso Asunta (Operación Nenúfar) voor hetzelfde verhaal twee uur minder nodig had. Zelfs met de overdadige speelduur mist El Caso Asunta diepgang.
Hoewel herhaaldelijk wordt onderstreept hoezeer het hele land in de ban is van het onderzoek en de daaropvolgende rechtszaak, neemt de serie niet onder de loep waarom deze zaak zo tot de verbeelding spreekt. Het gedrag van de media is op zijn minst onethisch te noemen, maar dit element wordt getoond zonder verdere context. In de realiteit maakte de roddelpers het zo bont dat er Kamervragen volgden over nieuwe wetgeving omtrent journalistieke vrijheid. We krijgen niet echt te weten hoe deze misdaad het land heeft veranderd. Ook blijven Rosario en Alfonso voor ons op een afstand.
Van de cast moet Candela Peña de zwaarste last dragen. Ze speelt haar personage heel overtuigend, maar het helpt niet dat Rosario een nogal ergerniswekkend persoon is. Door haar depressie en medicatiegebruik heeft ze moeite de gebeurtenissen om haar heen te volgen, waardoor ze in constante verwarring en paniek is. Dit zorgt niet voor empathie maar werkt juist op de zenuwen.
Tristán Ulloa mag in de rol van Alfonso een veel interessanter personage neerzetten. Hij komt over als een stille man en een lieve vader die een ongelofelijke woede en obsessie verbergt. De momenten waarop Alfonso uit zijn dak gaat is Ulloa sterk, maar hij is nog beter wanneer hij strak voor zich uitstaart. Welke gedachten gaan er achter die ogen schuil?
Misschien had de motivatie en persoonlijkheid van Alfonso de centrale focus moeten krijgen om het verhaal écht interessant te maken. Daarmee zou deze serie mogelijk iets toevoegen aan wat de boeken en documentaires al over de moord hebben gezegd. Onder de streep is El Caso Asunta een prima misdaadserie die alle details uitgebreid benadert, maar daarbij inlevert aan diepgang en kijkplezier.
El Caso Asunta is te zien bij Netflix.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
Ben jij van plan om El Caso Asunta te gaan kijken?
-
Ja
-
Nee
