Recensie
Recensie Disney+-serie 'She-Hulk: Attorney at Law'
Het is groen, groot en sterk en kan zijn draai nog niet helemaal vinden.
Regie: Kat Coiro, Anu Valia | Cast: Tatiana Maslany (Jennifer Walters/She-Hulk), Ginger Gonzaga (Nikki Ramos), Mark Ruffalo (Bruce Banner/Hulk), Jameela Jamil (Titania), Tim Roth (Emil Blonsky/Abomination), e.a. | Aantal afleveringen: 9 | Speelduur: 31-38 minuten | Jaar: 2022
Hoewel mannen zich er ook schuldig aan kunnen maken, is het een beetje een stereotype beeld dat vrouwen in een restaurant maar niet kunnen beslissen wat ze willen bestellen. Dat gevoel krijg je ook bij het kijken van dit eerste seizoen van She-Hulk: Attorney at Law, alhoewel dat vast niet de bedoeling is geweest. Maakt dat het ook een slechte serie? Niet per se.
Jennifer Walters, het nichtje van The Hulk, krijgt haar neefs besmette bloed in haar systeem, waardoor ze voortaan kan transformeren in een She-Hulk. Bij haar gaat het een stuk makkelijker dan bij haar mannelijke tegenhanger, want ze kan het doen wanneer ze wil. Maar wil ze het wel? Jennifer is liever gewoon een advocate die niet in het spotlicht staat. Helaas heeft ze geen keuze, vooral wanneer ze wordt aangenomen door een kantoor dat eist dat ze haar werk in groene vorm uitvoert. Al gauw leert ze dat openlijk superheld zijn vanzelf superellende aantrekt.
Dit alles komt op haar pad via een extreem zigzaggend weggetje. She-Hulk: Attorney at Law wil aan de ene kant appelcider zijn (wat volgens marketing voor vrouwen is), maar aan de andere kant ook wat bier bieden (voor mannen, natuurlijk). Dat zorgt ervoor dat een deel van de afleveringen gaat over daten, geschikte kleding vinden en naar een bruiloft gaan, terwijl een ander deel bestaat uit superheldenactie binnen het steeds ingewikkelder wordende Marvel-universum.
Zonder enige voorkennis kan je deze serie nog steeds kijken, maar om alle verwijzingen te begrijpen moet je bekend zijn met de huidige Avengers, een Hulk-film waarin het titelpersonage nog door een andere acteur werd gespeeld, Doctor Strange en zelfs de Marvel-serie Daredevil die pas sinds enige tijd op Disney+ staat. En eigenlijk meer, als je alle grapjes in de seizoensafsluiter wilt vatten.
Het staat gelukkig niet allemaal op losse schroeven. De serie is vanaf het begin al erg metatekstueel bezig: Jennifer praat rechtstreeks tegen de kijker, is zich ervan bewust dat dit voor televisie is en weet hoe dit soort dingen normaal verlopen. Met name in de laatste aflevering gaat men hier helemaal voor. Ook de acteurs doen het goed: ondanks dat de serie niet helemaal lijkt te weten wat het nou moet zijn, is iedereen comfortabel in zijn of haar rol.
Vooral hoofdrolspeelster Tatiana Maslany. Het lijkt alsof ze al twee seizoenen van Jennifer Walters: Attorney at Law achter de rug heeft en pas nu plots superkrachten krijgt. In de serie Orphan Black speelde ze verschillende personages met verschillende persoonlijkheden, hier is ze een personage dat moet omgaan met twee identiteiten. En dat doet Maslany overtuigend en prachtig. En humoristisch, ondanks dat het regelmatig sneu is. De buitenwereld bepaalt constant wie en hoe ze moet zijn.
Het is een van de terugkerende thema's in de serie. De naam She-Hulk wordt voor Jennifer bedacht, terwijl ze die niet leuk vindt. Wanneer ze er eenmaal vrede mee heeft, probeert iemand die naam af te pakken. Ze wil graag daten, maar mannen willen haar pas als ze zichzelf in heldenformaat vertoont. Doet ze dat, dan schrikken ze af. Vooral de laatste aflevering gaat hierin helemaal los, als Jennifer uiteindelijk het roer in eigen handen neemt.
Een ander ijzersterk punt dat de serie maakt is de dubbele standaard voor mannen en vrouwen. Op diverse momenten krijgt Jennifer kritiek over zaken waar bij een man geen punt van zou zijn gemaakt. Wederom in de seizoensafsluiter is dit thema onontkoombaar. De schrijvers wisten bij voorbaat dat de trollen onder de Marvel-fans op internet helemaal los zouden gaan op deze serie en voor die groep verandert She-Hulk de televisie in een spiegel.
Misschien juist daardoor hebben de trollen ervoor gezorgd dat de serie op dit moment een lage kijkerswaardering heeft. Zij zullen vast beweren dat dit komt door de onevenwichtigheid. Onevenwichtig is de serie inderdaad, maar elke aflevering kijkt evengoed lekker weg en levert op vermakelijke wijze scherpe kritiek op de oneerlijke behandeling van vrouwen in de maatschappij.
Of Jennifers verhaal een vervolg krijgt is onzeker, omdat het met streamingsdiensten alleen bekend wordt of iets goed wordt bekeken wanneer het een megasucces is. Maar ze verdient het. Baywatch stond op het punt gecanceld te worden voordat het zijn draai vond en 's werelds best bekeken serie werd. Vergeleken met die serie steekt She-Hulk er op kwalitatief niveau als een grote groene toren bovenuit.
She-Hulk: Attorney at Law is te zien bij Disney+.
Hoewel mannen zich er ook schuldig aan kunnen maken, is het een beetje een stereotype beeld dat vrouwen in een restaurant maar niet kunnen beslissen wat ze willen bestellen. Dat gevoel krijg je ook bij het kijken van dit eerste seizoen van She-Hulk: Attorney at Law, alhoewel dat vast niet de bedoeling is geweest. Maakt dat het ook een slechte serie? Niet per se.
Jennifer Walters, het nichtje van The Hulk, krijgt haar neefs besmette bloed in haar systeem, waardoor ze voortaan kan transformeren in een She-Hulk. Bij haar gaat het een stuk makkelijker dan bij haar mannelijke tegenhanger, want ze kan het doen wanneer ze wil. Maar wil ze het wel? Jennifer is liever gewoon een advocate die niet in het spotlicht staat. Helaas heeft ze geen keuze, vooral wanneer ze wordt aangenomen door een kantoor dat eist dat ze haar werk in groene vorm uitvoert. Al gauw leert ze dat openlijk superheld zijn vanzelf superellende aantrekt.
Dit alles komt op haar pad via een extreem zigzaggend weggetje. She-Hulk: Attorney at Law wil aan de ene kant appelcider zijn (wat volgens marketing voor vrouwen is), maar aan de andere kant ook wat bier bieden (voor mannen, natuurlijk). Dat zorgt ervoor dat een deel van de afleveringen gaat over daten, geschikte kleding vinden en naar een bruiloft gaan, terwijl een ander deel bestaat uit superheldenactie binnen het steeds ingewikkelder wordende Marvel-universum.
Zonder enige voorkennis kan je deze serie nog steeds kijken, maar om alle verwijzingen te begrijpen moet je bekend zijn met de huidige Avengers, een Hulk-film waarin het titelpersonage nog door een andere acteur werd gespeeld, Doctor Strange en zelfs de Marvel-serie Daredevil die pas sinds enige tijd op Disney+ staat. En eigenlijk meer, als je alle grapjes in de seizoensafsluiter wilt vatten.
Het staat gelukkig niet allemaal op losse schroeven. De serie is vanaf het begin al erg metatekstueel bezig: Jennifer praat rechtstreeks tegen de kijker, is zich ervan bewust dat dit voor televisie is en weet hoe dit soort dingen normaal verlopen. Met name in de laatste aflevering gaat men hier helemaal voor. Ook de acteurs doen het goed: ondanks dat de serie niet helemaal lijkt te weten wat het nou moet zijn, is iedereen comfortabel in zijn of haar rol.
Vooral hoofdrolspeelster Tatiana Maslany. Het lijkt alsof ze al twee seizoenen van Jennifer Walters: Attorney at Law achter de rug heeft en pas nu plots superkrachten krijgt. In de serie Orphan Black speelde ze verschillende personages met verschillende persoonlijkheden, hier is ze een personage dat moet omgaan met twee identiteiten. En dat doet Maslany overtuigend en prachtig. En humoristisch, ondanks dat het regelmatig sneu is. De buitenwereld bepaalt constant wie en hoe ze moet zijn.
Het is een van de terugkerende thema's in de serie. De naam She-Hulk wordt voor Jennifer bedacht, terwijl ze die niet leuk vindt. Wanneer ze er eenmaal vrede mee heeft, probeert iemand die naam af te pakken. Ze wil graag daten, maar mannen willen haar pas als ze zichzelf in heldenformaat vertoont. Doet ze dat, dan schrikken ze af. Vooral de laatste aflevering gaat hierin helemaal los, als Jennifer uiteindelijk het roer in eigen handen neemt.
Een ander ijzersterk punt dat de serie maakt is de dubbele standaard voor mannen en vrouwen. Op diverse momenten krijgt Jennifer kritiek over zaken waar bij een man geen punt van zou zijn gemaakt. Wederom in de seizoensafsluiter is dit thema onontkoombaar. De schrijvers wisten bij voorbaat dat de trollen onder de Marvel-fans op internet helemaal los zouden gaan op deze serie en voor die groep verandert She-Hulk de televisie in een spiegel.
Misschien juist daardoor hebben de trollen ervoor gezorgd dat de serie op dit moment een lage kijkerswaardering heeft. Zij zullen vast beweren dat dit komt door de onevenwichtigheid. Onevenwichtig is de serie inderdaad, maar elke aflevering kijkt evengoed lekker weg en levert op vermakelijke wijze scherpe kritiek op de oneerlijke behandeling van vrouwen in de maatschappij.
Of Jennifers verhaal een vervolg krijgt is onzeker, omdat het met streamingsdiensten alleen bekend wordt of iets goed wordt bekeken wanneer het een megasucces is. Maar ze verdient het. Baywatch stond op het punt gecanceld te worden voordat het zijn draai vond en 's werelds best bekeken serie werd. Vergeleken met die serie steekt She-Hulk er op kwalitatief niveau als een grote groene toren bovenuit.
She-Hulk: Attorney at Law is te zien bij Disney+.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
